OMINI NOSTRI SACRATISSIMI PRINCIPIS IUSTINIANI IURIS ENUCLEATI EX OMNI VETERE IURE COLLECTI DIGESTORUM SEU PANDECTARUM
Dig. 50.1.0. Ad municipalem et de incolis.
Dig. 50.2.0. De decurionibus et filiis eorum.
Dig. 50.3.0. De albo scribendo.
Dig. 50.4.0. De muneribus et honoribus.
Dig. 50.5.0. De vacatione et excusatione munerum.
Dig. 50.6.0. De iure immunitatis.
Dig. 50.7.0. De legationibus.
Dig. 50.8.0. De administratione rerum ad civitates pertinentium.
Dig. 50.9.0. De decretis ab ordine faciendis.
Dig. 50.10.0. De operibus publicis.
Dig. 50.11.0. De nundinis.
Dig. 50.12.0. De pollicitationibus.
Dig. 50.13.0. De variis et extraordinariis cognitionibus et si iudex litem suam fecisse dicetur.
Dig. 50.14.0. De proxeneticis.
Dig. 50.15.0. De censibus.
Dig. 50.16.0. De verborum significatione.
Dig. 50.17.0. De diversis regulis iuris antiqui.
Dig. 50.1.0. Ad municipalem et de incolis.
Ulpianus 2 ad ed.
Municipem aut nativitas facit aut manumissio aut adoptio.
Dig. 50.1.1.1
Ulpianus 2 ad ed.
Et proprie quidem municipes appellantur muneris participes, recepti in civitatem, ut munera nobiscum facerent: sed nunc abusive municipes dicimus suae cuiusque civitatis cives, ut puta campanos, puteolanos.
Dig. 50.1.1.2
Ulpianus 2 ad ed.
Qui ex duobus igitur campanis patentibus natus est, campanus est. sed si ex patre campano, matre puteolana, aeque municeps campanus est, nisi forte privilegio aliquo materna origo censeatur: tunc enim maternae originis erit municeps. ut puta iliensibus concessum est, ut qui matre iliensi est, sit eorum municeps. etiam delphis hoc idem tributum et conservatum est. celsus etiam refert ponticis ex beneficio pompeii magni competere, ut qui pontica matre natus esset, ponticus esset. quod beneficium ad volgo quaesitos solos pertinere quidam putant. quorum sententiam celsus non probat: neque enim debuisse caveri, ut volgo quaesitus matris condicionem sequeretur ( quam enim aliam originem hic habet?): sed ad eos, qui ex diversarum civitatium parentibus orerentur.
Dig. 50.1.2pr.
Ulpianus 1 disp.
Quotiens filius familias voluntate patris decurio creatur, universis muneribus, quae decurioni filio iniunguntur, obstrictus est pater quasi fideiussor pro filio. consensisse autem pater decurionatui filii videtur, si praesens nominationi non contradixit. proinde quidquid in re publica filius gessit, pater ut fideiussor praestabit.
Dig. 50.1.2.1
Ulpianus 1 disp.
Gestum autem in re publica accipere debemus pecuniam publicam tractare sive erogandam decernere.
Dig. 50.1.2.2
Ulpianus 1 disp.
Sed et si curatores operum vel cuius alterius rei publicae creavit, tenebitur.
Dig. 50.1.2.3
Ulpianus 1 disp.
Sed et si successorem sibi nominavit, patrem obstringit.
Dig. 50.1.2.4
Ulpianus 1 disp.
Sed et si vectigalia publica locavit, pater erit obstrictus.
Dig. 50.1.2.5
Ulpianus 1 disp.
Sed si filius tutores dare non curaverit vel minus idoneos elegerit nec satis exegerit vel non idoneum acceperit, ipse quidem quin sit obstrictus, nulla dubitatio est: pater vero ita demum obligatur, si et fideiussores solent hoc nomine obligari. sed non solent ( hoc enim et relatum et rescriptum est), quia fideiussores rem publicam salvam fore promittunt, rei publicae autem nihil, quod ad rem pecuniariam attinet, interest pupillis tutores dari.
Dig. 50.1.2.6
Ulpianus 1 disp.
Is, qui ultra commeatum abest vel ultra formam commeatui datam, ad munera vocari potest.
Dig. 50.1.3
Ulpianus 25 ad sab.
Placet etiam filios familias domicilium habere posse.
Dig. 50.1.4
Ulpianus 39 ad ed.
Non utique ibi, ubi pater habuit, sed ubicumque ipse domicilium constituit.
Dig. 50.1.5
Paulus 45 ad ed.
Labeo indicat eum, qui pluribus locis ex aequo negotietur, nusquam domicilium habere: quosdam autem dicere refert pluribus locis eum incolam esse aut domicilium habere: quod verius est.
Dig. 50.1.6pr.
Ulpianus 2 opin.
Adsumptio originis, quae non est, veritatem naturae non peremit: errore enim veritas originis non amittitur nec mendacio dicentis se esse, unde non sit, deponitur: neque recusando quis patriam, ex qua oriundus est, neque mentiendo de ea, quam non habet, veritatem mutare potest.
Dig. 50.1.6.1
Ulpianus 2 opin.
Filius civitatem, ex qua pater eius naturalem originem ducit, non domicilium sequitur.
Dig. 50.1.6.2
Ulpianus 2 opin.
Viris prudentibus placuit duobus locis posse aliquem habere domicilium, si utrubique ita se instruxit, ut non ideo minus apud alteros se collocasse videatur.
Dig. 50.1.6.3
Ulpianus 2 opin.
Libertini originem patronorum vel domicilium sequuntur: item qui ex his nascuntur.
Dig. 50.1.7
Ulpianus 5 de off. procons.
Si quis a pluribus manumissus sit, omnium patronorum originem sequitur.
Dig. 50.1.8
Marcianus 1 de iudic. publ.
Non debere cogi decuriones vilius praestare frumentum civibus suis, quam annona exigit, divi fratres rescripserunt, et aliis quoque constitutionibus principalibus id cautum est.
Dig. 50.1.9
Nerva 3 membr.
Eius, qui iustum patrem non habet, prima origo a matre eoque die, quo ex ea editus est, numerari debet.
Dig. 50.1.10
Marcianus l.S. de delator.
Simile privilegium fisco nulla civitas habet in bonis debitoris, nisi nominatim id a principe datum sit.
Dig. 50.1.11pr.
Papinianus 2 quaest.
Imperator titus antoninus lentulo vero rescripsit magistratuum officium individuum ac periculum esse commune. quod sic intellegi oportet, ut ita demum collegae periculum adscribatur, si neque ab ipso qui gessit neque ab his, qui pro eo intervenerunt, res servari possit et solvendo non fuit honore deposito. alioquin si persona vel cautio sit idonea, vel solvendo fuit quo tempore conveniri potuit, unusquisque in id quod administravit tenebitur.
Dig. 50.1.11.1
Papinianus 2 quaest.
Quod si forte is, qui periculo suo nominavit magistratum, solvendo sit, utrum in eum prius actio reddi quasi fideiussorem debeat, an vero non alias, quam si res a collega servari non potuerit? sed placuit fideiussoris exemplo priorem conveniendum qui nominavit, quoniam collega quidem neglegentiae ac poenae causa, qui vero nominavit, fidei ratione convenitur.
Dig. 50.1.12
Papinianus 1 resp.
Et ei contra nominati collegam actionem utilem dari non oportet.
Dig. 50.1.13
Papinianus 2 quaest.
Quid ergo, si alter ex magistratibus toto anno afuerit aut forte praesens per contumaciam sive ignaviam vel aegram valitudinem rei publicae negotia non gesserit et omnia collega solus administraverit, nec tamen tota res ab eo servari possit? talis ordo dabitur, ut in primis qui rei publicae negotia gessit et qui pro eo caverunt in solidum conveniantur, mox peractis omnibus periculum adgnoscat qui non idoneum nominavit, postremo alter ex magistratibus, qui rei publicae negotiis se non immiscuit. nec iuste qui nominavit universi periculum recusabit, cum scire deberet eum, qui nominaretur, individuum officium et commune periculum suscepturum. nam et cum duo gesserunt et ab altero servari quod debetur non potest, qui collegam nominavit, in universum convenitur.
Dig. 50.1.14
Papinianus 15 quaest.
Municipes intelleguntur scire, quod sciant hi, quibus summa rei publicae commissa est.
Dig. 50.1.15pr.
Papinianus 1 resp.
Ordine decurionum ad tempus motus et in ordinem regressus ad honorem, exemplo relegati, tanto tempore non admittitur, quanto dignitate caruit. sed in utroque placuit examinari, quo crimine damnati sententiam eiusmodi meruerunt: durioribus etenim poenis affectos ignominia velut transacto negotio postea liberari, minoribus vero, quam leges permittunt, subiectos nihilo minus inter infames haberi, cum facti quidem quaestio sit in potestate iudicantium, iuris autem auctoritas non sit.
Dig. 50.1.15.1
Papinianus 1 resp.
In eum, qui successorem suo periculo nominavit, si finito magistratu successor idoneus fuit, actionem dari non oportet.
Dig. 50.1.15.2
Papinianus 1 resp.
In fraudem civilium munerum per tacitam fidem praedia translata fisco vindicantur tantumque alterum interdictae rei minister de suis bonis cogitur solvere.
Dig. 50.1.15.3
Papinianus 1 resp.
Ius originis in honoribus obeundis ac muneribus suscipiendis adoptione non mutatur: sed novis quoque muneribus filius per adoptivum patrem adstringitur.
Dig. 50.1.16
Hermogenianus 1 iuris epit.
Sed si emancipatur ab adoptivo patre, non tantum filius, sed etiam civis eius civitatis, cuius per adoptionem fuerat factus, esse desinit.
Dig. 50.1.17pr.
Papinianus 1 resp.
Libertus propter patronum a civilibus muneribus non excusatur, nec ad rem pertinet, an operas patrono vel ministerium capto luminibus exhibeat.
Dig. 50.1.17.1
Papinianus 1 resp.
Liberti vero senatorum, qui negotia patronorum gerunt, a tutela decreto patrum excusantur.
Dig. 50.1.17.2
Papinianus 1 resp.
Filium pater decurionem esse voluit: ante filium ex persona sua res publica debet convenire quam patrem ex persona filii. nec ad rem pertinebit, an filius castrense peculium tantum possideat, cum ante militasset vel postea.
Dig. 50.1.17.3
Papinianus 1 resp.
Praescriptio temporum, quae in honoribus repetundis vel aliis suscipiendis data est, apud eosdem servatur, non apud alios.
Dig. 50.1.17.4
Papinianus 1 resp.
Sed eodem tempore non sunt honores in duabus civitatibus ab eodem gerendi: cum simul igitur utrubique deferuntur, potior est originis causa.
Dig. 50.1.17.5
Papinianus 1 resp.
Sola ratio possessionis civilibus possessori muneribus iniungendis citra privilegium specialiter civitati datum idonea non est.
Dig. 50.1.17.6
Papinianus 1 resp.
Postliminio regressi patriae muneribus obtemperare coguntur, quamvis in alienae civitatis finibus consistant.
Dig. 50.1.17.7
Papinianus 1 resp.
Exigendi tributi munus inter sordida munera non habetur et ideo decurionibus quoque mandatur.
Dig. 50.1.17.8
Papinianus 1 resp.
Ex causa fideicommissi manumissus in muneribus civilibus manumissoris originem sequitur, non eius qui libertatem reliquit.
Dig. 50.1.17.9
Papinianus 1 resp.
In adoptiva familia susceptum exemplo dati muneribus civilibus apud originem avi quoque naturalis respondere divo pio placuit, quamvis in isto fraudis nec suspicio quidem interveniret.
Dig. 50.1.17.10
Papinianus 1 resp.
Error eius, qui se municipem aut colonum existimans munera civilia suscepturum promisit, defensionem iuris non excludit.
Dig. 50.1.17.11
Papinianus 1 resp.
Patris domicilium filium aliorum incolam civilibus muneribus alienae civitatis non adstringit, cum in patris quoque persona domicilii ratio temporaria sit.
Dig. 50.1.17.12
Papinianus 1 resp.
In quaestionibus nominatos capitalium criminum ad novos honores ante causam finitam admitti non oportet: ceterum pristinam interim dignitatem retinent.
Dig. 50.1.17.13
Papinianus 1 resp.
Sola domus possessio, quae in aliena civitate comparatur, domicilium non facit.
Dig. 50.1.17.14
Papinianus 1 resp.
Nominati successoris periculum fideiussorem nominantis non tenet.
Dig. 50.1.17.15
Papinianus 1 resp.
Fideiussores, qui salvam rem publicam fore responderunt, et qui magistratus suo periculo nominant poenalibus actionibus non adstringuntur, in quas inciderunt hi, pro quibus intervenerunt: eos enim damnum rei publicae praestare satis est quod promitti videtur.
Dig. 50.1.18
Paulus 1 quaest.
Divus severus rescripsit intervalla temporum in continuandis oneribus invitis, non etiam volentibus concessa, dum ne quis continuet honorem.
Dig. 50.1.19
Scaevola 1 quaest.
Quod maior pars curiae effecit, pro eo habetur, ac si omnes egerint.
Dig. 50.1.20
Paulus 24 quaest.
Domicilium re et facto transfertur, non nuda contestatione: sicut in his exigitur, qui negant se posse ad munera ut incolas vocari.
Dig. 50.1.21pr.
Paulus 1 resp.
Lucius titius cum esset in patris potestate, a magistratibus inter ceteros frumento comparando invito patre curator constitutus est: cui rei lucius titius neque consensit neque pecuniam accepit neque in eam cavit aut se comparationibus cum ceteris miscuit: et post mortem patris in reliqua collegarum interpellari coepit. quaeritur, an ex ea causa teneri possit. paulus respondit eum, qui iniunctum munus a magistratibus suscipere supersedit, posse conveniri eo nomine propter damnum rei publicae, quamvis eo tempore, quo creatus est, in aliena fuerit potestate.
Dig. 50.1.21.1
Paulus 1 resp.
Paulus respondit eos, qui pro aliis non ex contractu, sed ex officio quod administraverint conveniuntur, in damnum sortis substitui solere, non etiam in usuras.
Dig. 50.1.21.2
Paulus 1 resp.
Idem respondit heredes patris propter munera filii, quae post mortem patris suscepit, iure conveniri non posse. hoc responsum et ad eum pertinet, qui a patre decurio factus post mortem patris munera suscepit.
Dig. 50.1.21.3
Paulus 1 resp.
Idem respondit eum, qui decurionem adoptavit, onera decurionatus eius suscepisse videri exemplo patris, cuius voluntate filius decurio factus est.
Dig. 50.1.21.4
Paulus 1 resp.
Idem respondit constante matrimonio dotem in bonis mariti esse: sed et si ad munera municipalia a certo modo substantiae vocentur, dotem non debere computari.
Dig. 50.1.21.5
Paulus 1 resp.
Idem respondit, si per accusatorem criminum capitalium non stetisset, quo minus crimen intra statutum tempus persequeretur, reum non debuisse medio tempore honorem appetere.
Dig. 50.1.21.6
Paulus 1 resp.
"imperatores severus et antoninus augusti septimio zenoni. pro infante filio, quem decurionem esse voluisti, quamquam fidem tuam in posterum adstrinxeris, tamen interim onera sustinere non cogeris, cum ad ea, quae mandari possunt, voluntatem dedisse videaris".
Dig. 50.1.21.7
Paulus 1 resp.
Idem respondit, si civitas nullam propriam legem habet de adiectionibus admittendis, non posse recedi a locatione vel venditione praediorum publicorum iam perfecta: tempora enim adiectionibus praestituta ad causas fisci pertinent.
Dig. 50.1.22pr.
Paulus 1 sent.
Filii libertorum, libertarumque liberti, paterni et patroni manumissoris domicilium aut originem sequuntur.
Dig. 50.1.22.1
Paulus 1 sent.
Vidua mulier amissi mariti domicilium retinet exemplo clarissimae personae per maritum factae: sed utrumque aliis intervenientibus nuptiis permutatur.
Dig. 50.1.22.2
Paulus 1 sent.
Municipes sunt liberti et in eo loco, ubi ipsi domicilium sua voluntate tulerunt, nec aliquod ex hoc origini patroni faciunt praeiudicium et utrubique muneribus adstringuntur.
Dig. 50.1.22.3
Paulus 1 sent.
Relegatus in eo loco, in quem relegatus est, interim necessarium domicilium habet.
Dig. 50.1.22.4
Paulus 1 sent.
Senator ordine motus ad originalem patriam, nisi hoc specialiter impetraverit, non restituitur.
Dig. 50.1.22.5
Paulus 1 sent.
Senatores et eorum filii filiaeque quoquo tempore nati nataeve, itemque nepotes, pronepotes et proneptes ex filio origini eximuntur, licet municipalem retineant ^ retineat^ dignitatem.
Dig. 50.1.22.6
Paulus 1 sent.
Senatores, qui liberum commeatum, id est ubi velint morandi arbitrium impetraverunt, domicilium in urbe retinent.
Dig. 50.1.22.7
Paulus 1 sent.
Qui faenus exercent, omnibus patrimonii intributionibus fungi debent, etsi possessionem non habeant.
Dig. 50.1.23pr.
Hermogenianus 1 iuris epit.
Municeps esse desinit senatoriam adeptus dignitatem, quantum ad munera: quantum vero ad honorem, retinere creditur originem. denique manumissi ab eo eius municipii efficiuntur municipes, unde originem trahit.
Dig. 50.1.23.1
Hermogenianus 1 iuris epit.
Miles ibi domicilium habere videtur, ubi meret, si nihil in patria possideat.
Dig. 50.1.24
Scaevola 2 Dig.
Constitutionibus principum continetur, ut pecuniae, quae ex detrimento solvitur, usurae non praestentur: et ita imperatores antoninus et verus augusti rescripserunt his verbis: "humanum est reliquorum usuras neque ab ipso, qui ex administratione honoris reliquatus est, neque a fideiussore eius, et multo minus a magistratibus, qui cautionem acceperint, exigi". cui consequens est, ut ne in futurum a forma observata discedatur.
Dig. 50.1.25
Ulpianus 1 ad ed. praet.
Magistratus municipales cum unum magistratum administrent, etiam unius hominis vicem sustinent. et hoc plerumque quidem lege municipali eis datur: verum et si non sit datum, dummodo non denegatum, moribus competit.
Dig. 50.1.26pr.
Paulus 1 ad ed.
Ea, quae magis imperii sunt quam iurisdictionis, magistratus municipalis facere non potest.
Dig. 50.1.26.1
Paulus 1 ad ed.
Magistratibus municipalibus non permittitur in integrum restituere aut bona rei servandae causa iubere possideri aut dotis servandae causa vel legatorum servandorum causa.
Dig. 50.1.27pr.
Ulpianus 2 ad ed.
Eius, qui manumisit, municeps est manumissus, non domicilium eius, sed patriam secutus. et si patronum habeat duarum civitatium municipem, per manumissionem earundem civitatium erit municeps.
Dig. 50.1.27.1
Ulpianus 2 ad ed.
Si quis negotia sua non in colonia, sed in municipio semper agit, in illo vendit emit contrahit, in eo foro balineo spectaculis utitur, ibi festos dies celebrat, omnibus denique municipii commodis, nullis coloniarum fruitur, ibi magis habere domicilium, quam ubi colendi causa deversatur.
Dig. 50.1.27.2
Ulpianus 2 ad ed.
Celsus libro primo digestorum tractat, si quis instructus sit duobus locis aequaliter neque hic quam illic minus frequenter commoretur: ubi domicilium habeat, ex destinatione animi esse accipiendum. ego dubito, si utrubique destinato sit animo, an possit quis duobus locis domicilium habere. et verum est habere, licet difficile est: quemadmodum difficile est sine domicilio esse quemquam. puto autem et hoc procedere posse, si quis domicilio relicto naviget vel iter faciat, quaerens quo se conferat atque ubi constituat: nam hunc puto sine domicilio esse.
Dig. 50.1.27.3
Ulpianus 2 ad ed.
Domicilium autem habere potest et relegatus eo loci, unde arcetur, ut Marcellus scribit.
Dig. 50.1.28
Paulus 1 ad ed.
Inter convenientes et de re maiori apud magistratus municipales agetur.
Dig. 50.1.29
Gaius 1 ad ed. provinc.
Incola et his magistratibus parere debet, apud quos incola est, et illis, apud quos civis est: nec tantum municipali iurisdictioni in utroque municipio subiectus est, verum etiam omnibus publicis muneribus fungi debet.
Dig. 50.1.30
Ulpianus 61 ad ed.
Qui ex vico ortus est, eam patriam intellegitur habere, cui rei publicae vicus ille respondet.
Dig. 50.1.31
Marcellus 1 Dig.
Nihil est impedimento, quo minus quis ubi velit habeat domicilium, quod ei interdictum non sit.
Dig. 50.1.32
Modestinus 4 diff.
Ea, quae desponsa est, ante contractas nuptias suum non mutat domicilium.
Dig. 50.1.33
Modestinus l.S. de manumiss.
Roma communis nostra patria est.
Dig. 50.1.34
Modestinus 3 reg.
Incola iam muneribus publicis destinatus nisi perfecto munere incolatui renuntiare non potest.
Dig. 50.1.35
Modestinus 1 excus.
Eidenai xry hoti ho en agrw katamenwn inkolas ou nomizetai: ho gar ekeinys tys polews ecairetois my xrwmenos ohutws ou nomizetai einai inkolas.
Dig. 50.1.36pr.
Modestinus 1 resp.
Titio, cum esset romae studiorum gratia, epistula missa est a magistratibus patriae suae, ut porrigeret imperatori decretum eiusdem civitatis, quod erat cum ipsa epistula missum. is autem, qui suscepisset litteras restituendas, collusione facta dedit lucio titio, qui et ipse romae morabatur suae rei gratia: sublato titi nomine, cui erat decretum missum, uti per ipsum daretur, suum nomen scripsit et sic imperatori decretum secundum mandata rei publicae dedit. quaero, qui viaticum petere ab ea potuisset? et quid commisisse videtur is, qui non restituit litteras ei, cui restituere mandatum susceperat, et is, qui sublato alieno nomine inscriptoque suo, quasi ipse iussus a patria, decretum imperatori porrexit? herennius modestinus respondit titium quidem viaticum petere non posse: sed eum qui nomen incidisset.
Dig. 50.1.36.1
Modestinus 1 resp.
Titius pro pecunia publica, quam ipse credidit, pignus accepit pacto facto cum debitore, ut non soluto debito sine ulla repromissione distrahatur pignus. succedentes gradus in locum titii nomen et pignus probaverunt usque ad maevium: ex venditione pignoris propter repromissionem a magistratu vendentibus factam de modo fundi demonstrato satis debito factum non est. quaerebatur, quis rei publicae tenetur. herennius modestinus: titium, cum successores eius periculum nominis agnoverint, eo nomine obstrictum non esse respondi: sed nec post magistratus qui vendidisse proponuntur, cum videlicet pluris vendiderunt propter mensurae agri demonstrationem et hoc, qua pluris vendiderunt, restituere minore modo deprehenso iussi sunt. eum igitur, qui novissimus nomen probavit, indemnitati rei publicae satisfacere debere, si nomen ad successorem idoneum transmisisse non doceatur.
Dig. 50.1.37pr.
Callistratus 1 de cogn.
De iure omnium incolarum, quos quaeque civitates sibi vindicant, praesidum provinciarum cognitio est. cum tamen se quis negat incolam esse, apud eum praesidem provinciae agere debet, sub cuius cura est ea civitas, a qua vocatur ad munera, non apud eam, ex qua ipse se dicit oriundum esse: idque divus hadrianus rescripsit.
Dig. 50.1.37.1
Callistratus 1 de cogn.
Mulieris, quae aliunde orta, alibi nupta est, libertos eo loco munus facere debere, unde patrona erit et ubi ipsi domicilium habebunt, placet.
Dig. 50.1.37.2
Callistratus 1 de cogn.
Mulieres, quae in matrimonium se dederint non legitimum, non ibi muneribus fungendas, unde mariti earum sunt, sciendum est, sed unde ipsae ortae sunt: idque divi fratres rescripserunt.
Dig. 50.1.38pr.
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus augusti rescripserunt gratiam se facere iurisiurandi ei, qui iuraverat se ordini non interfuturum et postea duumvir creatus esset.
Dig. 50.1.38.1
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt colonos praediorum fisci muneribus fungi sine damno fisci oportere, idque excutere praesidem adhibito procuratore debere.
Dig. 50.1.38.2
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus rescripserunt ad magistratus officium pertinere exactionem pecuniae legatorum, et si cessaverint, ipsos vel heredes conveneri aut, si solvendo non sint, fideiussores eorum qui pro his caverunt.
Dig. 50.1.38.3
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt mulierem, quamdiu nupta est, incolam eiusdem civitatis videri, cuius maritus eius est, et ibi, unde originem trahit, non cogi muneribus fungi.
Dig. 50.1.38.4
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt patris, qui consulto filium emancipaverat, ne pro magistratu eius caveret, perinde bona teneri atque si fideiussor pro eo extitisset.
Dig. 50.1.38.5
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt, cum quaeritur, an municeps quis sit, ex ipsis etiam rebus probationes sumi oportere: nam solam nominis similitudinem ad confirmandam cuiusque originem satis non esse.
Dig. 50.1.38.6
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus rescripserunt non minus eos, qui compulsi magistratu funguntur, cavere debere, quam qui sponte officium adgnoverunt.
Dig. 50.2.0. De decurionibus et filiis eorum.
Dig. 50.2.1
Ulpianus 2 opin.
Decuriones, quos sedibus civitatis, ad quam pertinent, relictis in alia loca transmigrasse probabitur, praeses provinciae in patrium solum revocare et muneribus congruentibus fungi curet.
Dig. 50.2.2pr.
Ulpianus 1 disp.
Qui ad tempus relegatus est, si decurio sit, desinet esse decurio. reversus plane locum suum quidem non optinebit, sed non semper prohibetur decurio fieri. denique in locum suum non restituetur ( nam et sublegi in locum eius potest) et si numerus ordinis plenus sit, exspectare eum oportet, donec alius vacet. alia causa est eius, qui ad tempus ordine removetur: hic enim impleto tempore decurio est. sed et in huius locum sublegi poterit: sed et si plenum locum invenerit, exspectet, donec locus vacet.
Dig. 50.2.2.1
Ulpianus 1 disp.
Restitutus tamen in ordinem utrum eum ordinem teneat, quem primum habuit, an vero quem nunc nanctus est, quaeri potest, si forte de ordine sententiarum dicendarum agatur. arbitror tamen eundem ordinem tenere, quem pridem habuit. non idem erit in eo, qui relegatus ad tempus est: nam hic velut novus in ordinem venit.
Dig. 50.2.2.2
Ulpianus 1 disp.
In filiis decurionum quaestio est, utrum is solus decurionis filius esse videatur, qui conceptus et natus est ex decurione, an vero et is, qui ante natus est, quam pater decurio fieret. et quidem quantum pertinet, ne fustibus castigetur et ne in metallum detur, non nocet plebeio patre esse natum, si postea honor decurionis patri eorum accesserit. in avo quoque papinianus idem respondit, ne patris nota filius macularetur.
Dig. 50.2.2.3
Ulpianus 1 disp.
Sed si pater ipsius ordine motus sit, si quidem ante conceptionem eius moveatur, arbitror eum quasi plebei filium in honoribus spectari: quod si post conceptionem pater ipsius dignitatem amiserit, dicendum erit benigne ut decurionis filium intuendum.
Dig. 50.2.2.4
Ulpianus 1 disp.
Proinde hic quoque, qui post patris relegationem natus sit, si quidem ante conceptus est, similis senatoris filio habebitur: si postea, nocebit illi relegatio.
Dig. 50.2.2.5
Ulpianus 1 disp.
Si ad tempus ordine moto patre fuerit natus medioque tempore conceptus et editus, an quasi decurionis filius nascatur, licet pater eius ante obierit, quam in ordinem venerit? quod benigne erit admittendum.
Dig. 50.2.2.6
Ulpianus 1 disp.
Praeterea si conceptus sit a plebeio, mox ante editionem pater eius decurionatum adeptus ante editionem amiserit: non infavorabiliter quis medium tempus illi prodesse veluti iam nato respondebit.
Dig. 50.2.2.7
Ulpianus 1 disp.
Nullum patris delictum innocenti filio poenae est: ideoque nec ordine decurionum aut ceteris honoribus propter eiusmodi causam prohibetur.
Dig. 50.2.2.8
Ulpianus 1 disp.
Maiores annis quinquaginta quinque ad decurionatus honorem inviti vocari constitutionibus prohibentur. sed si ei rei consenserint, etsi maiores annis septuaginta sint, munera quidem civilia obire non coguntur, honores autem gerere debent.
Dig. 50.2.3pr.
Ulpianus 3 de off. procons.
Generaliter id erit defendendum, ut qui clementiorem sententiam passus est ob hoc, quod ad tempus relegatur, boni consulere debeat humanitatis sententiae nec decurionatum recipiat.
Dig. 50.2.3.1
Ulpianus 3 de off. procons.
Sed si quis ob falsam causam vel aliam de gravioribus non ad tempus sit relegatus, sed ad tempus ordine motus, in ea est causa, ut possit in ordinem redire. imperator enim antoninus edicto proposito statuit, ut cuicumque aut quacumque causa ad tempus ordine vel advocationibus vel quo alio officio fuisset interdictum, completo tempore nihilo minus fungi honore vel officio possit. et hoc recte: neque enim exaggeranda fuit sententia, quae modum interdictioni fecerat.
Dig. 50.2.3.2
Ulpianus 3 de off. procons.
Spurios posse in ordinem allegi nulla dubitatio est: sed si habeat competitorem legitime quaesitum, praeferri eum oportet, divi fratres lolliano avito bithyniae praesidi rescripserunt. cessantibus vero his etiam spurii ad decurionatum et re et vita honesta recipientur: quod utique non sordi erit ordini, cum ex utilitate eius sit semper ordinem plenum habere.
Dig. 50.2.3.3
Ulpianus 3 de off. procons.
Eis, qui iudaicam superstitionem sequuntur, divi severus et antoninus honores adipisci permiserunt, sed et necessitates eis imposuerunt, qui superstitionem eorum non laederent.
Dig. 50.2.4
Marcianus 1 de iudic. publ.
Decurio, qui prohibetur conducere quaedam, si iure successerit in conductione, remanet in ea. quod et in omnibus similibus servandum est.
Dig. 50.2.5
Papinianus 2 quaest.
Ad tempus ordine motos ex crimine, quod ignominiam importat, in perpetuum moveri placuit. ad tempus autem exulare iussos ex crimine leviore velut transacto negotio non esse inter infames habendos.
Dig. 50.2.6pr.
Papinianus 1 resp.
Spurii decuriones fiunt: et ideo fieri poterit ex incesto quoque natus: non enim impedienda est dignitas eius qui nihil admisit.
Dig. 50.2.6.1
Papinianus 1 resp.
Minores viginti quinque annorum decuriones facti sportulas decurionum accipiunt: sed interim suffragium inter ceteros ferre non possunt.
Dig. 50.2.6.2
Papinianus 1 resp.
Decurio etiam suae civitatis vectigalia exercere prohibetur.
Dig. 50.2.6.3
Papinianus 1 resp.
Qui iudicii publici quaestionem citra veniam abolitionis deseruerunt, decurionum honore decorari non possunt, cum ex turpilliano senatus consulto notentur ignominia veluti calumniae causa iudicio publico damnati.
Dig. 50.2.6.4
Papinianus 1 resp.
Pater, qui filio decurione creato provocavit, etsi praescriptione temporis exclusus fuerit, si quod gestum est non habuit ratum, muneribus civilibus pro filio non tenebitur.
Dig. 50.2.6.5
Papinianus 1 resp.
Privilegiis cessantibus ceteris eorum causa potior habetur in sententiis ferendis, qui pluribus eodem tempore suffragiis iure decurionis decorati sunt. sed et qui plures liberos habet, in suo collegio primus sententiam rogatur ceterosque honoris ordine praecellit.
Dig. 50.2.7pr.
Paulus 1 sent.
Honores et munera non ordinatione, sed potioribus quibusque iniungenda sunt.
Dig. 50.2.7.1
Paulus 1 sent.
Surdus et mutus si in totum non audiant aut non loquantur, ab honoribus civilibus, non etiam a muneribus excusantur.
Dig. 50.2.7.2
Paulus 1 sent.
Is, qui non sit decurio, duumviratu vel aliis honoribus fungi non potest, quia decurionum honoribus plebeii fungi prohibentur.
Dig. 50.2.7.3
Paulus 1 sent.
Ad decurionatum filii ita demum pater non consentit, si contrariam voluntatem vel apud acta praesidis vel apud ipsum ordinem vel quo alio modo contestatus sit.
Dig. 50.2.8
Hermogenianus 1 iuris epit.
Decurionibus facultatibus lapsis alimenta decerni permissum est, maxime si ob munificentiam in patriam patrimonium exhauserint.
Dig. 50.2.9pr.
Paulus 1 decr.
Severus augustus dixit: "etsi probaretur titius in servitute patris sui natus, tamen, cum ex libera muliere sit procreatus, non prohibetur decurio fieri in sua civitate".
Dig. 50.2.9.1
Paulus 1 decr.
Non esse dubitandum, quin navicularii non debent decuriones creari.
Dig. 50.2.10
Modestinus 1 resp.
Herennius modestinus respondit sola albi proscriptione minime decurionem factum, qui secundum legem decurio creatus non sit.
Dig. 50.2.11
Callistratus 1 cogn.
Non tantum qui tenerae aetatis, sed etiam qui grandes natu sunt decuriones fieri prohibentur. illi quasi inhabiles rem publicam tueri ad tempus excusantur, hi vero in perpetuum amoventur: non alias seniores, ne seniorum excusatione iuniores onerentur ad omnia munera publica suscipienda soli relicti. neque enim minores viginti quinque annis decuriones allegi nisi ex causa possunt, neque hi, qui annum quinquagensimum et quintum excesserunt. nonnumquam etiam longa consuetudo in ea re observata respicienda erit. quod etiam custodiendum principes nostri consulti de allegendis in ordine nicomedensium huius aetatis hominibus rescripserunt.
Dig. 50.2.12
Callistratus 6 cogn.
Eos, qui utensilia negotiantur et vendunt, licet ab aedilibus caeduntur, non oportet quasi viles personas neglegi. denique non sunt prohibiti huiusmodi homines decurionatum vel aliquem honorem in sua patria petere: nec enim infames sunt. sed ne quidem arcentur honoribus, qui ab aedilibus flagellis caesi sunt, quamquam iure suo ita aediles officio isto fungantur. inhonestum tamen puto esse huiusmodi personas flagellorum ictibus subiectas in ordinem recipi, et maxime in eis civitatibus, quae copiam virorum honestorum habeant: nam paucitas eorum, qui muneribus publicis fungi debeant, necessaria etiam hos ad dignitatem municipalem, si facultates habeant, invitat.
Dig. 50.2.13pr.
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus augusti rescripserunt in tempus relegatos et reversos in ordinem allegi sine permissu principis non posse.
Dig. 50.2.13.1
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt relegatos non posse tempore finito in ordinem decurionum allegi, nisi eius aetatis fuerint, ut nondum decuriones creari possent, et dignitas certa spem eius honoris id faceret, ut princeps indulgere possit.
Dig. 50.2.13.2
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt eum, qui in relegatione natus est, non prohiberi honore decurionatus fungi.
Dig. 50.2.13.3
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt non admitti contradicere volentem, quod non recte quis sit creatus decurio, cum initio contradicere debuerit.
Dig. 50.2.14
Paulus 1 quaest.
De decurione damnato non debere quaestionem haberi divus pius rescripsit. unde etiam si desierit decurio esse, deinde damnetur, non esse torquendum in memoriam prioris dignitatis placet.
Dig. 50.3.0. De albo scribendo.
Dig. 50.3.1pr.
Ulpianus 3 de off. procons.
Decuriones in albo ita scriptos esse oportet, ut lege municipali praecipitur: sed si lex cessat, tunc dignitates erunt spectandae, ut scribantur eo ordine, quo quisque eorum maximo honore in municipio functus est: puta qui duumviratum gesserunt, si hic honor praecellat, et inter duumvirales antiquissimus quisque prior: deinde hi, qui secundo post duumviratum honore in re publica functi sunt: post eos qui tertio et deinceps: mox hi qui nullo honore functi sunt, prout quisque eorum in ordinem venit.
Dig. 50.3.1.1
Ulpianus 3 de off. procons.
In sententiis quoque dicendis idem ordo spectandus est, quem in albo scribendo diximus.
Dig. 50.3.2
Ulpianus 2 opin.
In albo decurionum in municipio nomina ante scribi oportet eorum, qui dignitates principis iudicio consecuti sunt, postea eorum, qui tantum municipalibus honoribus functi sunt.
Dig. 50.4.0. De muneribus et honoribus.
Dig. 50.4.1pr.
Hermogenianus 1 epit.
Munerum civilium quaedam sunt patrimonii, alia personarum.
Dig. 50.4.1.1
Hermogenianus 1 epit.
Patrimonii sunt munera rei vehicularis, item navicularis: decemprimatus: ab istis enim periculo ipsorum exactiones sollemnium celebrantur.
Dig. 50.4.1.2
Hermogenianus 1 epit.
Personalia civilia sunt munera defensio civitatis, id est ut syndicus fiat: legatio ad census accipiendum vel patrimonium: scribatus: kamylasia: annonae ac similium cura: praediorumque publicorum: frumenti comparandi: aquae ductus: equorum circensium spectacula: publicae viae munitiones: arcae frumentariae: calefactiones thermarum: annonae divisio et quaecumque aliae curae istis sunt similes. ex his enim, quae rettulimus, cetera etiam per leges cuiusque civitatis ex consuetudine longa intellegi potuerunt.
Dig. 50.4.1.3
Hermogenianus 1 epit.
Illud tenendum est generaliter personale quidem munus esse, quod corporibus labore cum sollicitudine animi ac vigilantia sollemniter extitit, patrimonii vero, in quo sumptus maxime postulatur.
Dig. 50.4.1.4
Hermogenianus 1 epit.
Aeque personale munus est tutela, cura adulti furiosive, item prodigi, muti, etiam ventris, etiam ad exhibendum cibum potum tectum et similia. sed et in bonis, cuius officio usucapiones interpellantur ac, ne debitores liberentur, providetur: item ex carboniano edicto bonorum possessione petita, si satis non detur, custodiendis bonis curator datus personali fungitur munere. his similes sunt bonis dati curatores, quae fuerunt eius, qui ab hostibus captus est et reverti speratur: item custodiendis ab eo relictis, cui necdum quisquam civili vel honorario iure successit, curatores constituti.
Dig. 50.4.2
Ulpianus 21 ad sab.
Quod ad honores pertinet, creditur in potestate filium habere etiam is, qui in patris potestate est.
Dig. 50.4.3pr.
Ulpianus 2 opin.
Et qui originem ab urbe roma habent, si alio loco domicilium constituerunt, munera eius sustinere debent.
Dig. 50.4.3.1
Ulpianus 2 opin.
His, qui castris operam per militiam dant, nullum municipale munus iniungi potest. ceteri autem privati, quamvis militum cognati sunt, legibus patriae suae et provinciae oboedire debent.
Dig. 50.4.3.2
Ulpianus 2 opin.
Si in metallum datus in integrum restitutus sit, perinde ac si nec damnatus fuisset, ad munera vel honores vocatur: nec opponet fortunam et casus tristiores suos ad hoc solum, ne patriae idoneus civis esse videatur.
Dig. 50.4.3.3
Ulpianus 2 opin.
Corporalia munera feminis ipse sexus denegat.
Dig. 50.4.3.4
Ulpianus 2 opin.
Quo minus honores aut munera iniungantur filio, si nullam habet excusationem, intercedere pater, in cuius potestate est, ius non habet.
Dig. 50.4.3.5
Ulpianus 2 opin.
Quod pater non consensit honoribus sive muneribus filii, ne illius patrimonium oneri subiciatur, praestat defensionem, non civem patriae utilitatibus quatenus potest aufert.
Dig. 50.4.3.6
Ulpianus 2 opin.
Quamvis maior annis septuaginta et quinque liberorum incolumium pater sit ideoque a muneribus civilibus excusetur, filii tamen eius suo nomine competentia munera adgnoscere debent: ideo enim proprium praemium immunitatis propter filios patribus datum est, quod illi subibunt.
Dig. 50.4.3.7
Ulpianus 2 opin.
Vitricus onera munerum civilium nomine privigni sui suscipere nulla iuris ratione cogitur.
Dig. 50.4.3.8
Ulpianus 2 opin.
Liberti muneribus fungi debent apud originem patronorum, sed si sua patrimonia habent suffectura oneribus: res enim patronorum muneribus libertinorum subiecta non est.
Dig. 50.4.3.9
Ulpianus 2 opin.
Quod pater in reatu criminis alicuius est, filiis impedimento ad honores esse non debet.
Dig. 50.4.3.10
Ulpianus 2 opin.
Decaprotos etiam minores annis viginti quinque fieri, non militantes tamen, pridem placuit, quia patrimonii magis onus videtur esse.
Dig. 50.4.3.11
Ulpianus 2 opin.
Exactionem tributorum onus patrimonii esse constat.
Dig. 50.4.3.12
Ulpianus 2 opin.
Cura frumenti comparandi munus est, et ab eo aetas septuaginta annorum vel numerus quinque incolumium liberorum excusat.
Dig. 50.4.3.13
Ulpianus 2 opin.
Eos milites, quibus supervenientibus hospitia praeberi in civitate oportet, per vices ab omnibus, quos id munus contingit, suscipi oportet.
Dig. 50.4.3.14
Ulpianus 2 opin.
Munus hospitis in domo recipiendi non personae, sed patrimonii onus est.
Dig. 50.4.3.15
Ulpianus 2 opin.
Praeses provinciae provideat munera et honores in civitatibus aequaliter per vices secundum aetates et dignitates, ut gradus munerum honorumque qui antiquitus statuti sunt, iniungi, ne sine discrimine et frequenter isdem oppressis simul viris et viribus res publicae destituantur.
Dig. 50.4.3.16
Ulpianus 2 opin.
Si duo filii in patris potestate sint, eodem tempore munera eorum pater sustinere non compellitur.
Dig. 50.4.3.17
Ulpianus 2 opin.
Si is, qui duos filios relinquebat, nihil de expediendis muneribus alterius filii ex communi patrimonio supremis suis cavit, propriis sumptibus is et munera et honores, qui ei iniungentur, suscipere debet, quamvis pro altero vivus pater eiusmodi onera expedierit.
Dig. 50.4.4pr.
Ulpianus 3 opin.
Cura exstruendi vel reficiendi operis in civitate munus publicum est, a quo quinque liberorum incolumium pater excusatur: nec si per vim extortum munus fuerit, excusationem, quam habet ab aliis muneribus, auferet.
Dig. 50.4.4.1
Ulpianus 3 opin.
Deficientium facultatibus ad munera vel honores qui indicuntur excusatio non perpetua, sed temporalis est: nam si ex voto honestis rationibus patrimonium incrementum acceperit, suo tempore, an idoneus sit aliquis ad ea, quae creatus fuerit, aestimabitur.
Dig. 50.4.4.2
Ulpianus 3 opin.
Inopes onera patrimonii ipsa non habendi necessitate non sustinent, corpori autem indicta obsequia solvunt.
Dig. 50.4.4.3
Ulpianus 3 opin.
Qui obnoxius muneribus suae civitatis fuit, nomen militiae defugiendi oneris municipalis gratia dedit: deteriorem causam rei publicae facere non potuit.
Dig. 50.4.5
Scaevola 1 reg.
Navicularii et mercatores olearii, qui magnam partem patrimonii ei rei contulerunt, intra quinquennium muneris publici vacationem habent.
Dig. 50.4.6pr.
Ulpianus 4 de off. procons.
Rescripto divorum fratrum ad rutilium lupum ita declaratur: "constitutio, qua cautum est, prout quisque decurio creatus est, ut ita et magistratum apiscatur, totiens servari debet, quotiens idoneos et sufficientes omnes contingit. ceterum si ita quidam tenues et exhausti sunt, ut non modo publicis honoribus pares non sint, sed et vix de suo victum sustinere possint: et minus utile et nequaquam honestum est talibus mandari magistratum, praesertim cum sint qui convenienter ei et suae fortunae et splendori publico possint creari. sciant igitur locupletiores non debere se hoc praetextu legis uti et de tempore, quo quisque in curiam allectus sit, inter eos demum esse quaerendum, qui pro substantia sua capiant honoris dignitatem".
Dig. 50.4.6.1
Ulpianus 4 de off. procons.
Debitores rerum publicarum ad honores invitari non posse certum est, nisi prius in id quod debetur rei publicae satisfecerint. sed eos demum debitores rerum publicarum accipere debemus, qui ex administratione rei publicae reliquantur: ceterum si non ex administratione sint debitores, sed mutuam pecuniam a re publica acceperint, non sunt in ea causa, ut honoribus arceantur. plane vice solutionis sufficit, ut quis aut pignoribus aut fideiussoribus idoneis caveat: et ita divi fratres aufidio herenniano rescripserunt. sed et si ex pollicitatione debeant, quae tamen pollicitatio recusari non potest, in ea sunt condicione, ut honoribus arceantur.
Dig. 50.4.6.2
Ulpianus 4 de off. procons.
Si quis accusatorem non habeat, non debet honoribus prohiberi, quemadmodum non debet is, cuius accusator destiterit. ita enim imperator noster cum divo patre suo rescripsit.
Dig. 50.4.6.3
Ulpianus 4 de off. procons.
Sciendum est quaedam esse munera aut personae aut patrimoniorum, itidem quosdam esse honores.
Dig. 50.4.6.4
Ulpianus 4 de off. procons.
Munera, quae patrimoniis iniunguntur, vel intributiones talia sunt, ut neque aetas ea excuset neque numerus liberorum nec alia praerogativa, quae solet a personalibus muneribus exuere.
Dig. 50.4.6.5
Ulpianus 4 de off. procons.
Sed enim haec munera, quae patrimoniis indicuntur, duplicia sunt: nam quaedam possessoribus iniunguntur, sive municipes sunt sive non sunt, quaedam ^ quadam^ non nisi municipibus vel incolis. intributiones, quae agris fiunt vel aedificiis, possessoribus indicuntur: munera vero, quae patrimoniorum habentur, non aliis quam municipibus vel incolis.
Dig. 50.4.7pr.
Marcianus 2 publ.
Reus delatus etiam ante sententiam honores petere principalibus constitutionibus prohibetur: nec interest, plebeius an decurio fuerit. sed post annum, quam reus delatus est, petere non prohibetur, nisi per ipsum stetit, quo minus causa intra annum expediretur.
Dig. 50.4.7.1
Marcianus 2 publ.
Eum, contra quem propter honores appellatum est, si pendente appellatione honorem usurpaverit, coercendum divus severus rescripsit. ergo et si is, qui honoribus per sententiam uti prohibitus est, appellaverit, abstinere interim petitione honoris debebit.
Dig. 50.4.8
Ulpianus 11 ad ed.
Ad rem publicam administrandam ante vicensimum quintum annum, vel ad munera quae non patrimonii sunt vel honores, admitti minores non oportet. denique nec decuriones creantur vel creati suffragium in curia ferunt. annus autem vicensimus quintus coeptus pro pleno habetur: hoc enim in honoribus favoris causa constitutum est, ut pro plenis inchoatos accipiamus, sed in his honoribus, in quibus rei publicae quid eis non committitur. ceterum cum damno publico honorem ei committi non est dicendum, etiam cum ipsius pernicie minoris.
Dig. 50.4.9
Ulpianus 3 de off. cons.
Si quis magistratus in municipio creatus munere iniuncto fungi detrectet, per praesides munus adgnoscere cogendus est remediis, quibus tutores quoque solent cogi ad munus quod iniunctum est adgnoscendum.
Dig. 50.4.10
Modestinus 5 diff.
Honorem sustinenti munus imponi non potest: munus sustinenti honor deferri potest.
Dig. 50.4.11pr.
Modestinus 11 pand.
Ut gradatim honores deferantur, edicto, et ut a minoribus ad maiores perveniatur, epistula divi pii ad titianum exprimitur.
Dig. 50.4.11.1
Modestinus 11 pand.
Etsi lege municipali caveatur, ut praeferantur in honoribus certae condicionis homines: attamen sciendum est hoc esse observandum, si idonei sint: et ita rescripto divi marci continetur.
Dig. 50.4.11.2
Modestinus 11 pand.
Quotiens penuria est eorum, qui magistratum suscipiunt, immunitas ad aliquid infringitur, sicuti divi fratres rescripserunt.
Dig. 50.4.11.3
Modestinus 11 pand.
Reprobari posse medicum a re publica, quamvis semel probatus sit, divus magnus antoninus cum patre rescripsit.
Dig. 50.4.11.4
Modestinus 11 pand.
Eos, qui primis litteris pueros inducunt, non habere vacationem divus magnus antoninus rescripsit.
Dig. 50.4.12
Iavolenus 6 ex cass.
Cui muneris publici vacatio datur, non remittitur ei, ne magistratus fiat, quia id ad honorem magis quam ad munera pertinet. cetera omnia, quae ad tempus extra ordinem exiguntur, veluti munitio viarum, ab huiusmodi persona exigenda non sunt.
Dig. 50.4.13
Iavolenus 15 ex cass.
Vacatio itemque immunitas, quae liberis et posteris alicuius data est, ad eos dumtaxat pertinet, qui eius familiae sunt.
Dig. 50.4.14pr.
Callistratus 1 de cogn.
Honor municipalis est administratio rei publicae cum dignitatis gradu, sive cum sumptu sive sine erogatione contingens.
Dig. 50.4.14.1
Callistratus 1 de cogn.
Munus aut publicum aut privatum est. publicum munus dicitur, quod in administranda re publica cum sumptu sine titulo dignitatis subimus.
Dig. 50.4.14.2
Callistratus 1 de cogn.
Viarum munitiones, praediorum collationes non personae, sed locorum munera sunt.
Dig. 50.4.14.3
Callistratus 1 de cogn.
De honoribus sive muneribus gerendis cum quaeritur, in primis consideranda persona est eius, cui defertur honor sive muneris administratio: item origo natalium: facultates quoque an sufficere iniuncto muneri possint: item lex, secundum quam muneribus quisque fungi debeat.
Dig. 50.4.14.4
Callistratus 1 de cogn.
Plebeii filii familias periculo eius qui nominaverit tenebuntur, idque imperator noster severus augustus in haec verba rescripsit: "si in numero plebeiorum filius tuus est, quamquam invitus honores ex persona filii suscipere cogi non debeas, tamen resistere, quo minus patriae obsequatur periculo eius qui nominavit, iure patriae potestatis non potes".
Dig. 50.4.14.5
Callistratus 1 de cogn.
Gerendorum honorum non promiscua facultas est, sed ordo certus huic rei adhibitus est. nam neque prius maiorem magistratum quisquam, nisi minorem susceperit, gerere potest, neque ab omni aetate, neque continuare quisque honores potest.
Dig. 50.4.14.6
Callistratus 1 de cogn.
Si alii non sint qui honores gerant, eosdem compellendos, qui gesserint, complurimis constitutionibus cavetur. divus etiam hadrianus de iterandis muneribus rescripsit in haec verba: "illud consentio, ut, si alii non erunt idonei qui hoc munere fungantur, ex his, qui iam functi sunt, creentur".
Dig. 50.4.15
Papinianus 5 resp.
Etsi filium pater decurionem esse voluit, tamen defuncto honores, qui filio decurioni congruentes post mortem patris obtigerunt, ad onus coheredis filii non pertinent, cum ei decurioni sufficientes facultates pater reliquerit.
Dig. 50.4.16pr.
Paulus 1 sent.
Aestimationem honoris aut muneris in pecunia pro administratione offerentes audiendi non sunt.
Dig. 50.4.16.1
Paulus 1 sent.
Qui pro honore pecuniam promisit, si solvere eam coepit, totam praestare operis inchoati exemplo cogendus est.
Dig. 50.4.16.2
Paulus 1 sent.
Invitus filius pro patre rem publicam salvam fore cavere non cogitur.
Dig. 50.4.16.3
Paulus 1 sent.
Defensionem rei publicae amplius quam semel suscipere nemo cogitur, nisi id fieri necessitas postulet.
Dig. 50.4.17pr.
Hermogenianus 1 iuris epit.
Sponte provinciae sacerdotium iterare nemo prohibetur.
Dig. 50.4.17.1
Hermogenianus 1 iuris epit.
Immunis ab honoribus et muneribus civilibus si decurioni creato filio, quem habet in potestate, consentiat, in muneribus et honoribus sumptus subministrare filio compellitur.
Dig. 50.4.18pr.
Arcadius l.S. de mun. civil.
Munerum civilium triplex divisio est: nam quaedam munera personalia sunt, quaedam patrimoniorum dicuntur, alia mixta.
Dig. 50.4.18.1
Arcadius l.S. de mun. civil.
Personalia sunt, quae animi provisione et corporalis laboris intentione sine aliquo gerentis detrimento perpetrantur, veluti tutela vel cura, kalendarii quoque curatio.
Dig. 50.4.18.2
Arcadius l.S. de mun. civil.
Et quaestura in aliqua civitate inter honores non habetur, sed personale munus est.
Dig. 50.4.18.3
Arcadius l.S. de mun. civil.
Tironum sive equorum productio et si qua alia animalia necessario producenda vel res pervehendae sive persequendae sunt vel pecunia fiscalis sive annona vel vestis, personae munus est.
Dig. 50.4.18.4
Arcadius l.S. de mun. civil.
Cursus vehicularis sollicitudo, item angariarum praebitio personale munus est.
Dig. 50.4.18.5
Arcadius l.S. de mun. civil.
Cura quoque emendi frumenti olei ( nam harum specierum curatores, quos sitwnas et elaiwnas appellant, creari moris est) inter personalia munera in quibusdam civitatibus numerantur: et calefactio publici balinei, si ex reditibus alicuius civitatis curatori pecunia subministratur.
Dig. 50.4.18.6
Arcadius l.S. de mun. civil.
Sed et cura custodiendi aquae ductus personalibus muneribus adgregatur.
Dig. 50.4.18.7
Arcadius l.S. de mun. civil.
Irenarchae quoque, qui disciplinae publicae et corrigendis moribus praeficiuntur: sed et qui ad faciendas vias eligi solent, cum nihil de proprio patrimonio in hoc munus conferant: item episcopi, qui praesunt pani et ceteris venalibus rebus, quae civitatium populis ad cotidianum victum usui sunt, personalibus muneribus funguntur.
Dig. 50.4.18.8
Arcadius l.S. de mun. civil.
Qui annonam suscipit vel exigit vel erogat, et exactores pecuniae pro capitibus personalis muneris sollicitudinem sustinent.
Dig. 50.4.18.9
Arcadius l.S. de mun. civil.
Sed et curatores, qui ad colligendos civitatium publicos reditus eligi solent, personali munere subiugantur.
Dig. 50.4.18.10
Arcadius l.S. de mun. civil.
Hi quoque, qui custodes aedium vel archeotae vel logographi vel tabularii vel xenoparochi ( ut in quibusdam civitatibus) vel limenarchae vel curatores ad extruenda vel reficienda aedificia publica sive palatia sive navalia vel mansiones destinantur, si tamen pecuniam publicam in operis fabricam erogent, et qui faciendis vel reficiendis navibus, ubi usus exigit, praeponuntur, muneribus personalibus adstringuntur.
Dig. 50.4.18.11
Arcadius l.S. de mun. civil.
Camelasia quoque similiter personale munus est: nam ratione habita et alimentorum et camelorum certa pecunia camelariis dari debet, ut solo corporis ministerio obligentur. hos ex albi ordine liberari, nisi sola laesi et inutilis corporis et infirmitate, specialiter sit expressum.
Dig. 50.4.18.12
Arcadius l.S. de mun. civil.
Legati quoque, qui ad sacrarium principis mittuntur, quia viaticum, quod legativum dicitur, interdum solent accipere, sed et nycostrategi et pistrinorum curatores personale munus ineunt.
Dig. 50.4.18.13
Arcadius l.S. de mun. civil.
Defensores quoque, quos graeci syndicos appellant, et qui ad certam causam agendam vel defendendam eliguntur, laborem personalis muneris adgrediuntur.
Dig. 50.4.18.14
Arcadius l.S. de mun. civil.
Iudicandi quoque necessitas inter munera personalia habetur.
Dig. 50.4.18.15
Arcadius l.S. de mun. civil.
Si aliquis fuerit electus, ut compellat eos, qui prope viam publicam possident, sternere viam, personale munus est.
Dig. 50.4.18.16
Arcadius l.S. de mun. civil.
Pari modo qui acceptandis sive suscipiendis censualibus professionibus destinantur, ad personalis muneris sollicitudinem animum intendunt.
Dig. 50.4.18.17
Arcadius l.S. de mun. civil.
Mastigophori quoque, qui agonothetas in certaminibus comitantur, et scribae magistratus personali muneri serviunt.
Dig. 50.4.18.18
Arcadius l.S. de mun. civil.
Patrimoniorum sunt munera, quae sumptibus patrimonii et damnis administrantis expediuntur.
Dig. 50.4.18.19
Arcadius l.S. de mun. civil.
Elemporia et pratura apud alexandrinos patrimonii munus existimatur.
Dig. 50.4.18.20
Arcadius l.S. de mun. civil.
Susceptores quoque vini per provinciam africam patrimonii munus gerunt.
Dig. 50.4.18.21
Arcadius l.S. de mun. civil.
Patrimoniorum autem munera duplicia sunt. nam quaedam ex his muneribus possessionibus sive patrimoniis indicuntur, veluti agminales equi vel mulae et angariae atque veredi.
Dig. 50.4.18.22
Arcadius l.S. de mun. civil.
Huiusmodi igitur obsequia et hi, qui neque municipes neque incolae sunt, adgnoscere coguntur.
Dig. 50.4.18.23
Arcadius l.S. de mun. civil.
Sed et eos, qui faenus exercent, etsi veterani sint, tributiones eiusmodi adgnoscere debere rescriptum est.
Dig. 50.4.18.24
Arcadius l.S. de mun. civil.
Ab huiusmodi muneribus neque primipilaris neque veteranus aut miles aliusve, qui privilegio aliquo subnixus, nec pontifex excusatur.
Dig. 50.4.18.25
Arcadius l.S. de mun. civil.
Praeterea habent quaedam civitates praerogativam, ut hi, qui in territorio earum possident, certum quid frumenti pro mensura agri per singulos annos praebeant: quod genus collationis munus possessionis est.
Dig. 50.4.18.26
Arcadius l.S. de mun. civil.
Mixta munera decaprotiae et icosaprotiae, ut herennius modestinus et notando et disputando bene et optima ratione decrevit: nam decaproti et icosaproti tributa exigentes et corporale ministerium gerunt et pro omnibus defunctorum fiscalia detrimenta resarciunt, ut merito inter mixta hoc munus numerari debeat.
Dig. 50.4.18.27
Arcadius l.S. de mun. civil.
Sed ea, quae supra personalia esse diximus, si hi qui funguntur ex lege civitatis suae vel more etiam de propriis facultatibus impensas faciant vel annonam exigentes desertorum praediorum damna sustineant, mixtorum definitione continebuntur.
Dig. 50.4.18.28
Arcadius l.S. de mun. civil.
Haec omnia munera, quae trifariam divisimus, una significatione comprehenduntur: nam personalia et patrimoniorum et mixta munera civilia seu publica appellantur.
Dig. 50.4.18.29
Arcadius l.S. de mun. civil.
Sive autem personalium dumtaxat sive etiam civilium munerum immunitas alicui concedatur, neque ab annona neque ab angariis neque a veredo neque ab hospite recipiendo neque a nave neque capitatione, exceptis militibus et veteranis, excusari possunt.
Dig. 50.4.18.30
Arcadius l.S. de mun. civil.
Magistris, qui civilium munerum vacationem habent, item grammaticis et oratoribus et medicis et philosophis, ne hospitem reciperent, a principibus fuisse immunitatem indultam et divus vespasianus et divus hadrianus rescripserunt.
Dig. 50.5.0. De vacatione et excusatione munerum.
Dig. 50.5.1pr.
Ulpianus 2 opin.
Omnis excusatio sua aequitate nititur. sed si praetendentibus aliquod sine iudice credatur, aut passim sine temporis praefinitione, prout cuique libuerit, permissum fuerit se excusare, non erunt, qui munera necessaria in rebus publicis obeant. quare et qui liberorum incolumium iure a muneribus civilibus sibi vindicant excusationem, appellationem interponere debent: et qui tempora praefinita in ordine eiusmodi appellationum peragendo non servaverint, merito praescriptione repelluntur.
Dig. 50.5.1.1
Ulpianus 2 opin.
Qui excusatione aliqua utuntur, quotienscumque creati fuerint, etsi iam ante absoluti sunt, necesse habent appellare. sed si per calumniam et saepius idem adversarius vexandi gratia eius, quem scit perpetua vacatione subnixum, id facere probatus erit, sumptus litis exemplo decretorum principalium praestare iubeatur ei, quem sine causa saepius inquietavit.
Dig. 50.5.1.2
Ulpianus 2 opin.
Qui in fraudem ordinis in honoribus gerendis, cum inter eos ad primos honores creari possint qui in civitate munerabantur, evitandorum maiorum onerum gratia ad colonos praediorum se transtulerunt, ut minoribus subiciantur, hanc excusationem sibi non paraverunt.
Dig. 50.5.1.3
Ulpianus 2 opin.
Quamvis sexaginta quinque annorum aliquis sit et tres liberos incolumes habeat, a muneribus tamen civilibus propter has causas non liberatur.
Dig. 50.5.2pr.
Ulpianus 3 opin.
Sextum decimum aetatis annum agentem ad munus sitoniae vocari non oportet: sed si nihil proprie in patria servatur de minoribus quoque annis viginti quinque ad munera sive honores creandi, iusta aetas servanda est.
Dig. 50.5.2.1
Ulpianus 3 opin.
Numerus liberorum aut septuaginta annorum ab honoribus aut muneribus his cohaerentibus excusationem non praestat, sed a muneribus tantum civilibus.
Dig. 50.5.2.2
Ulpianus 3 opin.
Adoptivi filii in numerum non proficiunt eorum liberorum, qui excusare parentes solent.
Dig. 50.5.2.3
Ulpianus 3 opin.
Qui ad munera vocantur, vivorum se liberorum numerum habere tempore, quo propter eos excusari desiderant, probare debent: numerus enim liberorum postea impletus susceptis antea muneribus non liberat.
Dig. 50.5.2.4
Ulpianus 3 opin.
Quae patrimoniorum onera sunt, numero liberorum non excusantur.
Dig. 50.5.2.5
Ulpianus 3 opin.
Incolumes liberi, etiamsi in potestate patri suo desierint esse, excusationem a muneribus civilibus praestant.
Dig. 50.5.2.6
Ulpianus 3 opin.
Minus audiens immunitatem civilium munerum non habet.
Dig. 50.5.2.7
Ulpianus 3 opin.
Quem ita senio et corporis inbecillitate vexari praeses animadverterit, ut muneri perferendae pecuniae non sufficiat, dimittat et alium constituat.
Dig. 50.5.2.7a
Ulpianus 3 opin.
Corporis debilitas eorum munerum excusationem praestat, quae tantum corpore implenda sunt. ceterum quae consilio prudentis viri vel patrimonio sufficientis in homines obiri possunt, nisi certis et receptis probabilibus causis non remittuntur.
Dig. 50.5.2.8
Ulpianus 3 opin.
Qui pueros primas litteras docent, immunitatem a civilibus muneribus non habent: sed ne cui eorum id quod supra vires sit indicatur, ad praesidis religionem pertinet, sive in civitatibus sive in vicis primas litteras magistri doceant.
Dig. 50.5.3
Scaevola 3 reg.
His, qui naves marinas fabricaverunt et ad annonam populi romani praefuerint non minores quinquaginta milium modiorum aut plures singulas non minores decem milium modiorum, donec hae naves navigant aut aliae in earum locum, muneris publici vacatio praestatur ob navem. senatores autem hanc vacationem habere non possunt, quod nec habere illis navem ex lege iulia repetundarum licet.
Dig. 50.5.4
Nerva 1 membr.
Tempus vacationis, quod datur eis qui rei publicae causa afuerunt, non ex eo die numerandum est, quo quis abesse desiit, sed cum quodam laxamento itineris: neque enim minus abesse rei publicae causa intellegendus est, qui ad id negotium vel ab eo revertitur. si quis tamen plus iusto temporis aut itinere aut in alio loco commoratus consumpserit, ita ea interpretanda erit, ut ex eo tempore vacationis dies incipiat ei cedere, quo iter ex commodo peragere potuisset.
Dig. 50.5.5
Macer 2 de off. praesid.
A decurionatu, quamvis hic quoque honor est, ad alium honorem nullam vacationem tribuendam ulpianus respondit.
Dig. 50.5.6
Papinianus 2 quaest.
Hi, qui muneris publici vacationem habent, ad ea, quae extra ordinem imperantur, compelli non solent.
Dig. 50.5.7
Papinianus 36 quaest.
A muneribus, quae non patrimoniis indicuntur, veterani post optimi nostri severi augusti litteras perpetuo excusantur.
Dig. 50.5.8pr.
Papinianus 1 resp.
In honoribus delatis neque maior annis septuaginta neque pater numero quinque liberorum excusatur. sed in asia sacerdotium provinciae suscipere non coguntur numero liberorum quinque subnixi: quod optimus maximusque princeps noster severus augustus decrevit ac postea in ceteris provinciis servandum esse constituit.
Dig. 50.5.8.1
Papinianus 1 resp.
Non alios fisci vectigalium redemptores a muneribus civilibus ac tutelis excusari placuit, quam eos, qui praesentes negotium exercerent.
Dig. 50.5.8.2
Papinianus 1 resp.
Vacationum privilegia non spectant liberos veteranorum.
Dig. 50.5.8.3
Papinianus 1 resp.
Qui muneris publici vacationem habet, per magistratus ex improviso collationes indictas recte recusat: eas vero, quae e lege fiunt, recusare non debet.
Dig. 50.5.8.4
Papinianus 1 resp.
Philosophis, qui se frequentes atque utiles per eandem studiorum sectam contendentibus praebent, tutelas, item munera sordida corporalia remitti placuit, non ea, quae sumptibus expediuntur: etenim vere philosophantes pecuniam contemnunt, cuius retinendae cupidine fictam adseverationem detegunt.
Dig. 50.5.8.5
Papinianus 1 resp.
Qui maximos principes appellavit et causam propriam acturus romam profectus est: quoad cognitio finem accipiat, ab honoribus et civilibus muneribus apud suos excusatur.
Dig. 50.5.9pr.
Paulus 1 resp.
Eos, qui romae profitentur, proinde in patria sua excusari muneribus oportere, ac si in patria sua profiterentur.
Dig. 50.5.9.1
Paulus 1 resp.
Paulus respondit privilegium frumentariis negotiatoribus concessum etiam ad honores excusandos pertinere.
Dig. 50.5.10pr.
Paulus 1 sent.
Ab his oneribus, quae possessionibus vel patrimonio indicuntur, nulla privilegia praestant vacationem.
Dig. 50.5.10.1
Paulus 1 sent.
Corpus mensurarum frumenti iuxta annonam urbis habet vacationem: in provinciis non idem.
Dig. 50.5.10.2
Paulus 1 sent.
Angariorum praestatio et recipiendi hospitis necessitas et militi et liberalium artium professoribus inter cetera remissa sunt.
Dig. 50.5.10.3
Paulus 1 sent.
Auctis post appellationem medio tempore facultatibus paupertatis optentu non excusantur.
Dig. 50.5.10.4
Paulus 1 sent.
Defensores rei publicae ab honoribus et muneribus eodem tempore vacant.
Dig. 50.5.11
Hermogenianus 1 iuris epit.
Sunt munera, quae rei proprie cohaerent, de quibus neque liberi neque aetas nec merita militiae nec ullum aliud privilegium iure tribuit excusationem: ut sit praediorum collatio viae sternendae, angariorumve exhibitio, hospitis suscipiendi munus ( nam nec huius quisquam excusationem praeter eos, quibus principali beneficio concessum est, habet) et si qua sunt praeterea alia huiusmodi.
Dig. 50.5.12pr.
Paulus 1 sent.
Legato, qui publicum negotium tuitus sit, intra tempora vacationis praestituta rursum eiusdem negotii defensio mandari non potest.
Dig. 50.5.12.1
Paulus 1 sent.
Comites praesidum et proconsulum procuratorumve caesaris a muneribus vel honoribus et tutelis vacant.
Dig. 50.5.13pr.
Ulpianus 23 ad ed.
Praetor eos, quoscumque intellegit operam dare non posse ad iudicandum, pollicetur se excusaturum: forte quod in perpetuum quis operam dare non potest, quod in eam valetudinem incidit, ut certum sit eum civilia officia subire non posse: aut si alio morbo laboret, ut suis rebus superesse non possit: vel si quid sacerdotium nancti sint, ut discedere ab eo sine religione non possint. nam et hi in perpetuum excusantur.
Dig. 50.5.13.1
Ulpianus 23 ad ed.
Duo genera tribuendae muneris publici vacationis sunt, unum plenius, cum et militiae datur, aliud exiguius, cum nudam muneris vacationem acceperint.
Dig. 50.5.13.2
Ulpianus 23 ad ed.
Qui autem non habet excusationem, etiam invitus iudicare cogitur.
Dig. 50.5.13.3
Ulpianus 23 ad ed.
Si post causam actam coeperit se excusare iudex, si quidem privilegio, quod habuit antequam susciperet iudicium, velit se excusare, nec audiendus est: semel enim adgnoscendo iudicium renuntiat excusationi. quod si postea iusta causa incidit, ut iudex vel ad tempus excusetur, non debet in alium iudicium transferri, si cum captione id futurum est alterutrius. tolerabilius denique est interdum iudicem qui semel cognoverat tantisper exspectare, quam iudici novo rem rursum iudicandam committere.
Dig. 50.5.14pr.
Modestinus 7 reg.
Ad excusationem munerum defunctus filius non prosit, praeterquam in bello amissus.
Dig. 50.5.14.1
Modestinus 7 reg.
Eodem tempore idem duas curas operis non administrabit.
Dig. 50.6.0. De iure immunitatis.
Dig. 50.6.1pr.
Ulpianus 3 opin.
Qui ob hos tantum in navibus sint, ut in eis agendi causa operarentur, nulla constitutione immunitatem a muneribus civilibus habent.
Dig. 50.6.1.1
Ulpianus 3 opin.
Personis datae immunitates heredibus non relinquuntur.
Dig. 50.6.1.2
Ulpianus 3 opin.
Sed et generi posterisque datae custoditaeque ad eos, qui ex feminis nati sunt, non pertinent.
Dig. 50.6.2
Ulpianus 4 de off. procons.
Si qui certa condicione muneribus vel honoribus se adstrinxerunt, cum alias compelli non possent inviti suscipere istum honorem: fides eis servanda est condicioque, qua ad munera sive honores applicare se passi sunt.
Dig. 50.6.3
Ulpianus 4 de off. procons.
Impuberes, quamvis necessitas penuriae hominum cogat, ad honores non esse admittendos rescripto ad venidium rufum legatum ciliciae declaratur.
Dig. 50.6.4
Ulpianus 5 de off. procons.
Maiores septuaginta annis a tutelis et muneribus personalibus vacant. sed qui ingressus est septuagensimum annum, nondum egressus, hac vacatione non utetur, quia non videtur maior esse septuaginta annis qui annum agit septuagensimum.
Dig. 50.6.5
Modestinus 6 reg.
Immunitates generaliter tributae eo iure, ut ad posteros transmitterentur, in perpetuum succedentibus durant.
Dig. 50.6.6pr.
Callistratus 1 de cogn.
Semper in civitate nostra senectus venerabilis fuit: namque maiores nostri paene eundem honorem senibus, quem magistratibus tribuebant. circa munera quoque municipalia subeunda idem honor senectuti tributus est. sed eum, qui in senectute locuples factus est et ante nullo publico munere functus est, dici potest non eximi ab hoc onere privilegio aetatis, maxime si non tam corporis habeat vexationem quam pecuniae erogationem indicti muneris administratio, et ex ea sit civitate, in qua non facile sufficientes viri publicis muneribus inveniantur.
Dig. 50.6.6.1
Callistratus 1 de cogn.
Legem quoque respici cuiusque loci oportet, an, cum aliquas immunitates nominatim complecteretur, etiam de numero annorum in ea conmemoretur. idque etiam colligi potest ex litteris divi pii, quas emisit ad ennium proculum proconsulem provinciae africae.
Dig. 50.6.6.2
Callistratus 1 de cogn.
Demonstratur varie nec abscise numerum liberorum ad excusationem municipalium munerum prodesse ex rescriptis divi helvii pertinacis. namque silvio candido in haec verba rescripsit: "ei kai my paswn leitourgiwn afiysin tous pateras ho twn teknwn arivmos, all' oun epeidy hekkaideka paidas exein dia tou bibliou edylwsas, ouk estin alogon, hwste sugxwrysai sxolazein ty paidotrofia kai anesvai se twn leitourgiwn".
Dig. 50.6.6.3
Callistratus 1 de cogn.
Negotiatores, qui annonam urbis adiuvant, item navicularii, qui annonae urbis serviunt, immunitatem a muneribus publicis consequuntur, quamdiu in eiusmodi actu sunt. nam remuneranda pericula eorum, quin etiam exhortanda praemiis merito placuit, ut qui peregre muneribus et quidem publicis cum periculo et labore fungantur, a domesticis vexationibus et sumptibus liberentur: cum non sit alienum dicere etiam hos rei publicae causa, dum annonae urbis serviunt, abesse.
Dig. 50.6.6.4
Callistratus 1 de cogn.
Immunitati, quae naviculariis praestatur, certa forma data est: quam immunitatem ipsi dumtaxat habent, non etiam liberis aut libertis eorum praestatur: idque principalibus constitutionibus declaratur.
Dig. 50.6.6.5
Callistratus 1 de cogn.
Divus hadrianus rescripsit immunitatem navium maritimarum dumtaxat habere, qui annonae urbis serviunt.
Dig. 50.6.6.6
Callistratus 1 de cogn.
Licet in corpore naviculariorum quis sit, navem tamen vel naves non habeat nec omnia ei congruant, quae principalibus constitutionibus cauta sunt, non poterit privilegio naviculariis indulto uti. idque et divi fratres rescripserunt in haec verba: "ysan kai alloi tines epi profasei twn nauklyrwn kai ton siton kai elaion emporeuomenwn eis tyn agoran tou dymou tou hrwmaikou ontwn atelwn aciountes tas leitourgias diadidraskein, myte epipleontes myte to pleon meros tys ousias en tais nauklyriais kai tais emporiais exontes. afairevytw twn toioutwn hy ateleia".
Dig. 50.6.6.7
Callistratus 1 de cogn.
Hoc circa vacationes dicendum est, ut, si ante quis ad munera municipalia vocatus sit, quam negotiari inciperet, vel antequam in collegium adsumeretur quod immunitatem pariat, vel antequam septuagenarius fieret. vel antequam publice profiteretur, vel antequam liberos susciperet, compellatur ad honorem gerendum.
Dig. 50.6.6.8
Callistratus 1 de cogn.
Negotiatio pro incremento facultatium exercenda est. alioquin si quis maiore pecuniae suae parte negotiationem exercebit, rursus locuples factus in eadem quantitate negotiationis perseveraverit, tenebitur muneribus, sicuti locupletes, qui modica pecunia comparatis navibus muneribus se publicis subtrahere temptant: idque ita observandum epistula divi hadriani scripta est.
Dig. 50.6.6.9
Callistratus 1 de cogn.
Divus quoque pius rescripsit, ut, quotiens de aliquo naviculario quaeratur, illud excutiatur, an effugiendorum munerum causa imaginem navicularii induat.
Dig. 50.6.6.10
Callistratus 1 de cogn.
Conductores etiam vectigalium fisci necessitate subeundorum municipalium munerum non obstringuntur: idque ita observandum divi fratres rescripserunt. ex quo principali rescripto intellegi potest non honori conductorum datum, ne compellantur ad munera municipalia, sed ne extenuentur facultates eorum, quae subsignatae sint fisco. unde subsisti potest, an prohibendi sint a praeside vel procuratore caesaris etiam si ultro se offerant municipalibus muneribus: quod propius est defendere, nisi si paria fisco fecisse dicantur.
Dig. 50.6.6.11
Callistratus 1 de cogn.
Coloni quoque caesaris a muneribus liberantur, ut idoniores praediis fiscalibus habeantur.
Dig. 50.6.6.12
Callistratus 1 de cogn.
Quibusdam collegiis vel corporibus, quibus ius coeundi lege permissum est, immunitas tribuitur: scilicet eis collegiis vel corporibus, in quibus artificii sui causa unusquisque adsumitur, ut fabrorum corpus est et si qua eandem rationem originis habent, id est idcirco instituta sunt, ut necessariam operam publicis utilitatibus exhiberent. nec omnibus promiscue, qui adsumpti sunt in his collegiis, immunitas datur, sed artificibus dumtaxat. nec ab omni aetate allegi possunt, ut divo pio placuit, qui reprobavit prolixae vel inbecillae admodum aetatis homines. sed ne quidem eos, qui augeant facultates et munera civitatium sustinere possunt, privilegiis, quae tenuioribus per collegia distributis concessa sunt, uti posse plurifariam constitutum est.
Dig. 50.6.6.13
Callistratus 1 de cogn.
Eos, qui in corporibus allecti sunt, quae immunitatem praebent naviculariorum, si honorem decurionatus adgnoverint, compellendos subire publica munera accepi: idque etiam confirmatum videtur rescripto divi pertinacis.
Dig. 50.6.7
Tarruntius 1 militarium.
Quibusdam aliquam vacationem munerum graviorum condicio tribuit, ut sunt mensores, optio valetudinarii, medici, capsarii, et artifices et qui fossam faciunt, veterinarii, architectus, gubernatores, naupegi, ballistrarii, specularii, fabri, sagittarii, aerarii, bucularum structores, carpentarii, scandularii, gladiatores, aquilices, tubarii, cornuarii, arcuarii, plumbarii, ferrarii, lapidarii, et hi qui calcem cocunt, et qui silvam infindunt, qui carbonem caedunt ac torrent. in eodem numero haberi solent lani, venatores, victimarii, et optio fabricae, et qui aegris praesto sunt, librarii quoque qui docere possint, et horreorum librarii, et librarii depositorum, et librarii caducorum, et adiutores corniculariorum, et stratores, et polliones, et custodes armorum, et praeco, et bucinator. hi igitur omnes inter immunes habentur.
Dig. 50.7.0. De legationibus.
Dig. 50.7.1
Ulpianus 8 ad sab.
Legatus municipalis si deseruerit legationem, poena adficietur extraordinaria, motus ordine, ut plerumque solet.
Dig. 50.7.2pr.
Ulpianus 2 opin.
Legatus contra rem publicam, cuius legatus est, per alium a principe quid postulare potest.
Dig. 50.7.2.1
Ulpianus 2 opin.
Utrum quis deseruerit legationem an ex necessaria causa moram passus sit, ordini patriae suae probare debet.
Dig. 50.7.2.2
Ulpianus 2 opin.
Cessatio unius legati ei, qui munus ut oportet obiit, non nocet.
Dig. 50.7.3
Ulpianus 2 opin.
His, qui non gratuitam legationem susceperunt, legativum ex forma restituatur.
Dig. 50.7.4
Africanus 3 quaest.
Cum quaeritur, an in eum, qui in legatione sit, actio dari debeat, non tam interest, ubi quis aut crediderit aut dari stipulatus sit, quam illud, an id actum sit, ut legationis tempore solveretur.
Dig. 50.7.5pr.
Marcianus 12 inst.
Sciendum est debitorem rei publicae legatione fungi non posse: et ita divus pius claudio saturnino et faustino rescripsit.
Dig. 50.7.5.1
Marcianus 12 inst.
Sed et eos, quibus ius postulandi non est, legatione fungi non posse et ideo harena missum non iure legatum esse missum divi severus et antoninus rescripserunt.
Dig. 50.7.5.2
Marcianus 12 inst.
Debitores autem fisci non prohibentur legatione fungi.
Dig. 50.7.5.3
Marcianus 12 inst.
Si accusatio alicuius publice instituta sit, non est compellendus accusator ad eum legationem suscipere, qui se amicum vel domesticum dicit eius, qui accusatur: et ita divi fratres aemilio rufo rescripserunt.
Dig. 50.7.5.4
Marcianus 12 inst.
Legati vicarios dare non alios possunt nisi filios suos.
Dig. 50.7.5.5
Marcianus 12 inst.
Ordine unusquisque munere legationis fungi cogitur: et non alias compellendus est munere legationis fungi, quam si priores, qui in curiam lecti sunt, functi sint. sed si legatio de primoribus viris desideret personas et qui ordine vocantur inferiores sint, non esse observandum ordinem divus hadrianus ad clazomenios rescripsit.
Dig. 50.7.5.6
Marcianus 12 inst.
Praecipitur autem edicto divi vespasiani omnibus civitatibus, ne plures quam ternos legatos mittant.
Dig. 50.7.6pr.
Scaevola 1 reg.
Legato tempus prodest, ex quo legatus creatus est, non ex quo romam venit.
Dig. 50.7.6.1
Scaevola 1 reg.
Sed si non constat, legatus sit an non, romae praetor de hoc cognoscit.
Dig. 50.7.7
Ulpianus 4 de off. procons.
Filio propter patrem legationis vacatio ne concedatur, imperator noster cum patre claudio callisto rescripsit in haec verba: "quod desideras, ut propter legationem patris tui a legatione tu vaces, in intervallis honorum, qui sumptum habent, recte observatur: in impendiis legationum, quae solo ministerio obeuntur, diversa causa est".
Dig. 50.7.8
Papinianus 1 resp.
Filius decurio pro patre legationis officium suscepit. ea res filium, quo minus ordine suo legatus proficiscatur, non excusat: pater tamen biennii vacationem vindicare poterit, quia per filium legatione functus videtur.
Dig. 50.7.9pr.
Paulus 1 resp.
Respondit eum, qui legatione functus est, intra tempora vacationis praefinita non oportere compelli rursum ad defendendum publicum negotium, etiamsi de eadem causa litigetur.
Dig. 50.7.9.1
Paulus 1 resp.
"imperatores antoninus et severus augusti germano silvano. legatione functis biennii vacatio conceditur: nec interest, utrum legatio in urbe an in provincia agentibus nobis mandata sit".
Dig. 50.7.9.2
Paulus 1 resp.
Paulus respondit eum, qui legatione fungitur, neque alienis neque propriis negotiis se interponere debere. in qua causa non videri eum quoque contineri, qui cum amico suo praetore gratis consilium participat.
Dig. 50.7.10
Paulus 3 resp.
Paulus respondit de eo damno, quod legationis tempore legatus passus est, posse eum etiam legationis tempore experiri.
Dig. 50.7.11pr.
Paulus 1 sent.
Legatus antequam officio legationis functus sit, in rem suam nihil agere potest, exceptis his quae ad iniuriam eius vel damnum parata sunt.
Dig. 50.7.11.1
Paulus 1 sent.
Si quis in munere legationis, antequam ad patriam revertetur, decessit, sumptus, qui proficiscenti sunt dati, non restituuntur.
Dig. 50.7.12pr.
Paulus l.S. de iure libellorum.
Si absenti iniuncta est legatio eamque gratuitam suscepit, potest quis et per alium legationem mittere.
Dig. 50.7.12.1
Paulus l.S. de iure libellorum.
Qui legationis officio fungitur, licet suum negotium curare non potest, magnus tamen antoninus permisit ei pupillae nomine et instruere et defendere causam, licet legationi, quam suscepit, nondum renuntiaverit, praecipue cum participem officii ipsius absentem esse dicebat.
Dig. 50.7.13
Scaevola 1 Dig.
Legatus creatus a patria sua suscepta legatione in urbem romam venit et nondum perfecta legatione domum, quae erat in ipsius civitate nicopoli, emit. quaesitum est, an in senatus consultum inciderit, quo prohibentur legati ante perfectam legationem negotiis vel privatis rebus obstringi. respondit non videri teneri.
Dig. 50.7.14
Papinianus 1 resp.
Vicarius alieni muneris voluntate sua datus ordine suo legationem suscipere non admissa biennii praescriptione cogetur.
Dig. 50.7.15
Ulpianus 74 ad ed. praet.
Qui libera legatione abest, non videtur rei publicae causa abesse: hic enim non publici commodi causa, sed sui abest.
Dig. 50.7.16
Modestinus 7 reg.
Is, qui legatione fungitur, libellum sine permissu principis de aliis suis negotiis dare non potest.
Dig. 50.7.17pr.
Modestinus 8 reg.
Eundem plures legationes suscipere prohibitum non est praeterea, si et sumptus et itineris compendium suadeat.
Dig. 50.7.17.1
Modestinus 8 reg.
Ante legationem susceptam si cui negotium moveatur, etiam absens defendi debet: suscepta legatione non nisi iniuncto munere fungatur.
Dig. 50.7.18
Pomponius 37 ad q. muc.
Si quis legatum hostium pulsasset, contra ius gentium id commissum esse existimatur, quia sancti habentur legati. et ideo si, cum legati apud nos essent gentis alicuius, bellum cum eis indictum sit, responsum est liberos eos manere: id enim iuri gentium convenit esse. itaque eum, qui legatum pulsasset, quintus mucius dedi hostibus, quorum erant legati, solitus est respondere. quem hostes si non recepissent, quaesitum est, an civis romanus maneret: quibusdam existimantibus manere, aliis contra, quia quem semel populus iussisset dedi, ex civitate expulsisse videretur, sicut faceret, cum aqua et igni interdiceret. in qua sententia videtur publius mucius fuisse. id autem maxime quaesitum est in hostilio mancino, quem numantini sibi deditum non acceperunt: de quo tamen lex postea lata est, ut esset civis romanus, et praeturam quoque gessisse dicitur.
Dig. 50.8.0. De administratione rerum ad civitates pertinentium.
Dig. 50.8.1
Ulpianus 10 disp.
Quod ad certam speciem civitatis relinquitur, in alios usus convertere non licet.
Dig. 50.8.2pr.
Ulpianus 3 opin.
Non utique de exemplo posterioris locationis praeteritarum conductionum, quae suam legem habuerunt, rationem iniri oportet.
Dig. 50.8.2.1
Ulpianus 3 opin.
Quod quis suo nomine exercere prohibetur, id nec per subiectam personam agere debet. et ideo si decurio subiectis aliorum nominibus praedia publica colat, quae decurionibus conducere non licet, secundum legem usurpata revocentur.
Dig. 50.8.2.2
Ulpianus 3 opin.
Quod de frumentaria ratione in alium usum conversum est, sua causa cum incremento debito restituatur: idque etsi contra absentem pronuntiatum est, inanis est querella. ratio tamen administrationis secundum fidem acceptorum et datorum ponatur.
Dig. 50.8.2.3
Ulpianus 3 opin.
Frumentariae pecuniae suo nomine debitor quam primum solvat: necessaria enim omnibus rebus publicis frumentaria pecunia moram solutionis accipere non debet: sed debitores, quos ex eadem causa habet, ad solutionem per praesidem provinciae compellantur.
Dig. 50.8.2.4
Ulpianus 3 opin.
Ad frumenti comparationem pecuniam datam restitui civitati, non compensari in erogata debet. sin autem frumentaria pecunia in alios usus, quam quibus destinata est, conversa fuerit, veluti in opus balneorum publicorum, licet ex bona fide datum probatur, compensari quidem frumentariae pecuniae non oportet, solvi autem a curatore rei publicae iubetur.
Dig. 50.8.2.5
Ulpianus 3 opin.
Si indemnitas debiti frumentariae pecuniae cum suis usuris fit, immodicae et illicitae computationis modus non adhibetur: id est ne commodorum commoda et usurae usurarum incrementum faciant.
Dig. 50.8.2.6
Ulpianus 3 opin.
Grani aestimationem per iniuriam post emptionem ablati, quae rationibus publicis refertur, curator rei publicae domino restitui iubeat.
Dig. 50.8.2.7
Ulpianus 3 opin.
Si eo tempore, quo nominatus est, idoneus, postea lapsus facultatibus damnum debitis rei publicae dederit: quia fortuitos casus nullum humanum consilium providere potest, creator hoc nomine nihil praestare debet.
Dig. 50.8.2.8
Ulpianus 3 opin.
Ius rei publicae pacto mutari non potest, quo minus magistratus collegae quoque nomine conveniantur in his speciebus, in quibus id fieri iure permissum est.
Dig. 50.8.2.9
Ulpianus 3 opin.
Actio autem, quae propter ea in collegam decerni solet, ei qui pro altero dependit ex aequitate competit.
Dig. 50.8.2.10
Ulpianus 3 opin.
Quod depensum pro collega in magistratu probabitur, solvi et ab heredibus eius praeses provinciae iubet.
Dig. 50.8.3pr.
Ulpianus 3 opin.
Conductore perficiendi operis punito fideiussor, qui pro eo intervenerat, idem opus exstruendum alii locaverat: nec a secundo redemptore opere perfecto usurarum praestationem heres fideiussoris recusare non debet, cum et prior causa in bonae fidei contractu in universum fideiussorem obligaverit, et posterior locatio, quia suum periculum agnovit, solidae praestationi rei publicae eum substituerit.
Dig. 50.8.3.1
Ulpianus 3 opin.
Qui fideiusserint pro conductore vectigalis in universam conductionem, in usuras quoque iure conveniuntur, nisi proprie quid in persona eorum verbis obligationis expressum est.
Dig. 50.8.3.2
Ulpianus 3 opin.
Sed si in locatione fundorum pro sterilitate temporis boni viri arbitratu in solvenda pensione cuiusque anni pacto comprehensum est, explorata lege conductionis fides bona sequenda est.
Dig. 50.8.4
Papinianus 1 resp.
Curatores communis officii divisa pecunia, quam omnibus in solidum publice dari placuit, periculo vice mutua non liberantur. ulpianus: prior tamen exemplo tutorum conveniendus est is qui gessit.
Dig. 50.8.5pr.
Papinianus 1 resp.
Praedium publicum in quinque annos idonea cautione non exacta curator rei publicae locavit. ceteris annis colonus si reliqua traxerit et de fructibus praedii mercedesque servari non potuerint, successor qui locavit tenebitur. idem in vectigalibus non ita pridem constitutum est, scilicet ut sui temporis singuli periculum praestarent.
Dig. 50.8.5.1
Papinianus 1 resp.
In eum, qui administrationis tempore creditoribus rei publicae novatione facta pecuniam cavit, post depositum officium actionem denegari non oportet. diversa causa est eius, qui solvi constituit: similis etenim videtur ei, qui publice vendidit aut locavit.
Dig. 50.8.5.2
Papinianus 1 resp.
Filium pro patre curatore rei publicae creato cavere cogi non oportet. nec mutat, quod in eum pater emancipatum, priusquam curator constitueretur, partem bonorum suorum donationis causa contulit.
Dig. 50.8.5.3
Papinianus 1 resp.
Pro magistratu fideiussor interrogatus pignora quoque specialiter dedit. in eum casum pignora videntur data, quo recte convenitur: videlicet postquam res ab eo servari non potuerit, pro quo intercessit.
Dig. 50.8.6
Valens 2 fideic.
Legatam municipio pecuniam in aliam rem quam defunctus voluit convertere citra principis auctoritatem non licet. et ideo si unum opus fieri iusserit, quod falcidiae legis interventu fieri non potest, permittitur summam, quae eo nomine debetur, in id, quod maxime necessarium rei publicae videatur, convertere: sive plures summae in plura opera legantur et legis falcidiae interventu id quod relinquitur omnium operum exstructioni non sufficit, permittitur in unum opus, quod civitas velit, erogari. sed municipio pecuniam legatam, ut ex reditu eius venatio aut spectacula edantur, senatus in eas causas erogare vetuit: et pecuniam eo legatam in id, quod maxime necessarium municipibus videatur, conferre permittitur, ut in eo munificentia eius qui legavit inscriptione notetur.
Dig. 50.8.7pr.
Paulus 1 sent.
Decuriones pretio viliori frumentum, quod annona temporalis est patriae suae, praestare non sunt cogendi.
Dig. 50.8.7.1
Paulus 1 sent.
Nisi ad opus novum pecunia specialiter legata sit, vetera ex hac reficienda sunt.
Dig. 50.8.8
Ulpianus 1 ad ed. praet.
Magistratus rei publicae non dolum solummodo, sed et latam neglegentiam et hoc amplius etiam diligentiam debent.
Dig. 50.8.9
Paulus 1 ad ed. praet.
Si filius familias volente patre magistratum gesserit, iulianus existimavit in solidum patrem teneri in id, quod eius nomine rei publicae abesset.
Dig. 50.8.10pr.
Modestinus 8 reg.
Calculi erroris retractatio etiam post decennii aut vicennii tempora admittetur.
Dig. 50.8.10.1
Modestinus 8 reg.
Sed si gratiose expunctae dicentur, non retractabuntur.
Dig. 50.8.11pr.
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus rescripserunt pecuniae, quae apud curatores remansit, usuras exigendas: eius vero, quae a redemptoribus operum exigi non potest, sortis dumtaxat periculum ad curatores pertinere.
Dig. 50.8.11.1
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt operum periculum etiam ad heredes curatorum pertinere.
Dig. 50.8.11.2
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt agros rei publicae retrahere curatorem civitatis debere, licet a bona fide emptoribus possideantur, cum possint ad auctores suos recurrere.
Dig. 50.8.12pr.
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus rescripserunt operum exactionem sine cautione non oportere committi.
Dig. 50.8.12.1
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt curatores, si neglegenter in distrahendis bonis se gesserint, in simplum teneri, si per fraudem, in duplum: nec ad heredes eorum poenam descendere.
Dig. 50.8.12.2
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt pecuniam ad annonam destinatam distractis rebus curatorem exigere debere.
Dig. 50.8.12.3
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt sitonas indemnes esse oportere, qui non segniter officio suo functi sunt, secundum litteras hadriani.
Dig. 50.8.12.4
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt a curatore kalendarii cautionem exigi non debere, cum a praeside ex inquisitione eligatur.
Dig. 50.8.12.5
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt curatorem etiam nomine collegae teneri, si intervenire et prohibere eum potuit.
Dig. 50.8.12.6
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt nominum, quae deteriora facta sunt tempore curatoris, periculum ad ipsum pertinere: quia vero antequam curator fieret, idonea non erant, aequum videri periculum ad eum non pertinere.
Dig. 50.8.13
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus rescripserunt eum, qui pecuniam publicam magistratus sui tempore et post non pauco tempore detinuerat, usuras etiam praestare debere, nisi si quid adlegare possit, qua ex causa tardius intulisset.
Dig. 50.9.0. De decretis ab ordine faciendis.
Dig. 50.9.1
Ulpianus 3 opin.
Medicorum intra numerum praefinitum constituendorum arbitrium non praesidi provinciae commissum est, sed ordini et possessoribus cuiusque civitatis, ut certi de probitate morum et peritia artis eligant ipsi, quibus se liberosque suos in aegritudine corporum committant.
Dig. 50.9.2
Marcianus 1 publ.
Illa decreta, quae non legitimo numero decurionum coacto facta sunt, non valent.
Dig. 50.9.3
Ulpianus 3 de appellat.
Lege autem municipali cavetur, ut ordo non aliter habeatur quam duabus partibus adhibitis.
Dig. 50.9.4pr.
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Ambitiosa decreta decurionum rescindi debent, sive aliquem debitorem dimiserint sive largiti sunt.
Dig. 50.9.4.1
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Proinde, ut solent, sive decreverint de publico alicuius vel praedia vel aedes vel certam quantitatem praestari, nihil valebit huiusmodi decretum.
Dig. 50.9.4.2
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Sed et si salarium alicui decuriones decreverint, decretum id nonnumquam ullius erit momenti: ut puta si ob liberalem artem fuerit constitutum vel ob medicinam: ob has enim causas licet constitui salaria.
Dig. 50.9.5
Callistratus 2 de cogn.
Quod semel ordo decrevit, non oportere id rescindi divus hadrianus nicomedensibus rescripsit nisi ex causa: id est si ad publicam utilitatem respiciat rescissio prioris decreti.
Dig. 50.9.6
Scaevola 1 Dig.
Municipii lege ita cautum erat: "ean tis ecw tou sunedriou dikasytai, tou te sunedriou eirgesvw kai prosapotinnutw draxmas xilias". quaesitum est, an poenam sustinere debeat, qui ignorans adversus decretum fecit. respondit et huiusmodi poenas adversus scientes paratas esse.
Dig. 50.10.0. De operibus publicis.
Dig. 50.10.1pr.
Ulpianus 2 opin.
Curator operum creatus praescriptione motus ab excusatione perferenda sicuti cessationis nomine, in qua quoad vivit moratus est, heredes suos obligatos reliquit, ita temporis, quod post mortem eius cessit, nullo onere eos obstrinxit.
Dig. 50.10.1.1
Ulpianus 2 opin.
Curam operis aquae ductus in alio iam munere constitutus postea susceperat. praepostere visus est petere exonerari priore utrisque iam implicitus, quando, si alterum tantum sustinere eum oportuisse, ante probabilius impetrasset propter prius munus a sequenti excusationem.
Dig. 50.10.2pr.
Ulpianus 3 opin.
Qui liberalitate, non necessitate debiti, reditus suos interim ad opera finienda concessit, munificentiae suae fructum de inscriptione nominis sui operibus, si qua fecerit, capere per invidiam non prohibetur.
Dig. 50.10.2.1
Ulpianus 3 opin.
Curatores operum cum redemptoribus negotium habent, res publica autem cum his, quos efficiendo operi praestituit. quatenus ergo et quis et cui obstrictus est, aestimatio praesidis provinciae est.
Dig. 50.10.2.2
Ulpianus 3 opin.
Ne eius nomine, cuius liberalitate opus exstructum est, eraso aliorum nomina inscribantur et propterea revocentur similes civium in patrias liberalitates, praeses provinciae auctoritatem suam interponat.
Dig. 50.10.3pr.
Macer 2 de off. praesid.
Opus novum privato etiam sine principis auctoritate facere licet, praeterquam si ad aemulationem alterius civitatis pertineat vel materiam seditionis praebeat vel circum theatrum vel amphitheatrum sit.
Dig. 50.10.3.1
Macer 2 de off. praesid.
Publico vero sumptu opus novum sine principis auctoritate fieri non licere constitutionibus declaratur.
Dig. 50.10.3.2
Macer 2 de off. praesid.
Inscribi autem nomen operi publico alterius quam principis aut eius, cuius pecunia id opus factum sit, non licet.
Dig. 50.10.4
Modestinus 11 pand.
Nec praesidis quidem nomen licebit superscribere.
Dig. 50.10.5pr.
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Si legatum vel fideicommissum fuerit ad opus relictum, usurae quae et quando incipiant deberi, rescripto divi pii ita continetur. "si quidem dies non sit ab his, qui statuas vel imagines ponendas legaverunt, praefinitus, a praeside provinciae tempus statuendum est: et nisi posuerint heredes, usuras leviores intra sex menses, si minus, semisses usuras rei publicae pendant. si vero dies datus est, pecuniam deponant intra diem, si aut non invenire se statuas dixerint aut loco controversiam fecerint: semisses protinus pendant".
Dig. 50.10.5.1
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Fines publicos a privatis detineri non oportet. curabit igitur praeses provinciae, si qui publici sunt, a privatis separare et publicos potius reditus augere: si qua loca publica vel aedificia in usus privatorum invenerit, aestimare, utrumne vindicanda in publicum sint an vectigal eis satius sit imponi, et id, quod utilius rei publicae intellexerit, sequi.
Dig. 50.10.6
Modestinus 11 pand.
De operibus, quae in muris vel portis vel rebus publicis fiunt, aut si muri exstruantur, divus marcus rescripsit praesidem aditum consulere principem debere.
Dig. 50.10.7pr.
Callistratus 2 de cogn.
Pecuniam, quae in opera nova legata est, potius in tutelam eorum operum quae sunt convertendam, quam ad inchoandum opus erogandam divus pius rescripsit: scilicet si satis operum civitas habeat et non facile ad reficienda ea pecunia inveniatur.
Dig. 50.10.7.1
Callistratus 2 de cogn.
Si quis opus ab alio factum adornare marmoribus vel alio quo modo ex voluntate populi facturum se pollicitus sit, nominis proprii titulo scribendo: manentibus priorum titulis, qui ea opera fecissent, id fieri debere senatus censuit. quod si privati in opera, quae publica pecunia fiant, aliquam de suo adiecerint summam, ita titulo inscriptionis uti eos debere isdem mandatis cavetur, ut quantam summam contulerint in id opus, inscribant.
Dig. 50.11.0. De nundinis.
Dig. 50.11.1
Modestinus 3 reg.
Nundinis impetratis a principe non utendo qui meruit decennii tempore usum amittit.
Dig. 50.11.2
Callistratus 3 de cogn.
Si quis ipsos cultores agrorum vel piscatores deferre utensilia in civitatem iusserit, ut ipsi ea distrahant, destituetur annonae praebitio, cum avocentur ab opere rustici: qui confestim ubi detulerint mercem, tradere eam et ad opera sua reverti debeant. denique summae prudentiae et auctoritatis apud graecos plato cum institueret, quemadmodum civitas bene beate habitari possit, in primis istos negotiatores necessarios duxit. sic enim libro secundo politeias ait: dei gar pleionwn ara gewrgwn te kai twn allwn dymiourgwn kai twn allwn diakonwn twn ge eisacontwn kai ecacontwn hekasta. ohutoi de eisin emporoi. komisas de ho gewrgos eis tyn agoran ti hwn poiei y tis allos twn dymiourgwn my eis ton auton xronon hyky tois deomenois ta par' autou antallacasvai, argysei tys ahutou dymiourgias kavymenos en agora oudamws, y d' hos, all' eisin ohi touto horwntes heautous epi tyn diakonian tattousi tautyn.
Dig. 50.12.0. De pollicitationibus.
Dig. 50.12.1pr.
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Si pollicitus quis fuerit rei publicae opus se facturum vel pecuniam daturum, in usuras non convenietur: sed si moram coeperit facere, usurae accedunt, ut imperator noster cum divo patre suo rescripsit.
Dig. 50.12.1.1
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Non semper autem obligari eum, qui pollicitus est, sciendum est. si quidem ob honorem promiserit decretum sibi vel decernendum vel ob aliam iustam causam, tenebitur ex pollicitatione: sin vero sine causa promiserit, non erit obligatus. et ita multis constitutionibus et veteribus et novis continetur.
Dig. 50.12.1.2
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Item si sine causa promiserit, coeperit tamen facere, obligatus est qui coepit.
Dig. 50.12.1.3
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Coepisse sic accipimus, si fundamenta iecit vel locum purgavit. sed et si locus illi petenti destinatus est, magis est, ut coepisse videatur. item si apparatum sive impensam in publico posuit.
Dig. 50.12.1.4
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Sed si non ipse coepit, sed cum certam pecuniam promisisset ad opus rei publicae contemplatione pecuniae coepit opus facere: tenebitur quasi coepto opere.
Dig. 50.12.1.5
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Denique cum columnas quidam promisisset, imperator noster cum divo patre suo ita rescripsit: "qui non ex causa pecuniam rei publicae pollicentur, liberalitatem perficere non coguntur. sed si columnas citiensibus promisisti et opus ea ratione sumptibus civitatis vel privatorum inchoatum est, deseri quod gestum est non oportet".
Dig. 50.12.1.6
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Si quis opus quod perfecit adsignavit, deinde id fortuito casu aliquid passum sit, periculum ad eum qui fecit non pertinere imperator noster rescripsit.
Dig. 50.12.2pr.
Ulpianus 1 disp.
Si quis rem aliquam voverit, voto obligatur. quae res personam voventis, non rem quae vovetur obligat. res enim, quae vovetur, soluta quidem liberat vota, ipsa vero sacra non efficitur.
Dig. 50.12.2.1
Ulpianus 1 disp.
Voto autem patres familiarum obligantur puberes sui iuris: filius enim familias vel servus sine patris dominive auctoritate voto non obligantur.
Dig. 50.12.2.2
Ulpianus 1 disp.
Si decimam quis bonorum vovit, decima non prius esse in bonis desinit, quam fuerit separata. et si forte qui decimam vovit decesserit ante sepositionem, heres ipsius hereditario nomine decimae obstrictus est: voti enim obligationem ad heredem transire constat.
Dig. 50.12.3pr.
Ulpianus 4 disp.
Pactum est duorum consensus atque conventio, pollicitatio vero offerentis solius promissum. et ideo illud est constitutum, ut, si ob honorem pollicitatio fuerit facta, quasi debitum exigatur. sed et coeptum opus, licet non ob honorem promissum, perficere promissor eo cogetur, et est constitutum.
Dig. 50.12.3.1
Ulpianus 4 disp.
Si quis quam ex pollicitatione tradiderat rem municipibus vindicare velit, repellendus est a petitione: aequissimum est enim huiusmodi voluntates in civitates collatas paenitentia non revocari. sed et si desierint municipes possidere, dicendum erit actionem eis concedendam.
Dig. 50.12.4
Marcianus 3 inst.
Propter incendium vel terrae motum vel aliquam ruinam, quae rei publicae contingit, si quis promiserit, tenetur.
Dig. 50.12.5
Ulpianus 1 resp.
Charidemo respondit ex epistula, quam muneris edendi gratia absens quis emisit, compelli eum ad editionem non posse.
Dig. 50.12.6pr.
Ulpianus 5 de off. procons.
Totiens locum habet deminutio pollicitationis in persona heredis, quotiens non est pollicitatio ob honorem facta. ceterum si ob honorem facta sit, aeris alieni loco habetur et in heredum persona non minuitur.
Dig. 50.12.6.1
Ulpianus 5 de off. procons.
Si quis pecuniam ob honorem promiserit coeperitque solvere, eum debere quasi coepto opere imperator noster antoninus rescripsit.
Dig. 50.12.6.2
Ulpianus 5 de off. procons.
Non tantum masculos, sed etiam feminas, si quid ob honores pollicitatae sunt, debere implere sciendum est: et ita rescripto imperatoris nostri et divi patris eius continetur.
Dig. 50.12.6.3
Ulpianus 5 de off. procons.
Si cui res publica necessitatem imposuerit statuarum principi ponendarum, qui non promisit, non esse ei necesse obtemperare rescriptis imperatoris nostri et divi patris eius continetur.
Dig. 50.12.7
Paulus 1 de off. procons.
Ob casum, quem civitas passa est, si quis promiserit se quid facturum: etsi non inchoaverit, omnimodo tenetur, ut divus severus dioni rescripsit.
Dig. 50.12.8
Ulpianus 3 de off. cons.
De pollicitationibus in civitatem factis iudicum cognitionem esse divi fratres flavio celso in haec verba rescripserunt: "probe faciet statius rufinus, si opus proscaeni, quod se gabinis exstructurum promisit, quod tandem adgressus fuerat, perficiat. nam etsi adversa fortuna usus in triennio a praefecto urbis relegatus esset, tamen gratiam muneris, quod sponte optulit, minuere non debet, cum et absens per amicum perficere opus istud possit. quod si detrectat, actores constituti, qui legitime pro civitate agere possint, nomine publico adire adversus eum iudices poterunt: qui cum primum potuerint, priusquam in exilium proficiscatur, cognoscent et, si opus perfici ab eo debere constituerint, oboedire eum rei publicae ob hanc causam iubebunt, aut prohibebunt distrahi fundum, quem in territorio gabiniorum habet".
Dig. 50.12.9
Modestinus 4 diff.
Ex pollicitatione, quam quis ob honorem apud rem publicam fecit, ipsum quidem omnimodo in solidum teneri: heredem vero eius ob honorem quidem facta promissione in solidum, ob id vero, quod opus promissum coeptum est, si bona liberalitati solvendo non fuerint, extraneum heredem in quintam partem patrimonii defuncti, liberos in decimam teneri divi severus et antoninus rescripserunt. sed et ipsum donatorem pauperem factum ex promissione operis coepti quintam partem patrimonii sui debere divus pius constituit.
Dig. 50.12.10
Modestinus 1 resp.
Septicia certamen patriae suae pollicendo sub hac condicione pollicita est, uti sors apud eam remaneat et ipsa usuras semissales ad praemia certantium resolvat, in haec verba: "filotimoumai kai kavierw agwna tetraetyrikon apo muriadwn triwn, to tou kefalaiou auty katexousa argurion kai asfalizomeny para tois dekaprwtois acioxrews epi tw telein me ton ec evous triwn muriadwn tokon, agwnovetountos kai prokavezomenou tou andros mou, ep' auvis de twn ec emou gennyvysomenwn teknwn. xwrysei de ho tokos eis ta avla twn vumelikwn, kavws an ef' hekastou avlymatos hy bouly horisy" . quaero, an possunt iniuriam pati filii septiciae, quo minus ipsi praesiderent certamini secundum verba condicionemque pollicitationis. herennius modestinus respondit, quo casu certaminis editio licita est, formam pollicitationi datam servandam esse.
Dig. 50.12.11
Modestinus 9 pand.
Si quis ob honorem vel sacerdotium pecuniam promiserit et antequam honorem vel magistratum ineat, decedet, non oportere heredes eius conveniri in pecuniam, quam is ob honorem vel magistratum promiserat, principalibus constitutionibus cavetur, nisi forte ab eo vel ab ipsa re publica eo vivo opus fuerit inchoatum.
Dig. 50.12.12pr.
Modestinus 11 pand.
In privatis operibus invitis his qui fecerunt statuas aliis ponere non possumus, ut rescripto divi severi continetur.
Dig. 50.12.12.1
Modestinus 11 pand.
Cum quidam, ne honoribus fungeretur, opus promisisset: honores subire cogendum quam operis instructionem divus antoninus rescripsit.
Dig. 50.12.13pr.
Papirius 2 de const.
Imperatores antoninus et verus augusti rescripserunt opera exstruere debere eos, qui pro honore polliciti sunt, non pecunias pro his inferre cogi.
Dig. 50.12.13.1
Papirius 2 de const.
Item rescripserunt condiciones donationibus adpositas, quae in rem publicam fiunt, ita demum ratas esse, si utilitatis publicae interest: quod si damnosae sint, observari non debere. et ideo non observandum, quod defunctus certa summa legata vetuit vectigal exerceri. esse enim tolerabilia, quae vetus consuetudo comprobat.
Dig. 50.12.14
Pomponius 6 epist. et var. lect.
Si quis sui alienive honoris causa opus facturum se in aliqua civitate promiserit, ad perficiendum tam ipse quam heres eius ex constitutione divi traiani obligatus est. sed si quis ob honorem opus facturum se civitate aliqua promiserit atque inchoaverit et priusquam perficeret, decesserit: heres eius extraneus quidem necesse habet aut perficere id aut partem quintam patrimonii relicti sibi ab eo, qui id opus facere instituerat, si ita mallet, civitati, in qua id opus fieri coeptum est, dare: is autem, qui ex numero liberorum est, si heres exstitit, non quintae partis, sed decimae concedendae necessitate adficitur. et haec divus antoninus constituit.
Dig. 50.12.15
Ulpianus l.S. de off. curat. rei p.
Inter liberos nepotem quoque ex filia contineri divus pius rescripsit.
Dig. 50.13.0. De variis et extraordinariis cognitionibus et si iudex litem suam fecisse dicetur.
Dig. 50.13.1pr.
Ulpianus 8 de omn. trib.
Praeses provinciae de mercedibus ius dicere solet, sed praeceptoribus tantum studiorum liberalium. liberalia autem studia accipimus, quae graeci eleuveria appellant: rhetores continebuntur, grammatici, geometrae.
Dig. 50.13.1.1
Ulpianus 8 de omn. trib.
Medicorum quoque eadem causa est quae professorum, nisi quod iustior, cum hi salutis hominum, illi studiorum curam agant: et ideo his quoque extra ordinem ius dici debet.
Dig. 50.13.1.2
Ulpianus 8 de omn. trib.
Sed et obstetricem audiant, quae utique medicinam exhibere videtur.
Dig. 50.13.1.3
Ulpianus 8 de omn. trib.
Medicos fortassis quis accipiet etiam eos, qui alicuius partis corporis vel certi doloris sanitatem pollicentur: ut puta si auricularius, si fistulae vel dentium. non tamen si incantavit, si inprecatus est, si, ut vulgari verbo impostorum utar, si exorcizavit: non sunt ista medicinae genera, tametsi sint, qui hos sibi profuisse cum praedicatione adfirment.
Dig. 50.13.1.4
Ulpianus 8 de omn. trib.
An et philosophi professorum numero sint? et non putem, non quia non religiosa res est, sed quia hoc primum profiteri eos oportet mercennariam operam spernere.
Dig. 50.13.1.5
Ulpianus 8 de omn. trib.
Proinde ne iuris quidem civilis professoribus ius dicent: est quidem res sanctissima civilis sapientia, sed quae pretio nummario non sit aestimanda nec dehonestanda, dum in iudicio honor petitur, qui in ingressu sacramenti offerri debuit. quaedam enim tametsi honeste accipiantur, inhoneste tamen petuntur.
Dig. 50.13.1.6
Ulpianus 8 de omn. trib.
Ludi quoque litterarii magistris licet non sint professores, tamen usurpatum est, ut his quoque ius dicatur: iam et librariis et notariis et calculatoribus sive tabulariis.
Dig. 50.13.1.7
Ulpianus 8 de omn. trib.
Sed ceterarum artium opificibus sive artificibus, quae sunt extra litteras vel notas positae, nequaquam extra ordinem ius dicere praeses debebit.
Dig. 50.13.1.8
Ulpianus 8 de omn. trib.
Sed et si comites salarium petant, idem iuris est, quod in professoribus placet.
Dig. 50.13.1.9
Ulpianus 8 de omn. trib.
Sed et adversus ipsos omnes cognoscere praeses debet, quia ut adversus advocatus adeantur, divi fratres rescripserunt.
Dig. 50.13.1.10
Ulpianus 8 de omn. trib.
In honorariis advocatorum ita versari iudex debet, ut pro modo litis proque advocati facundia et fori consuetudine et iudicii, in quo erat acturus, aestimationem adhibeat, dummodo licitum honorarium quantitas non egrediatur: ita enim rescripto imperatoris nostri et patris eius continetur. verba rescripti ita se habent: "si iulius maternus, quem patronum causae tuae esse voluisti, fidem susceptam exhibere paratus est, eam dumtaxat pecuniam, quae modum legitimum egressa est, repetere debes".
Dig. 50.13.1.11
Ulpianus 8 de omn. trib.
Advocatos accipere debemus omnes omnino, qui causis agendis quoquo studio operantur: non tamen qui pro tractatu, non adfuturi causis, accipere quid solent, advocatorum numero erunt.
Dig. 50.13.1.12
Ulpianus 8 de omn. trib.
Si cui cautum est honorarium vel si quis de lite pactus est, videamus, an petere possit. et quidem de pactis ita est rescriptum ab imperatore nostro et divo patre eius: "litis causa malo more pecuniam tibi promissam ipse quoque profiteris. sed hoc ita ius ^ ^ est, si suspensa lite societatem futuri emolumenti cautio pollicetur. si vero post causam actam cauta est honoraria summa, peti poterit usque ad probabilem quantitatem, etsi nomine palmarii cautum sit: sic tamen, ut computetur id quod datum est cum eo quod debetur neutrumque compositum licitam quantitatem excedat. "licita autem quantitas intellegitur pro singulis causis usque ad centum ^ centrum^ aureos.
Dig. 50.13.1.13
Ulpianus 8 de omn. trib.
Divus severus ab heredibus advocati mortuo eo prohibuit mercedem repeti, quia per ipsum non steterat, quo minus causam ageret.
Dig. 50.13.1.14
Ulpianus 8 de omn. trib.
Ad nutricia quoque officium praesidis vel praetoris devenit: namque nutrices ob alimoniam infantium apud praesides quod sibi debetur petunt. sed nutricia eo usque producemus, quoad infantes uberibus aluntur: ceterum post haec cessant partes praetoris vel praesidis.
Dig. 50.13.1.15
Ulpianus 8 de omn. trib.
Haec omnia si apud praesides petantur, videamus an de mutuis petitionibus possunt praesides cognoscere. et putem debere admitti.
Dig. 50.13.2
Ulpianus 1 opin.
De usu aquae, de rivis novis inciviliter institutis, item de equis alienis a sciente possessis fetuque earum, et de damno dato per immissos in praedium suum universos homines eos, qui in plurium praedia distribui debuerunt, si modo id non ex auctoritate eius qui iubere potuit factum est, praesidem provinciae doceri oportere responsum est, ut is secundum rei aequitatem et iurisdictionis ordinem convenientem formam rei det.
Dig. 50.13.3
Ulpianus 5 opin.
Si medicus, cui curandos suos oculos qui eis laborabat commiserat, periculum amittendorum eorum per adversa medicamenta inferendo compulit, ut ei possessiones suas contra fidem bonam aeger venderet: incivile factum praeses provinciae coerceat remque restitui iubeat.
Dig. 50.13.4
Paulus 4 ad plaut.
Divus antoninus pius rescripsit iuris studiosos, qui salaria petebant, haec exigere posse.
Dig. 50.13.5pr.
Callistratus 1 de cogn.
Cognitionum numerus cum ex variis causis descendat, in genera dividi facile non potest, nisi summatim dividatur. numerus ergo cognitionum in quattuor fere genera dividi potest: aut enim de honoribus sive muneribus gerendis agitatur, aut de re pecuniaria disceptatur, aut de existimatione alicuius cognoscitur, aut de capitali crimine quaeritur.
Dig. 50.13.5.1
Callistratus 1 de cogn.
Existimatio est dignitatis illaesae status, legibus ac moribus comprobatus, qui ex delicto nostro auctoritate legum aut minuitur aut consumitur.
Dig. 50.13.5.2
Callistratus 1 de cogn.
Minuitur existimatio, quotiens manente libertate circa statum dignitatis poena plectimur: sicuti cum relegatur quis vel cum ordine movetur vel cum prohibetur honoribus publicis fungi vel cum plebeius fustibus caeditur vel in opus publicum datur vel cum in eam causam quis incidit, quae edicto perpetuo infamiae causa enumeratur.
Dig. 50.13.5.3
Callistratus 1 de cogn.
Consumitur vero, quotiens magna capitis minutio intervenit, id est cum libertas adimitur: veluti cum aqua et igni interdicitur, quae in persona deportatorum evenit, vel cum plebeius in opus metalli vel in metallum datur: nihil enim refert, nec diversa poena est operis et metalli, nisi quod refugae operis non morte, sed poena metalli subiciuntur.
Dig. 50.13.6
Gaius 3 rer. cott. sive aur.
Si iudex litem suam fecerit, non proprie ex maleficio obligatus videtur: sed quia neque ex contractu obligatus est et utique peccasse aliquid intellegitur, licet per imprudentiam, ideo videtur quasi ex maleficio teneri in factum actione, et in quantum de ea re aequum religioni iudicantis visum fuerit, poenam sustinebit.
Dig. 50.14.0. De proxeneticis.
Dig. 50.14.1
Ulpianus 42 ad sab.
Proxenetica iure licito petuntur.
Dig. 50.14.2
Ulpianus 31 ad ed.
Si proxeneta intervenerit faciendi nominis, ut multi solent, videamus an possit quasi mandator teneri. et non puto teneri, quia hic monstrat magis nomen quam mandat, tametsi laudet nomen. idem dico, et si aliquid philanthropi nomine acceperit: nec ex locato conducto erit actio. plane si dolo et calliditate creditorum circumvenerit, de dolo actione tenebitur.
Dig. 50.14.3
Ulpianus 8 de omn. trib.
De proxenetico, quod et sordidum, solent praesides cognoscere: sic tamen, ut et in his modus esse debeat et quantitatis et negotii, in quo operula ista defuncti sunt et ministerium qualequale accommodaverunt. facilius quod graeci hermyneutikon appellant, peti apud eos poterit, si quis forte condicionis vel amicitiae vel adsessurae vel cuius alterius huiuscemodi proxeneta fuit: sunt enim huiusmodi hominum ( ut in tam magna civitate) officinae. est enim proxenetarum modus, qui emptionibus venditionibus, commerciis, contractibus licitis utiles non adeo improbabili more se exhibent.
Dig. 50.15.0. De censibus.
Dig. 50.15.1pr.
Ulpianus 1 de cens.
Sciendum est esse quasdam colonias iuris italici, ut est in syria phoenice splendidissima tyriorum colonia, unde mihi origo est, nobilis regionibus, serie saeculorum antiquissima, armipotens, foederis quod cum romanis percussit tenacissima: huic enim divus severus et imperator noster ob egregiam in rem publicam imperiumque romanum insignem fidem ius italicum dedit:
Dig. 50.15.1.1
Ulpianus 1 de cens.
Sed et berytensis colonia in eadem provincia augusti beneficiis gratiosa et ( ut divus hadrianus in quadam oratione ait) augustana colonia, quae ius italicum habet.
Dig. 50.15.1.2
Ulpianus 1 de cens.
Est et heliupolitana, quae a divo severo per belli civilis occasionem italicae coloniae rem publicam accepit.
Dig. 50.15.1.3
Ulpianus 1 de cens.
Est et laodicena colonia in syria coele, cui divus severus ius italicum ob belli civilis merita concessit. ptolemaeensium enim colonia, quae inter phoenicen et palaestinam sita est, nihil praeter nomen coloniae habet.
Dig. 50.15.1.4
Ulpianus 1 de cens.
Sed et emisenae civitati phoenices imperator noster ius coloniae dedit iurisque italici eam fecit.
Dig. 50.15.1.5
Ulpianus 1 de cens.
Est et palmyrena civitas in provincia phoenice prope barbaras gentes et nationes collocata.
Dig. 50.15.1.6
Ulpianus 1 de cens.
In palaestina duae fuerunt coloniae, caesariensis et aelia capitolina, sed neutra ius italicum habet.
Dig. 50.15.1.7
Ulpianus 1 de cens.
Divus quoque severus in sebastenam civitatem coloniam deduxit.
Dig. 50.15.1.8
Ulpianus 1 de cens.
In dacia quoque zernensium colonia a divo traiano deducta iuris italici est.
Dig. 50.15.1.9
Ulpianus 1 de cens.
Zarmizegetusa quoque eiusdem iuris est: item napocensis colonia et apulensis et patavissensium vicus, qui a divo severo ius coloniae impetravit.
Dig. 50.15.1.10
Ulpianus 1 de cens.
Est et in bithynia apamena et in ponto sinopensis.
Dig. 50.15.1.11
Ulpianus 1 de cens.
Est et in cilicia selinus et traianopolis.
Dig. 50.15.2
Ulpianus 28 ad sab.
Vitia priorum censuum editis novis professionibus evanescunt.
Dig. 50.15.3pr.
Ulpianus 2 de cens.
Aetatem in censendo significare necesse est, quia quibusdam aetas tribuit, ne tributo onerentur: veluti in syriis a quattuordecim annis masculi, a duodecim feminae usque ad sexagensimum quintum annum tributo capitis obligantur. aetas autem spectatur censendi tempore.
Dig. 50.15.3.1
Ulpianus 2 de cens.
Rebus concessam immunitatem non habere ^ debere^ intercidere rescripto imperatoris nostri ad pelignianum recte expressum est: quippe personis quidem data immunitas cum persona extinguitur, rebus numquam extinguitur.
Dig. 50.15.4pr.
Ulpianus 3 de cens.
Forma censuali cavetur, ut agri sic in censum referantur. nomen fundi cuiusque: et in qua civitate et in quo pago sit: et quos duos vicinos proximos habeat. et arvum, quod in decem annos proximos satum erit, quot iugerum sit: vinea quot vites habeat: olivae quot iugerum et quot arbores habeant: pratum, quod intra decem annos proximos sectum erit, quot iugerum: pascua quot iugerum esse videantur: item silvae caeduae. omnia ipse qui defert aestimet.
Dig. 50.15.4.1
Ulpianus 3 de cens.
Illam aequitatem debet admittere censitor, ut officio eius congruat relevari eum, qui in publicis tabulis delato modo frui certis ex causis non possit. quare et si agri portio chasmate perierit, debebit per censitorem relevari. si vites mortuae sint vel arbores aruerint, iniquum eum numerum inseri censui: quod si exciderit arbores vel vites, nihilo minus eum numerum profiteri iubetur, qui fuit census tempore, nisi causam excidendi censitori probaverit.
Dig. 50.15.4.2
Ulpianus 3 de cens.
Is vero, qui agrum in alia civitate habet, in ea civitate profiteri debet, in qua ager est: agri enim tributum in eam civitatem debet levare, in cuius territorio possidetur.
Dig. 50.15.4.3
Ulpianus 3 de cens.
Quamquam in quibusdam beneficia personis data immunitatis cum persona extinguantur, tamen cum generaliter locis aut cum civitatibus immunitas sic data videtur, ut ad posteros transmittatur.
Dig. 50.15.4.4
Ulpianus 3 de cens.
Si, cum ego fundum possiderem, professus sim, petitor autem eius non fuerit professus, actionem illi manere placet.
Dig. 50.15.4.5
Ulpianus 3 de cens.
In servis deferendis observandum est, ut et nationes eorum et aetates et officia et artificia specialiter deferantur.
Dig. 50.15.4.6
Ulpianus 3 de cens.
Lacus quoque piscatorios et portus in censum dominus debet deferre.
Dig. 50.15.4.7
Ulpianus 3 de cens.
Salinae si ^ sie^ quae sunt in praediis, et ipsae in censum deferendae sunt.
Dig. 50.15.4.8
Ulpianus 3 de cens.
Si quis inquilinum vel colonum non fuerit professus, vinculis censualibus tenetur.
Dig. 50.15.4.9
Ulpianus 3 de cens.
Quae post censum editum nata aut postea quaesita sint, intra finem operis consummati professionibus edi possunt.
Dig. 50.15.4.10
Ulpianus 3 de cens.
Si quis veniam petierit, ut censum sibi emendare permittatur, deinde post hoc impetratum cognoverit se non debuisse hoc petere, quia res emendationem non desiderabat: nullum ei praeiudicium ex eo quod petiit, ut censum emendaret, fore saepissime rescriptum est.
Dig. 50.15.5pr.
Papinianus 19 resp.
Cum possessor unus expediendi negotii causa tributorum iure conveniretur, adversus ceteros, quorum aeque praedia tenentur, ei qui conventus est actiones a fisco praestantur, scilicet ut omnes pro modo praediorum pecuniam tributi conferant. nec inutiliter actiones praestantur, tametsi fiscus pecuniam suam reciperaverit, quia nominum venditorum pretium acceptum videtur.
Dig. 50.15.5.1
Papinianus 19 resp.
Qui non habita ratione tributorum ex causa fideicommissi praedia restituunt, actionem ex divi pii antonini litteris habent, quam legato quoque soluto locum habere voluit.
Dig. 50.15.5.2
Papinianus 19 resp.
Pro pecunia tributi, quod sua die non est redditum, quo minus praedium iure pignoris distrahatur, oblata moratoria cautio non admittitur: nec audietur legatarius contradicens ob tributa praeteriti temporis, quod heres solvendo sit et is, qui tributis recipiendis praepositus fuerat.
Dig. 50.15.6
Celsus 25 Dig.
Colonia philippensis iuris italici est.
Dig. 50.15.7
Gaius 6 ad l. iul. et pap.
Iuris italici sunt trwas byrutos durraxion.
Dig. 50.15.8pr.
Paulus 2 de cens.
In lusitania pacenses et emeritenses iuris italici sunt. idem ius valentini et licitani habent: barcinonenses quoque ibidem immunes sunt.
Dig. 50.15.8.1
Paulus 2 de cens.
Lugdunenses galli, item viennenses in narbonensi iuris italici sunt.
Dig. 50.15.8.2
Paulus 2 de cens.
In germania inferiore agrippinenses iuris italici sunt.
Dig. 50.15.8.3
Paulus 2 de cens.
Laodicia in syria et berytos in phoenice iuris italici sunt et solum earum.
Dig. 50.15.8.4
Paulus 2 de cens.
Eiusdem iuris et tyriorum civitas a divis severo et antonino facta est.
Dig. 50.15.8.5
Paulus 2 de cens.
Divus antoninus antiochenses colonos fecit salvis tributis.
Dig. 50.15.8.6
Paulus 2 de cens.
Imperator noster antoninus civitatem emisenorum coloniam et iuris italici fecit.
Dig. 50.15.8.7
Paulus 2 de cens.
Divus vespasianus caesarienses colonos fecit non adiecto, ut et iuris italici essent, sed tributum his remisit capitis: sed divus titus etiam solum immune factum interpretatus est. similes his capitulenses esse videntur.
Dig. 50.15.8.8
Paulus 2 de cens.
In provincia macedonia dyrracheni, cassandrenses, philippenses, dienses, stobenses iuris italici sunt.
Dig. 50.15.8.9
Paulus 2 de cens.
In provincia asia duae sunt iuris italici, troas et parium.
Dig. 50.15.8.10
Paulus 2 de cens.
In pisidia eiusdem iuris est colonia antiochensium.
Dig. 50.15.8.11
Paulus 2 de cens.
In africa carthago, utica, leptis magna a divis severo et antonino iuris italici factae sunt.
Dig. 50.16.0. De verborum significatione.
Dig. 50.16.1
Ulpianus 1 ad ed.
Verbum hoc "si quis" tam masculos quam feminas complectitur.
Dig. 50.16.2pr.
Paulus 1 ad ed.
"urbis" appellatio muris, "romae" autem continentibus aedificiis finitur, quod latius patet.
Dig. 50.16.2.1
Paulus 1 ad ed.
"cuiusque diei maior pars" est horarum septem primarum diei, non supremarum.
Dig. 50.16.3pr.
Ulpianus 2 ad ed.
"itinere faciendo viginti milia passuum in dies singulos peragenda" sic sunt accipienda, ut, si post hanc dinumerationem minus quam viginti milia supersint, integrum diem occupent. veluti viginti unum milia sunt passus: biduum eis adtribuetur. quae dinumeratio ita demum facienda erit, si de die non conveniat.
Dig. 50.16.3.1
Ulpianus 2 ad ed.
Eius, qui apud hostes decessit, dici hereditas non potest, quia servus decessit.
Dig. 50.16.4
Paulus 1 ad ed.
"nominis" appellatione rem significari proculus ait.
Dig. 50.16.5pr.
Paulus 2 ad ed.
"rei" appellatio latior est quam "pecuniae", quia etiam ea, quae extra computationem patrimonii nostri sunt, continet, cum pecuniae significatio ad ea referatur, quae in patrimonio sunt.
Dig. 50.16.5.1
Paulus 2 ad ed.
"opere locato conducto": his verbis labeo significari ait id opus, quod graeci apotelesma vocant, non ergon, id est ex opere facto corpus aliquod perfectum.
Dig. 50.16.6pr.
Ulpianus 3 ad ed.
"nominis" et "rei" appellatio ad omnem contractum et obligationem pertinet.
Dig. 50.16.6.1
Ulpianus 3 ad ed.
Verbum "ex legibus" sic accipiendum est: tam ex legum sententia quam ex verbis.
Dig. 50.16.7
Paulus 2 ad ed.
"sponsio" appellatur non solum quae per sponsus interrogationem fit, sed omnis stipulatio promissioque.
Dig. 50.16.8pr.
Paulus 3 ad ed.
Verbum "oportebit" tam praesens quam futurum tempus significat.
Dig. 50.16.8.1
Paulus 3 ad ed.
"actionis" verbo non continetur exceptio.
Dig. 50.16.9
Ulpianus 5 ad ed.
Marcellus apud iulianum notat verbo "perisse" et scissum et fractum contineri et vi raptum.
Dig. 50.16.10
Ulpianus 6 ad ed.
"creditores" accipiendos esse constat eos, quibus debetur ex quacumque actione vel persecutione, vel iure civili sine ulla exceptionis perpetuae remotione vel honorario vel extraordinario, sive pure sive in diem vel sub condicione. quod si natura debeatur, non sunt loco creditorum. sed si non sit mutua pecunia, sed contractus, creditores accipiuntur:
Dig. 50.16.11
Gaius 1 ad ed. provinc.
"creditorum appellatione non hi tantum accipiuntur, qui pecuniam crediderunt, sed omnes, quibus ex qualibet causa debetur:
Dig. 50.16.12pr.
Ulpianus 6 ad ed.
Ut si cui ex empto vel ex locato vel ex alio ullo debetur. sed et si ex delicto debeatur, mihi videtur posse creditoris loco accipi. quod si ex populari causa, ante litis contestationem recte dicetur creditoris loco non esse, postea esse.
Dig. 50.16.12.1
Ulpianus 6 ad ed.
Minus solvit, qui tardius solvit: nam et tempore minus solvitur.
Dig. 50.16.13pr.
Ulpianus 7 ad ed.
"mulieris" appellatione etiam virgo viripotens continetur.
Dig. 50.16.13.1
Ulpianus 7 ad ed.
Res "abesse" videntur ( ut sabinus ait et pedius probat) etiam hae, quarum corpus manet, forma mutata est: et ideo si corruptae redditae sint vel transfiguratae, videri abesse, quoniam plerumque plus est in manus pretio, quam in re.
Dig. 50.16.13.2
Ulpianus 7 ad ed.
"desinere" autem "abesse" res tunc videtur, cum sic redit in potestatem, ne amittere eius possessionem possimus.
Dig. 50.16.13.3
Ulpianus 7 ad ed.
Ob hoc, quod furto pridem subtracta est, abest et ea res, quae in rebus humanis non est.
Dig. 50.16.14pr.
Paulus 7 ad ed.
Labeo et sabinus existimant, si vestimentum scissum reddatur vel res corrupta reddita sit, veluti scyphi collisi aut tabula rasa pictura, videri rem "abesse", quoniam earum rerum pretium non in substantia, sed in arte sit positum. item si dominus rem, quae furto sibi aberat, ignorans emerit, recte dicitur res abesse, etiamsi postea id ita esse scierit, quia videtur res ei abesse, cui pretium abest.
Dig. 50.16.14.1
Paulus 7 ad ed.
"rem amisisse" videtur, qui adversus nullum eius persequendae actionem habet.
Dig. 50.16.15
Ulpianus 10 ad ed.
Bona civitatis abusive "publica" dicta sunt: sola enim ea publica sunt, quae populi romani sunt.
Dig. 50.16.16
Gaius 3 ad ed. provinc.
Eum qui vectigal populi romani conductum habet, "publicanum" appellamus. nam "publica" appellatio in compluribus causis ad populum romanum respicit: civitates enim privatorum loco habentur.
Dig. 50.16.17pr.
Ulpianus 10 ad ed.
Inter "publica" habemus non sacra nec religiosa nec quae publicis usibus destinata sunt: sed si qua sunt civitatium velut bona. sed peculia servorum civitatium procul dubio publica habentur.
Dig. 50.16.17.1
Ulpianus 10 ad ed.
"publica" vectigalia intellegere debemus, ex quibus vectigal fiscus capit: quale est vectigal portus vel venalium rerum, item salinarum et metallorum et picariarum.
Dig. 50.16.18
Paulus 9 ad ed.
"munus" tribus modis dicitur: uno donum, et inde munera dici dari mittive: altero onus, quod cum remittatur, vacationem militiae munerisque praestat inde immunitatem appellari. tertio officium, unde munera militaria et quosdam milites munificos vocari: igitur municipes dici, quod munera civilia capiant.
Dig. 50.16.19
Ulpianus 11 ad ed.
Labeo libro primo praetoris urbani definit, quod quaedam "agantur", quaedam "gerantur", quaedam "contrahantur": et actum quidem generale verbum esse, sive verbis sive re quid agatur, ut in stipulatione vel numeratione: contractum autem ultro citroque obligationem, quod graeci sunallagma vocant, veluti emptionem venditionem, locationem conductionem, societatem: gestum rem significare sine verbis factam.
Dig. 50.16.20
Ulpianus 12 ad ed.
Verba "contraxerunt" "gesserunt" non pertinent ad testandi ius.
Dig. 50.16.21
Paulus 11 ad ed.
Princeps "bona" concedendo videtur etiam obligationes concedere.
Dig. 50.16.22
Gaius 4 ad ed. provinc.
Plus est in restitutione, quam in exhibitione: nam "exhibere" est praesentiam corporis praebere, "restituere" est etiam possessorem facere fructusque reddere: pleraque praeterea restitutionis verbo continentur.
Dig. 50.16.23
Ulpianus 14 ad ed.
"rei" appellatione et causae et iura continentur.
Dig. 50.16.24
Gaius 6 ad ed. provinc.
Nihil est aliud "hereditas" quam successio in universum ius quod defunctus habuit.
Dig. 50.16.25pr.
Paulus 21 ad ed.
Recte dicimus eum fundum totum nostrum esse, etiam cum usus fructus alienus est, quia usus fructus non dominii pars, sed servitutis sit, ut via et iter: nec falso dici totum meum esse, cuius non potest ulla pars dici alterius esse. hoc et iulianus, et est verius.
Dig. 50.16.25.1
Paulus 21 ad ed.
Quintus mucius ait partis appellatione rem pro indiviso significari: nam quod pro diviso nostrum sit, id non partem, sed totum esse. servius non ineleganter partis appellatione utrumque significari.
Dig. 50.16.26
Ulpianus 16 ad ed.
Partum non esse partem rei furtivae scaevola libro undecimo quaestionum scribit.
Dig. 50.16.27pr.
Ulpianus 17 ad ed.
"ager" est locus, qui sine villa est.
Dig. 50.16.27.1
Ulpianus 17 ad ed.
"stipendium" a stipe appellatum est, quod per stipes, id est modica aera, colligatur. idem hoc etiam "tributum" appellari pomponius ait. et sane appellatur ab intributione tributum vel ex eo quod militibus tribuatur.
Dig. 50.16.28pr.
Paulus 21 ad ed.
"alienationis" verbum etiam usucapionem continet: vix est enim, ut non videatur alienare, qui patitur usucapi. eum quoque alienare dicitur, qui non utendo amisit servitutes. qui occasione adquirendi non utitur, non intellegitur alienare: veluti qui hereditatem omittit aut optionem intra certum tempus datam non amplectitur.
Dig. 50.16.28.1
Paulus 21 ad ed.
Oratio, quae neque coniunctionem neque disiunctionem habet, ex mente pronuntiantis vel disiuncta vel coniuncta accipitur.
Dig. 50.16.29
Paulus 66 ad ed.
Coniunctionem enim nonnumquam pro disiunctione accipi labeo ait: ut in illa stipulatione "mihi heredique meo te heredemque tuum".
Dig. 50.16.30pr.
Gaius 7 ad ed. provinc.
"silva caedua" est, ut quidam putant, quae in hoc habetur, ut caederetur. servius eam esse, quae succisa rursus ex stirpibus aut radicibus renascitur.
Dig. 50.16.30.1
Gaius 7 ad ed. provinc.
"stipula illecta" est spicae in messe deiectae necdum lectae, quas rustici cum vacaverint colligunt.
Dig. 50.16.30.2
Gaius 7 ad ed. provinc.
"novalis" est terra praecisa, quae anno cessavit, quam graeci neasin vocant.
Dig. 50.16.30.3
Gaius 7 ad ed. provinc.
"integra" autem est, in quam nondum dominus pascendi gratia pecus immisit.
Dig. 50.16.30.4
Gaius 7 ad ed. provinc.
"glans caduca" est, quae ex arbore cecidit.
Dig. 50.16.30.5
Gaius 7 ad ed. provinc.
"pascua silva" est, quae pastui pecudum destinata est.
Dig. 50.16.31
Ulpianus 18 ad ed.
"pratum" est, in quo ad fructum percipiendum falce dumtaxat opus est: ex eo dictum, quod paratum sit ad fructum capiendum.
Dig. 50.16.32
Paulus 24 ad ed.
"minus solutum" intellegitur etiam si nihil esset solutum.
Dig. 50.16.33
Ulpianus 21 ad ed.
"palam" est coram pluribus.
Dig. 50.16.34
Paulus 24 ad ed.
"actionis" verbo etiam persecutio continetur.
Dig. 50.16.35
Paulus 17 ad ed.
"restituere" autem is intellegitur, qui simul et causam actori reddit, quam is habiturus esset, si statim iudicii accepti tempore res ei reddita fuisset, id est et usucapionis causam et fructuum.
Dig. 50.16.36
Ulpianus 23 ad ed.
"litis" nomen omnem actionem significat, sive in rem sive in personam sit.
Dig. 50.16.37
Paulus 26 ad ed.
Verbum "oportere" non ad facultatem iudicis pertinet, qui potest vel pluris vel minoris condemnare, sed ad veritatem refertur.
Dig. 50.16.38
Ulpianus 25 ad ed.
"ostentum" labeo definit omne contra naturam cuiusque rei genitum factumque. duo genera autem sunt ostentorum: unum, quotiens quid contra naturam nascitur, tribus manibus forte aut pedibus aut qua alia parte corporis, quae naturae contraria est: alterum, cum quid prodigiosum videtur, quae graeci fantasmata vocant.
Dig. 50.16.39pr.
Paulus 53 ad ed.
"subsignatum" dicitur, quod ab aliquo subscriptum est: nam veteres subsignationis verbo pro adscriptione uti solebant.
Dig. 50.16.39.1
Paulus 53 ad ed.
"bona" intelleguntur cuiusque, quae deducto aere alieno supersunt.
Dig. 50.16.39.2
Paulus 53 ad ed.
"detestari" est absenti denuntiare.
Dig. 50.16.39.3
Paulus 53 ad ed.
"incertus possessor" est, quem ignoramus.
Dig. 50.16.40pr.
Ulpianus 56 ad ed.
"detestatio" est denuntiatio facta cum testatione.
Dig. 50.16.40.1
Ulpianus 56 ad ed.
"servi" appellatio etiam ad ancillam refertur.
Dig. 50.16.40.2
Ulpianus 56 ad ed.
"familiae" appellatione liberi quoque continentur.
Dig. 50.16.40.3
Ulpianus 56 ad ed.
Unicus servus familiae appellatione non continetur: ne duo quidem familiam faciunt.
Dig. 50.16.41
Gaius 21 ad ed. provinc.
"armorum" appellatio non utique scuta et gladios et galeas significat, sed et fustes et lapides.
Dig. 50.16.42
Ulpianus 57 ad ed.
"probrum" et obprobrium idem est. probra quaedam natura turpia sunt, quaedam civiliter et quasi more civitatis. ut puta furtum, adulterium natura turpe est: enimvero tutelae damnari hoc non natura probrum est, sed more civitatis: nec enim natura probrum est, quod potest etiam in hominem idoneum incidere.
Dig. 50.16.43
Ulpianus 58 ad ed.
Verbo "victus" continentur, quae esui potuique cultuique corporis quaeque ad vivendum homini necessaria sunt. vestem quoque victus habere vicem labeo ait:
Dig. 50.16.44
Gaius 22 ad ed. provinc.
Et cetera, quibus tuendi curandive corporis nostri gratia utimur, ea appellatione significantur.
Dig. 50.16.45
Ulpianus 58 ad ed.
In "stratu" omne vestimentum contineri quod iniciatur labeo ait: neque enim dubium est, quin stragula vestis sit omne pallium, peristrwma. in victu ergo vestem accipiemus non stragulam, in stratu omnem stragulam vestem.
Dig. 50.16.46pr.
Ulpianus 59 ad ed.
"pronuntiatum" et "statutum" idem potest: promiscue enim et pronuntiasse et statuisse solemus dicere eos, qui ius habent cognoscendi.
Dig. 50.16.46.1
Ulpianus 59 ad ed.
"matrem familias" accipere debemus eam, quae non inhoneste vixit: matrem enim familias a ceteris feminis mores discernunt atque separant. proinde nihil intererit, nupta sit an vidua, ingenua sit an libertina: nam neque nuptiae neque natales faciunt matrem familias, sed boni mores.
Dig. 50.16.47
Paulus 56 ad ed.
"liberationis" verbum eandem vim habet quam solutionis.
Dig. 50.16.48
Gaius ad ed. pu. q.N.S.N.D.
"solutum" non intellegimus eum, qui, licet vinculis levatus sit, manibus tamen tenetur: ac ne eum quidem intellegimus solutum, qui in publico sine vinculis servatur.
Dig. 50.16.49
Ulpianus 59 ad ed.
"bonorum" appellatio aut naturalis aut civilis est. naturaliter bona ex eo dicuntur, quod beant, hoc est beatos faciunt: beare est prodesse. in bonis autem nostris computari sciendum est non solum, quae dominii nostri sunt, sed et si bona fide a nobis possideantur vel superficiaria sint. aeque bonis adnumerabitur etiam, si quid est in actionibus petitionibus persecutionibus: nam haec omnia in bonis esse videntur.
Dig. 50.16.50
Ulpianus 61 ad ed.
"nurus" appellatio etiam ad pronurum et ultra porrigenda est.
Dig. 50.16.51
Gaius 23 ad ed. provinc.
Appellatione "parentis" non tantum pater, sed etiam avus et proavus et deinceps omnes superiores continentur: sed et mater et avia et proavia.
Dig. 50.16.52
Ulpianus 61 ad ed.
"patroni" appellatione et patrona continetur.
Dig. 50.16.53pr.
Paulus 59 ad ed.
Saepe ita comparatum est, ut coniuncta pro disiunctis accipiantur et disiuncta pro coniunctis, interdum soluta pro separatis. nam cum dicitur apud veteres "adgnatorum gentiliumque", pro separatione accipitur. at cum dicitur "super pecuniae tutelaeve suae", tutor separatim sine pecunia dari non potest: et cum dicimus "quod dedi aut donavi", utraque continemus. cum vero dicimus "quod eum dare facere oportet", quodvis eorum sufficit probare. cum vero dicit praetor, "si donum munus operas redemerit", si omnia imposita sunt, certum est omnia redimenda esse, ex re ergo pro coniunctis habentur:
Dig. 50.16.53.1
Paulus 59 ad ed.
Si quaedam imposita sunt, cetera non desiderabuntur.
Dig. 50.16.53.2
Paulus 59 ad ed.
Item dubitatum, illa verba "ope consilio" quemadmodum accipienda sunt, sententiae coniugentium aut separantium. sed verius est, quod et labeo ait, separatim accipienda, quia aliud factum est eius qui ope, aliud eius qui consilio furtum facit: sic enim alii condici potest, alii non potest. sane post veterum auctoritatem eo perventum est, ut nemo ope videatur fecisse, nisi et consilium malignum habuerit, nec consilium habuisse noceat, nisi et factum secutum fuerit.
Dig. 50.16.54
Ulpianus 62 ad ed.
"condicionales creditores" dicuntur et hi, quibus nondum competit actio, est autem competitura, vel qui spem habent, ut competat.
Dig. 50.16.55
Paulus 16 brev. edicti.
Creditor autem is est, qui exceptione perpetua summoveri non potest: qui autem temporalem exceptionem timet, similis est condicionale creditori.
Dig. 50.16.56pr.
Ulpianus 62 ad ed.
"cognoscere instrumenta" est relegere et recognoscere: "dispungere" est conferre accepta et data.
Dig. 50.16.56.1
Ulpianus 62 ad ed.
"liberorum" appellatione continentur non tantum qui sunt in potestate, sed omnes qui sui iuris sunt, sive virilis sive feminini sexus sunt exve feminini sexus descendentes.
Dig. 50.16.57pr.
Paulus 59 ad ed.
Cui praecipua cura rerum incumbit et qui magis quam ceteri diligentiam et sollicitudinem rebus quibus praesunt debent, hi "magistri" appellantur. quin etiam ipsi magistratus per derivationem a magistris cognominantur. unde etiam cuiuslibet disciplinae praeceptores magistros appellari a monendo vel monstrando.
Dig. 50.16.57.1
Paulus 59 ad ed.
"persequi" videtur et qui satis accepit.
Dig. 50.16.58pr.
Gaius 24 ad ed. provinc.
Licet inter "gesta" et "facta" videtur quaedam esse suptilis differentia, attamen kataxrystikws nihil inter factum et gestum interest.
Dig. 50.16.58.1
Gaius 24 ad ed. provinc.
Paternos libertos recte videmur dicere nostros libertos: liberorum libertos non recte nostros libertos dicimus.
Dig. 50.16.59
Ulpianus 68 ad ed.
"portus" appellatus est conclusus locus, quo importantur merces et inde exportantur: eaque nihilo minus statio est conclusa atque munita. inde "angiportum" dictum est.
Dig. 50.16.60pr.
Ulpianus 69 ad ed.
"locus" est non fundus, sed portio aliqua fundi: "fundus" autem integrum aliquid est. et plerumque sine villa "locum" accipimus: ceterum adeo opinio nostra et constitutio locum a fundo separat, ut et modicus locus possit fundus dici, si fundi animo eum habuimus. non etiam magnitudo locum a fundo separat, sed nostra affectio: et quaelibet portio fundi poterit fundus dici, si iam hoc constituerimus. nec non et fundus locus constitui potest: nam si eum alii adiunxerimus fundo, locus fundi efficietur.
Dig. 50.16.60.1
Ulpianus 69 ad ed.
Loci appellationem non solum ad rustica, verum ad urbana quoque praedia pertinere labeo scribit.
Dig. 50.16.60.2
Ulpianus 69 ad ed.
Sed fundus quidem suos habet fines, locus vero latere potest, quatenus determinetur et definiatur.
Dig. 50.16.61
Paulus 65 ad ed.
"satisdationis "appellatione interdum etiam repromissio continebitur, qua contentus fuit is, cui satisdatio debebatur.
Dig. 50.16.62
Gaius 26 ad ed. provinc.
"tigni" appellatione in lege duodecim tabularum omne genus materiae, ex qua aedificia constant, significatur.
Dig. 50.16.63
Ulpianus 71 ad ed.
"penes te" amplius est quam "apud te": nam apud te est, quod qualiterqualiter a te teneatur, penes te est, quod quodam modo possidetur.
Dig. 50.16.64
Paulus 67 ad ed.
"intestatus" est non tantum qui testamentum non fecit, sed etiam cuius ex testamento hereditas adita non est.
Dig. 50.16.65
Ulpianus 72 ad ed.
"heredis" appellatio non solum ad proximum heredem, sed et ad ulteriores refertur; nam et heredis heres et deinceps heredis appellatione continetur.
Dig. 50.16.66
Ulpianus 74 ad ed.
"mercis" appellatio ad res mobiles tantum pertinet.
Dig. 50.16.67pr.
Ulpianus 76 ad ed.
"alienatum" non proprie dicitur, quod adhuc in dominio venditoris manet: "venditum" tamen recte dicetur.
Dig. 50.16.67.1
Ulpianus 76 ad ed.
"donationis" verbum simpliciter loquendo omnem donationem comprehendisse videtur, sive mortis causa sive non mortis causa fuerit.
Dig. 50.16.68
Ulpianus 77 ad ed.
Illa verba "arbitratu lucii titii fieri" ius significant et in servum non cadunt.
Dig. 50.16.69
Ulpianus 78 ad ed.
Haec verba "cui rei dolus malus aberit afuerit" generaliter comprehendunt omnem dolum, quicumque in hanc rem admissus est, de qua stipulatio est interposita.
Dig. 50.16.70
Paulus 73 ad ed.
Sciendum est heredem etiam per multas successiones accipi. nam paucis speciebus "heredis" appellatio proximum continet, veluti in substitutione impuberis "quisquis mihi heres erit, idem filio heres esto", ubi heredis heres non continetur, quia incertus est. item in lege aelia sentia filius heres proximus potest libertum paternum ut ingratum accusare, non etiam si heredi heres exstiterit. idem dicitur in operarum exactione, ut filius heres exigere possit, non ex successione effectus. verba haec "is ad quem ea res pertinet" sic intelleguntur, ut qui in universum dominium vel iure civili vel iure praetorio succedit, contineatur.
Dig. 50.16.71pr.
Ulpianus 79 ad ed.
Aliud est "capere", aliud "accipere". capere cum effectu accipitur: accipere, et si quis non sic accepit, ut habeat. ideoque non videtur quis capere, quod erit restituturus: sicut pervenisse proprie illud dicitur, quod est remansurum.
Dig. 50.16.71.1
Ulpianus 79 ad ed.
Haec verba "his rebus recte praestari" hoc significant, ne quid periculum vel damnum ex ea re stipulator sentiret.
Dig. 50.16.72
Paulus 76 ad ed.
Appellatione "rei" pars etiam continetur.
Dig. 50.16.73
Ulpianus 80 ad ed.
Haec verba in stipulatione posita "eam rem recte restitui" fructus continent: "recte" enim verbum pro viri boni arbitrio est.
Dig. 50.16.74
Paulus 2 ad ed. aedil. curul.
Signatorius anulus "ornamenti" appellatione non continetur.
Dig. 50.16.75
Paulus 50 ad ed.
"restituere" is videtur, qui id restituit, quod habiturus esset actor, si controversia ei facta non esset.
Dig. 50.16.76
Paulus 51 ad ed.
"dedisse" intellegendus est etiam is, qui permutavit vel compensavit.
Dig. 50.16.77
Paulus 49 ad ed.
"frugem" pro reditu appellari, non solum frumentis aut leguminibus, verum et ex vino, silvis caeduis, cretifodinis, lapidicinis capitur, iulianus scribit. "fruges" omnes esse, quibus homo vescatur, falsum esse: non enim carnem aut aves ferasve aut poma fruges dici. "frumentum" autem id esse, quod arista se teneat, recte gallum definisse: lupinum vero et fabam fruges potius dici, quia non arista, sed siliqua continentur. quae servius apud alfenum in frumento contineri putat.
Dig. 50.16.78
Paulus 3 ad plaut.
Interdum proprietatem quoque verbum "possessionis" significat: sicut in eo, qui possessiones suas legasset, responsum est.
Dig. 50.16.79pr.
Paulus 6 ad plaut.
"impensae necessariae" sunt, quae si factae non sint, res aut peritura aut deterior futura sit.
Dig. 50.16.79.1
Paulus 6 ad plaut.
"utiles impensas" esse fulcinius ait, quae meliorem dotem faciant, non deteriorem esse non sinant, ex quibus reditus mulieri adquiratur: sicuti arbusti pastinationem ultra quam necesse fuerat, item doctrinam puerorum. quorum nomine onerari mulierem ignorantem vel invitam non oportet, ne cogatur fundo aut mancipiis carere. in his impensis et pistrinum et horreum insulae dotali adiectum plerumque dicemus.
Dig. 50.16.79.2
Paulus 6 ad plaut.
"voluptariae" sunt, quae speciem dumtaxat ornant, non etiam fructum augent: ut sint viridia et aquae salientes, incrustationes, loricationes, picturae.
Dig. 50.16.80
Paulus 9 ad plaut.
In generali repetitione legatorum etiam datae libertates continentur ex mente legis duodecim tabularum.
Dig. 50.16.81
Paulus 10 ad plaut.
Cum praetor dicat "ut opus factum restituatur", etiam damnum datum actor consequi debet: nam verbo "restitutionis" omnis utilitas actoris continetur.
Dig. 50.16.82
Paulus 14 ad plaut.
Verbum "amplius" ad eum quoque pertinet, cui nihil debetur: sicuti ex contrario "minus" solutum videtur etiam, si nihil esset exactum.
Dig. 50.16.83
Iavolenus 5 ex plaut.
Proprie "bona" dici non possunt, quae plus incommodi quam commodi habent.
Dig. 50.16.84
Paulus 2 ad vitell.
"filii" appellatione omnes liberos intellegimus.
Dig. 50.16.85
Marcellus 1 Dig.
Neratius priscus tres facere existimat "collegium", et hoc magis sequendum est.
Dig. 50.16.86
Celsus 5 Dig.
Quid aliud sunt "iura praediorum" quam praedia qualiter se habentia: ut bonitas, salubritas, amplitudo?
Dig. 50.16.87
Marcellus 12 Dig.
Ut alfenus ait, "urbs" est "roma", quae muro cingeretur, "roma" est etiam, qua continentia aedificia essent: nam romam non muro tenus existimari ex consuetudine cotidiana posse intellegi, cum diceremus romam nos ire, etiamsi extra urbem habitaremus.
Dig. 50.16.88
Celsus 18 Dig.
Propemodum tantum quisque pecuniae relinquit, quantum ex bonis eius refici potest: sic dicimus centies aureorum habere, qui tantum in praediis ceterisque similibus rebus habeat. non idem est in fundo alieno legato, quamquam is hereditaria pecunia parari potest. neque quisquam eum, qui pecuniam numeratam habet, habere dicit quidquid ex ea parari potest.
Dig. 50.16.89pr.
Pomponius 6 ad sab.
"boves" magis "armentorum" quam "iumentorum" generis appellantur.
Dig. 50.16.89.1
Pomponius 6 ad sab.
Hoc sermone "dum nupta erit" primae nuptiae significantur.
Dig. 50.16.89.2
Pomponius 6 ad sab.
Inter "edere" et "reddi rationes" multum interest: nec is, qui edere iussus sit, reliquum reddere debet: nam et argentarius edere rationem videtur, etiamsi quod reliquum sit apud eum, non solvat.
Dig. 50.16.90
Ulpianus 27 ad sab.
Qui "uti optimae maximaeque sunt" aedes tradit, non hoc dicit servitutem illis debere, sed illud solum ipsas aedes liberas esse, hoc est nulli servire.
Dig. 50.16.91
Paulus 2 fideic.
"meorum" et "tuorum" appellatione actiones quoque contineri dicendum est.
Dig. 50.16.92
Paulus 7 quaest.
"proximus" est, quem nemo antecedit: "supremus" est, quem nemo sequitur.
Dig. 50.16.93
Celsus 19 Dig.
"moventium", item "mobilium" appellatione idem significamus: si tamen apparet defunctum animalia dumtaxat, quia se ipsa moverent, moventia vocasse. quod verum est.
Dig. 50.16.94
Celsus 20 Dig.
Verbum "reddendi" quamquam significatum habet retro dandi, recipit tamen et per se dandi significationem.
Dig. 50.16.95
Marcellus 14 Dig.
Potest "reliquorum" appellatio et universos significare.
Dig. 50.16.96pr.
Celsus 25 Dig.
Litus est, quousque maximus fluctus a mari pervenit: idque marcum tullium aiunt, cum arbiter esset, primum constituisse.
Dig. 50.16.96.1
Celsus 25 Dig.
Praedia dicimus aliquorum esse non utique communiter habentium ea, sed vel alio aliud habente.
Dig. 50.16.97
Celsus 32 Dig.
Cum stipulamur "quanta pecunia ex hereditate titii ad te pervenerit", res ipsas quae pervenerunt, non pretia earum spectare videmur.
Dig. 50.16.98pr.
Celsus 39 Dig.
Cum bisextum kalendis est, nihil refert, utrum priore an posteriore die quis natus sit, et deinceps sextum kalendas eius natalis dies est: nam id biduum pro uno die habetur. sed posterior dies intercalatur, non prior: ideo quo anno intercalatum non est sexto kalendas natus, cum bisextum kalendis est, priorem diem natalem habet.
Dig. 50.16.98.1
Celsus 39 Dig.
Cato putat mensem intercalarem additicium esse: omnesque eius dies pro momento temporis observat extremoque diei mensis februarii adtribuit quintus mucius.
Dig. 50.16.98.2
Celsus 39 Dig.
Mensis autem intercalaris constat ex diebus viginti octo.
Dig. 50.16.99pr.
Ulpianus 1 de off. cons.
"notionem" accipere possumus et cognitionem et iurisdictionem.
Dig. 50.16.99.1
Ulpianus 1 de off. cons.
"continentes provincias" accipere debemus eas, quae italiae iunctae sunt, ut puta galliam: sed et provinciam siciliam magis inter continentes accipere nos oportet, quae modico freto italia dividitur.
Dig. 50.16.99.2
Ulpianus 1 de off. cons.
"instrumentorum" appellatione quae compraehendantur, perquam difficile erit separare: quae enim proprie sint instrumenta, propter quae dilatio danda sit, inde dinoscemus.
Dig. 50.16.99.3
Ulpianus 1 de off. cons.
Si in praesentiam personae, quae instruere possit, dilatio petatur ( puta qui actum gessit, licet in servitute, vel qui actor fuit constitutus), putem videri instrumentorum causa peti dilationem.
Dig. 50.16.100
Ulpianus 2 de off. cons.
"speciosas personas" accipere debemus clarissimas personas utriusque sexus, item eorum, quae ornamentis senatoriis utuntur.
Dig. 50.16.101pr.
Modestinus 9 diff.
Inter "stuprum" et "adulterium" hoc interesse quidam putant, quod adulterium in nuptam, stuprum in viduam committitur. sed lex iulia de adulteriis hoc verbo indifferenter utitur.
Dig. 50.16.101.1
Modestinus 9 diff.
"divortium" inter virum et uxorem fieri dicitur, "repudium" vero sponsae remitti videtur. quod et in uxoris personam non absurde cadit.
Dig. 50.16.101.2
Modestinus 9 diff.
Verum est "morbum" esse temporalem corporis inbecillitatem, "vitium" vero perpetuum corporis impedimentum, veluti si talum excussit: nam et luscus utique vitiosus est.
Dig. 50.16.101.3
Modestinus 9 diff.
Servis legatis etiam ancillas deberi quidam putant, quasi commune nomen utrumque sexum contineat.
Dig. 50.16.102
Modestinus 7 reg.
"derogatur" legi aut "abrogatur". derogatur legi, cum pars detrahitur: abrogatur legi, cum prorsus tollitur.
Dig. 50.16.103
Modestinus 8 reg.
Licet "capitalis" latine loquentibus omnis causa existimationis videatur, tamen appellatio capitalis mortis vel amissionis civitatis intellegenda est.
Dig. 50.16.104
Modestinus 2 excus.
Hy twn teknwn prosygoria kai epi tous eggonous ekteinetai.
Dig. 50.16.105
Modestinus 11 resp.
Modestinus respondit his verbis "libertis libertabusque meis" libertum libertae testatoris non contineri.
Dig. 50.16.106
Modestinus l.S. de praescr.
"dimissoriae litterae" dicuntur, quae volgo apostoli dicuntur. dimissoriae autem dictae, quod causa ad eum qui appellatus est dimittitur.
Dig. 50.16.107
Modestinus 3 pand.
"adsignare libertum" hoc est testificari, cuius ex liberis libertum eum esse voluit.
Dig. 50.16.108
Modestinus 4 pand.
"debitor" intellegitur is, a quo invito exigi pecunia potest.
Dig. 50.16.109
Modestinus 5 pand.
"bonae fidei emptor" esse videtur, qui ignoravit eam rem alienam esse, aut putavit eum qui vendidit ius vendendi habere, puta procuratorem aut tutorem esse.
Dig. 50.16.110
Modestinus 6 pand.
"sequester" dicitur, apud quem plures eandem rem, de qua controversia est, deposuerunt: dictus ab eo, quod occurrenti aut quasi sequenti eos qui contendunt committitur.
Dig. 50.16.111
Iavolenus 6 ex cass.
"censere" est constituere et praecipere. unde etiam dicere solemus "censeo hoc facias" et "semet aliquid censuisse ". inde censoris nomen videtur esse tractum.
Dig. 50.16.112
Iavolenus 11 ex cass.
Litus publicum est eatenus, qua maxime fluctus exaestuat. idemque iuris est in lacu, nisi is totus privatus est.
Dig. 50.16.113
Iavolenus 14 ex cass.
"morbus sonticus "est, qui cuique rei nocet.
Dig. 50.16.114
Iavolenus 15 ex cass.
Solvendo esse nemo intellegitur, nisi qui solidum potest solvere.
Dig. 50.16.115
Iavolenus 4 epist.
Quaestio est, fundus a possessione vel agro vel praedio quid distet. "fundus" est omne, quidquid solo tenetur. "ager" est, si species fundi ad usum hominis comparatur. "possessio" ab agro iuris proprietate distat: quidquid enim adprehendimus, cuius proprietas ad nos non pertinet aut nec potest pertinere, hoc possessionem appellamus: possessio ergo usus, ager proprietas loci est. "praedium" utriusque supra scriptae generale nomen est: nam et ager et possessio huius appellationis species sunt.
Dig. 50.16.116
Iavolenus 7 epist.
"quisquis mihi alius filii filiusve heres sit": labeo non videri filiam contineri, proculus contra. mihi labeo videtur verborum figuram sequi, proculus mentem testantis. respondit: non dubito, quin labeonis sententia vera non sit.
Dig. 50.16.117
Iavolenus 9 epist.
Non potest videri "minus solvisse" is, in quem amplioris summae actio non competit.
Dig. 50.16.118
Pomponius 2 ad q. muc.
"hostes" hi sunt, qui nobis aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri "latrones" aut "praedones" sunt.
Dig. 50.16.119
Pomponius 3 ad q. muc.
"hereditatis" appellatio sine dubio continet etiam damnosam hereditatem: iuris enim nomen est sicuti bonorum possessio.
Dig. 50.16.120
Pomponius 5 ad q. muc.
Verbis legis duodecim tabularum his "uti legassit suae rei, ita ius esto" latissima potestas tributa videtur et heredis instituendi et legata et libertates dandi, tutelas quoque constituendi. sed id interpretatione coangustatum est vel legum vel auctoritate iura constituentium.
Dig. 50.16.121
Pomponius 6 ad q. muc.
Usura pecuniae, quam percipimus, in fructu non est, quia non ex ipso corpore, sed ex alia causa est, id est nova obligatione.
Dig. 50.16.122
Pomponius 8 ad q. muc.
Servius ait, si ita scriptum sit: "filio filiisque meis hosce tutores do", masculis dumtaxat tutores datos, quoniam a singulari casu hoc "filio" ad pluralem videtur transisse continentem eundem sexum, quem singularis prior positus habuisset. sed hoc facti, non iuris habet quaestionem: potest enim fieri, ut singulari casu de filio senserit, deinde plenius omnibus liberis prospexisse in tutore dando voluerit. quod magis rationabile esse videtur.
Dig. 50.16.123
Pomponius 26 ad q. muc.
Verbum "erit" interdum etiam praeteritum nec solum futurum tempus demonstrat. quod est nobis necessarium scire et cum codicilli ita confirmati testamento fuerint: "quod in codicillis scriptum erit", utrumne futuri temporis demonstratio fiat an etiam praeteriti, si ante scriptos codicillos quis relinquat. quod quidem ex voluntate scribentis interpretandum est. quemadmodum autem hoc verbum "est" non solum praesens, sed et praeteritum tempus significat, ita et hoc verbum "erit" non solum futurum, sed interdum etiam praeteritum tempus demonstrat. nam cum dicimus "lucius titius solutus est ab obligatione", et praeteritum et praesens significamus: sicut hoc "lucius titius alligatus est". et idem fit, cum ita loquimur "troia capta est": non enim ad praesentis facti demonstrationem refertur is sermo, sed ad praeteritum.
Dig. 50.16.124
Proculus 2 epist.
Haec verba "ille aut ille" non solum disiunctiva, sed etiam subdisiunctivae orationis sunt. disiunctivum est, veluti cum dicimus "aut dies aut nox est", quorum posito altero necesse est tolli alterum, item sublato altero poni alterum. ita simili figuratione verbum potest esse subdisiunctivum. subdisiunctivi autem genera sunt duo: unum, cum ex propositis finibus ita non potest uterque esse, ut possit neuter esse, veluti cum dicimus "aut sedet aut ambulat": nam ut nemo potest utrumque simul facere, ita aliquis potest neutrum, veluti is qui accumbit. alterius generis est, cum ex propositis finibus ita non potest neuter esse, ut possit utrumque esse, veluti cum dicimus "omne animal aut facit aut patitur": nullum est enim quod nec faciat nec patiatur: at potest simul et facere et pati.
Dig. 50.16.125
Proculus 5 epist.
Nepos proculo suo salutem. ab eo, qui ita dotem promisit: "cum commodum erit, dotis filiae meae tibi erunt aurei centum", putasne protinus nuptiis factis dotem peti posse? quid si ita promisisset: "cum potuero, doti erunt?" quod si aliquam vim habeat posterior obligatio, "possit" verbum quomodo interpretaris, utrum aere alieno deducto an extante? proculus: cum dotem quis ita promisit: "cum potuero, doti tibi erunt centum", existimo ad id quod actum est interpretationem redigendam esse: nam qui ambigue loquitur, id loquitur, quod ex his quae significantur sensit. propius est tamen, ut hoc eum sensisse existimem "deducto aere alieno potero". potest etiam illa accipi significatio "cum salva dignitate mea potero": quae interpretatio eo magis accipienda est, si ita promissum est "cum commodum erit", hoc est "cum sine incommodo meo potero".
Dig. 50.16.126
Proculus 6 epist.
Si, cum fundum tibi darem, legem ita dixi "uti optimus maximusque esset" et adieci "ius fundi deterius factum non esse per dominum, praestabitur", amplius eo praestabitur nihil, etiamsi prior pars, qua scriptum est "ut optimus maximusque sit" liberum esse significat eoque, si posterior pars adiecta non esset, liberum praestare deberem. tamen inferiore parte satis me liberatum puto, quod ad iura attinet, ne quid aliud praestare debeam, quam ius fundi per dominum deterius factum non esse.
Dig. 50.16.127
Callistratus 4 de cogn.
"vestis" appellatione tam virilis quam muliebris et scaenica, etiamsi tragica aut citharoedica sit, continetur.
Dig. 50.16.128
Ulpianus 1 ad l. iul. et pap.
Spadonum generalis appellatio est: quo nomine tam hi, qui natura spadones sunt, item thlibiae thlasiae, sed et si quod aliud genus spadonum est, continentur.
Dig. 50.16.129
Paulus 1 ad l. iul. et pap.
Qui mortui nascuntur, neque nati neque procreati videntur, quia numquam liberi appellari potuerunt.
Dig. 50.16.130
Ulpianus 2 ad l. iul. et pap.
Lege obvenire hereditatem non inproprie quis dixerit et eam, quae ex testamento defertur, quia lege duodecim tabularum testamentariae hereditates confirmantur.
Dig. 50.16.131pr.
Ulpianus 3 ad l. iul. et pap.
Aliud "fraus" est, aliud "poena": fraus enim sine poena esse potest, poena sine fraude esse non potest. poena est noxae vindicta, fraus et ipsa noxa dicitur et quasi poenae quaedam praeparatio.
Dig. 50.16.131.1
Ulpianus 3 ad l. iul. et pap.
Inter "multam" autem et "poenam" multum interest, cum poena generale sit nomen omnium delictorum coercitio, multa specialis peccati, cuius animadversio hodie pecuniaria est: poena autem non tantum pecuniaria, verum capitis et existimationis irrogari solet. et multa quidem ex arbitrio eius venit, qui multam dicit: poena non irrogatur, nisi quae quaque lege vel quo alio iure specialiter huic delicto imposita est: quin immo multa ibi dicitur, ubi specialis poena non est imposita. item multam is dicere potest, cui iudicatio data est: magistratus solos et praesides provinciarum posse multam dicere mandatis permissum est. poenam autem unusquisque inrogare potest, cui huius criminis sive delicti exsecutio competit.
Dig. 50.16.132pr.
Paulus 3 ad l. iul. et pap.
"anniculus" amittitur, qui extremo anni die moritur. et consuetudo loquendi id ita esse declarat: "ante diem decimum kalendarum", "post diem decimum kalendarum": neutro enim sermone undecim dies significantur.
Dig. 50.16.132.1
Paulus 3 ad l. iul. et pap.
Falsum est eam peperisse, cui mortuae filius exsectus est.
Dig. 50.16.133
Ulpianus 4 ad l. iul. et pap.
Si quis sic dixerit "ut intra diem mortis eius aliquid fiat", ipse quoque dies, quo quis mortuus est, numeratur.
Dig. 50.16.134
Paulus 2 ad l. iul. et pap.
"anniculus" non statim ut natus est, sed trecentesimo sexagensimo quinto die dicitur, incipiente plane, non exacto die, quia annum civiliter non ad momenta temporum, sed ad dies numeramus.
Dig. 50.16.135
Ulpianus 4 ad l. iul. et pap.
Quaeret aliquis si portentosum vel monstrosum vel debilem mulier ediderit vel qualem visu vel vagitu novum, non humanae figurae, sed alterius, magis animalis quam hominis, partum, an, quia enixa est, prodesse ei debeat? et magis est, ut haec quoque parentibus prosint: nec enim est quod eis imputetur, quae qualiter potuerunt, statutis obtemperaverunt, neque id quod fataliter accessit, matri damnum iniungere debet.
Dig. 50.16.136
Ulpianus 5 ad l. iul. et pap.
"generi" appellatione et neptis et proneptis tam ex filio quam ex filia editorum ceterarumque maritos contineri manifestum est.
Dig. 50.16.137
Paulus 2 ad l. iul. et pap.
"ter enixa" videtur etiam quae trigeminos pepererit.
Dig. 50.16.138
Paulus 4 ad l. iul. et pap.
"hereditatis" appellatione bonorum quoque possessio continetur.
Dig. 50.16.139pr.
Ulpianus 7 ad l. iul. et pap.
Aedificia "romae" fieri etiam ea videntur, quae in continentibus romae aedificiis fiant.
Dig. 50.16.139.1
Ulpianus 7 ad l. iul. et pap.
"perfecisse" aedificium is videtur, qui ita consummavit, ut iam in usu esse possit.
Dig. 50.16.140
Paulus 6 ad l. iul. et pap.
"cepisse" quis intellegitur, quamvis alii adquisiit.
Dig. 50.16.141
Ulpianus 8 ad l. iul. et pap.
Etiam ea mulier cum moreretur creditur filium habere, quae exciso utero edere possit. nec non etiam alio casu mulier potest habere filium, quem mortis tempore non habuit, ut puta eum qui ab hostibus remeabit.
Dig. 50.16.142
Paulus 6 ad l. iul. et pap.
Triplici modo coniunctio intellegitur: aut enim re per se coniunctio contingit, aut re et verbis, aut verbis tantum. nec dubium est, quin coniuncti sint, quos et nominum et rei complexus iungit, veluti "titius et maevius ex parte dimidia heredes sunto", vel ita "titius maeviusque heredes sunto", vel "titius cum maevio ex parte dimidia heredes sunto". videamus autem, ne etiam si hos articulos detrahas "et" "que" "cum", interdum tamen coniunctos accipi oporteat, veluti "lucius titius, publius maevius ex parte dimidia heredes sunto", vel ita "publius maevius, lucius titius heredes sunto. sempronius ex parte dimidia heres esto", ut titius et maevius veniant in partem dimidiam et re et verbis coniuncti videantur. "lucius titius ex parte dimidia heres esto. seius ex parte, qua lucium titium heredem institui, heres esto. sempronius ex parte dimidia heres esto". iulianus dubitari posse, tres semisses facti sint an titius in eundem semissem cum gaio seio institutus sit. sed eo, quod sempronius quoque ex parte dimidia scriptus est, verisimilius esse in eundem semissem duos coactos et coniunctim heredes scriptos esse.
Dig. 50.16.143
Ulpianus 9 ad l. iul. et pap.
Id "apud se" quis "habere" videtur, de quo habet actionem: habetur enim quod peti potest.
Dig. 50.16.144
Paulus 10 ad l. iul. et pap.
Libro memorialium massurius scribit "pellicem" apud antiquos eam habitam, quae, cum uxor non esset, cum aliquo tamen vivebat: quam nunc vero nomine amicam, paulo honestiore concubinam appellari. granius flaccus in libro de iure papiriano scribit pellicem nunc volgo vocari, quae cum eo, cui uxor sit, corpus misceat: quosdam eam, quae uxoris loco sine nuptiis in domo sit, quam pallakyn graeci vocant.
Dig. 50.16.145
Ulpianus 10 ad l. iul. et pap.
"virilis" appellatione interdum etiam totam hereditatem contineri dicendum est.
Dig. 50.16.146
Clementius 2 ad l. iul. et pap.
"soceri" "socrus" appellatione avum quoque et aviam uxoris vel mariti contineri respondetur.
Dig. 50.16.147
Clementius 3 ad l. iul. et pap.
Qui in continentibus urbis nati sunt, "romae" nati intelleguntur.
Dig. 50.16.148
Gaius 8 ad l. iul. et pap.
Non est sine liberis, cui vel unus filius unave filia est: haec enim enuntiatio "habet liberos" "non habet liberos" semper plurativo numero profertur, sicut et pugillares et codicilli:
Dig. 50.16.149
Gaius 10 ad l. iul. et pap.
Nam quem sine liberis esse dicere non possumus, hunc necesse est dicamus liberos habere.
Dig. 50.16.150
Gaius 9 ad l. iul. et pap.
Si ita a te stipulatus fuero: "quanto minus a titio consecutus fuero, tantum dare spondes ?", non solet dubitari, quin, si nihil a titio fuero consecutus, totum debeas quod titius debuerit.
Dig. 50.16.151
Clementius 5 ad l. iul. et pap.
"delata "hereditas intellegitur, quam quis possit adeundo consequi.
Dig. 50.16.152
Gaius 10 ad l. iul. et pap.
"hominis" appellatione tam feminam quam masculum contineri non dubitatur.
Dig. 50.16.153
Clementius 11 ad l. iul. et pap.
Intellegendus est mortis tempore fuisse, qui in utero relictus est.
Dig. 50.16.154
Macer 1 ad l. vices.
Mille passus non a miliario urbis, sed a continentibus aedificiis numerandi sunt.
Dig. 50.16.155
Licinius 7 reg.
"proximi" appellatione etiam ille continetur, qui solus est.
Dig. 50.16.156
Licinius 10 reg.
"maiore parte anni" possedisse quis intellegitur, etiamsi duobus mensibus possederit, si modo adversarius eius aut paucioribus diebus aut nullis possederit.
Dig. 50.16.157pr.
Gallus 1 de verb. sign.
"paries" est, sive murus sive maceria est.
Dig. 50.16.157.1
Gallus 1 de verb. sign.
Item "via" est, sive semita sive iter est.
Dig. 50.16.158
Celsus 25 Dig.
In usu iuris frequenter uti nos cascellius ait singulari appellatione, cum plura generis eiusdem significare vellemus: nam "multum hominem venisse romam" et "piscem vilem esse" dicimus. item in stipulando satis habemus de herede cavere "si ea res secundum me heredemve meum iudicata erit" et rursus "quod ob eam rem te heredemve tuum": nempe aeque si plures heredes sint, continentur stipulatione.
Dig. 50.16.159
Ulpianus 1 ad sab.
Etiam aureos nummos "aes" dicimus.
Dig. 50.16.160
Ulpianus 2 ad sab.
"ceterorum" et "reliquorum" appellatione etiam omnes continentur, ut Marcellus dixit circa eum, cui optio servi legata est, ceteri sempronio: nam temptat, si non optet, omnes ad sempronium pertinere.
Dig. 50.16.161
Ulpianus 7 ad sab.
Non est "pupillus", qui in utero est.
Dig. 50.16.162pr.
Pomponius 2 ad sab.
In vulgari substitutione, qua ei qui "supremus" morietur heres substituitur, recte substitutus etiam unico intellegitur, exemplo duodecim tabularum, ex quibus "proximus" adgnatus et solus habetur.
Dig. 50.16.162.1
Pomponius 2 ad sab.
Si quis ita in testamento scripserit "si quid filio meo acciderit, dama servus meus liber esto", mortuo filio dama liber erit. licet enim "accidunt" et vivis, sed vulgi sermone etiam mors significatur.
Dig. 50.16.163pr.
Paulus 2 ad sab.
Illa verba "optimus maximusque" vel in eum cadere possunt, qui solus est. sic et circa edictum praetoris "supremae tabulae" habentur et solae.
Dig. 50.16.163.1
Paulus 2 ad sab.
"pueri" appellatione etiam puella significatur: nam et feminas puerperas appellant recentes ex partu et graece paidion communiter appellatur.
Dig. 50.16.164pr.
Ulpianus 15 ad sab.
Nomen "filiarum" et in postumam cadere quaestionis non est, quamvis "postumae" non cadere in eam, quae iam in rebus humanis sit, certum sit.
Dig. 50.16.164.1
Ulpianus 15 ad sab.
"partitionis" nomen non semper dimidium significat, sed prout est adiectum. potest enim iuberi aliquis et maximam partiri: posse et vicensimam et tertiam et prout libuerit. sed si non fuerit portio adiecta, dimidia pars debetur.
Dig. 50.16.164.2
Ulpianus 15 ad sab.
"habere" sicut pervenire ^ pervobire^ cum effectu accipiendum est.
Dig. 50.16.165
Pomponius 5 ad sab.
Venisse ad heredem nihil intellegitur nisi deducto aere alieno.
Dig. 50.16.166pr.
Pomponius 6 ad sab.
"urbana familia" et "rustica" non loco, sed genere distinguitur: potest enim aliquis dispensator non esse servorum urbanorum numero: veluti is, qui rusticarum rerum rationes dispenset ibique habitet. non multum abest a vilico insularius: autem urbanorum numero est. videndum tamen est, ipse dominus quorum loco quemque habuerit: quod ex numero familiae et vicariis apparebit.
Dig. 50.16.166.1
Pomponius 6 ad sab.
"pernoctare extra urbem" intellegendus est, qui nulla parte noctis in urbe est: "per" enim totam noctem significat.
Dig. 50.16.167
Ulpianus 25 ad sab.
"carbonum" appellatione materiam non contineri: sed an "lignorum?" et fortassis quis dicet nec lignorum: non enim lignorum gratia habuit. sed et titiones et alia ligna cocta ne fumum faciant utrum ligno an carboni an suo generi adnumerabimus? et magis est, ut proprium genus habeatur. sulpurata quoque de ligno aeque eandem habebunt definitionem. ad faces quoque parata non erunt lignorum appellatione comprehensa, nisi haec fuit voluntas. idem et de nucleis olivarum, sed et de balanis est, vel si qui alii nuclei. de pinu autem integri strobili ligni appellatione continebuntur.
Dig. 50.16.168
Paulus 4 ad sab.
Pali et perticae in numerum materiae redigendi sunt, et ideo "lignorum" appellatione non continentur.
Dig. 50.16.169
Paulus 5 ad sab.
Non tantum in traditionibus, sed et in emptionibus et stipulationibus et testamentis adiectio haec "uti optimus maximusque est" hoc significat, ut liberum praestetur praedium, non ut etiam servitutes ei debeantur.
Dig. 50.16.170
Ulpianus 33 ad sab.
"heredis" appellatione omnes significari successores credendum est, etsi verbis non sint expressi.
Dig. 50.16.171
Pomponius 16 ad sab.
"pervenisse ad te" recte dicitur, quod per te ad alium pervenerit, ut in hereditate a liberto per patronum filium familias patri eius adoptivo adquisita responsum est.
Dig. 50.16.172
Ulpianus 38 ad sab.
"liberti" appellatione etiam libertam contineri placuit.
Dig. 50.16.173pr.
Ulpianus 39 ad sab.
"collegarum" appellatione hi continentur, qui sunt eiusdem potestatis.
Dig. 50.16.173.1
Ulpianus 39 ad sab.
Qui extra continentia urbis est, "abest": ceterum usque ad continentia non abesse videbitur.
Dig. 50.16.174
Ulpianus 42 ad sab.
Aliud est promittere "furem non esse", aliud "furto noxaque solutum": qui enim dicit furem non esse, de hominis proposito loquitur, qui furtis noxaque solutum, nemini esse furti obligatum promittit.
Dig. 50.16.175
Pomponius 22 ad sab.
"faciendi" verbo reddendi etiam causa continetur.
Dig. 50.16.176
Ulpianus 45 ad sab.
"solutionis" verbo satisfactionem quoque omnem accipiendam placet. "solvere "dicimus eum, qui fecit quod facere promisit.
Dig. 50.16.177
Ulpianus 47 ad sab.
Natura cavillationis, quam graeci swrityn appellaverunt, haec est, ut ab evidenter veris per brevissimas mutationes disputatio ad ea, quae evidenter falsa sunt, perducatur.
Dig. 50.16.178pr.
Ulpianus 49 ad sab.
"pecuniae" verbum non solum numeratam pecuniam complectitur, verum omnem omnino pecuniam, hoc est omnia corpora: nam corpora quoque pecuniae appellatione contineri nemo est qui ambiget.
Dig. 50.16.178.1
Ulpianus 49 ad sab.
"hereditas" iuris nomen est, quod et accessionem et decessionem in se recipit: hereditas autem vel maxime fructibus augetur.
Dig. 50.16.178.2
Ulpianus 49 ad sab.
"actionis" verbum et speciale est et generale. nam omnis actio dicitur, sive in personam sive in rem sit petitio: sed plerumque "actiones" personales solemus dicere. "petitionis" autem verbo in rem actiones significari videntur. "persecutionis" verbo extraordinarias persecutiones puto contineri, ut puta fideicommissorum et si quae aliae sunt, quae non habent iuris ordinarii exsecutionem.
Dig. 50.16.178.3
Ulpianus 49 ad sab.
Hoc verbum "debuit" omnem omnino actionem comprehendere intellegitur, sive civilis sive honoraria sive fideicommissi fuit persecutio.
Dig. 50.16.179
Ulpianus 51 ad sab.
Inter haec verba "quanti ea res erit" vel "quanti eam rem esse paret" nihil interest: in utraque enim clausula placet veram rei aestimationem fieri.
Dig. 50.16.180pr.
Pomponius 30 ad sab.
"tugurii" appellatione omne aedificium, quod rusticae magis custodiae convenit quam urbanis aedibus, significatur.
Dig. 50.16.180.1
Pomponius 30 ad sab.
Ofilius ait tugurium a tecto tamquam tegularium esse dictum, ut toga, quod ea tegamur.
Dig. 50.16.181
Pomponius 35 ad sab.
Verbum illud "pertinere" latissime patet: nam et eis rebus petendis aptum est, quae dominii nostri sint, et eis, quas iure aliquo possideamus, quamvis non sint nostri dominii: pertinere ad nos etiam ea dicimus, quae in nulla eorum causa sint, sed esse possint.
Dig. 50.16.182
Ulpianus 27 ad ed.
Pater familias liber "peculium" non potest habere, quemadmodum nec servus "bona".
Dig. 50.16.183
Ulpianus 28 ad ed.
"tabernae" appellatio declarat ^ delarat^ omne utile ad habitandum aedificium, non ex eo quod tabulis cluditur.
Dig. 50.16.184
Paulus 30 ad ed.
Inde tabernacula et contubernales dicti sunt.
Dig. 50.16.185
Ulpianus 28 ad ed.
"instructam" autem tabernam sic accipiemus, quae et rebus et hominibus ad negotiationem paratis constat.
Dig. 50.16.186
Ulpianus 30 ad ed.
"commendare" nihil aliud est quam deponere.
Dig. 50.16.187
Ulpianus 32 ad ed.
Verbum "exactae pecuniae" non solum ad solutionem referendum est, verum etiam ad delegationem.
Dig. 50.16.188pr.
Paulus 33 ad ed.
"habere" duobus modis dicitur, altero iure dominii, altero optinere sine interpellatione id quod quis emerit.
Dig. 50.16.188.1
Paulus 33 ad ed.
"cautum" intellegitur, sive personis sive rebus cautum sit.
Dig. 50.16.189
Paulus 34 ad ed.
"facere oportere" et hanc significationem habet, ut abstineat quis ab eo facto, quod contra conventionem fieret, et curaret ne fiat.
Dig. 50.16.190
Ulpianus 34 ad ed.
"provinciales" eos accipere debemus, qui in provincia domicilium habent, non eos, qui ex provincia oriundi sunt.
Dig. 50.16.191
Paulus 35 ad ed.
Inter "divortium" et "repudium" hoc interest, quod repudiari etiam futurum matrimonium potest, non recte autem sponsa divortisse dicitur, quod divortium ex eo dictum est, quod in diversas partes eunt qui discedunt.
Dig. 50.16.192
Ulpianus 37 ad ed.
Haec adiectio "plurisve" non infinitam pecuniam continet, sed modicam, ut taxatio haec "solidos decem plurisve" ad minutulam summam referatur.
Dig. 50.16.193
Ulpianus 38 ad ed.
Haec verba "quanti eam rem paret esse" non ad quod interest, sed ad rei aestimationem referuntur.
Dig. 50.16.194
Ulpianus 43 ad ed.
Inter "donum" et "munus" hoc interest, quod inter genus et speciem: nam genus esse donum labeo a donando dictum, munus speciem: nam munus esse donum cum causa, ut puta natalicium, nuptalicium.
Dig. 50.16.195pr.
Ulpianus 46 ad ed.
Pronuntiatio sermonis in sexu masculino ad utrumque sexum plerumque porrigitur.
Dig. 50.16.195.1
Ulpianus 46 ad ed.
"familiae" appellatio qualiter accipiatur, videamus. et quidem varie accepta est: nam et in res et in personas deducitur. in res, ut puta in lege duodecim tabularum his verbis "adgnatus proximus familiam habeto". ad personas autem refertur familiae significatio ita, cum de patrono et liberto loquitur lex: "ex ea familia", inquit, "in eam familiam": et hic de singularibus personis legem loqui constat.
Dig. 50.16.195.2
Ulpianus 46 ad ed.
Familiae appellatio refertur et ad corporis cuiusdam significationem, quod aut iure proprio ipsorum aut communi universae cognationis continetur. iure proprio familiam dicimus plures personas, quae sunt sub unius potestate aut natura aut iure subiectae, ut puta patrem familias, matrem familias, filium familias, filiam familias quique deinceps vicem eorum sequuntur, ut puta nepotes et neptes et deinceps. pater autem familias appellatur, qui in domo dominium habet, recteque hoc nomine appellatur, quamvis filium non habeat: non enim solam personam eius, sed et ius demonstramus: denique et pupillum patrem familias appellamus. et cum pater familias moritur, quotquot capita ei subiecta fuerint, singulas familias incipiunt habere: singuli enim patrum familiarum nomen subeunt. idemque eveniet et in eo qui emancipatus est: nam et hic sui iuris effectus propriam familiam habet. communi iure familiam dicimus omnium adgnatorum: nam etsi patre familias mortuo singuli singulas familias habent, tamen omnes, qui sub unius potestate fuerunt, recte eiusdem familiae appellabuntur, qui ex eadem domo et gente proditi sunt.
Dig. 50.16.195.3
Ulpianus 46 ad ed.
Servitutium quoque solemus appellare familias, ut in edicto praetoris ostendimus sub titulo de furtis, ubi praetor loquitur de familia publicanorum. sed ibi non omnes servi, sed corpus quoddam servorum demonstratur huius rei causa paratum, hoc est vectigalis causa. alia autem parte edicti omnes servi continentur: ut de hominibus coactis et vi bonorum raptorum, item redhibitoria, si deterior res reddatur emptoris opera aut familiae eius, et interdicto unde vi familiae appellatio omnes servos comprehendit. sed et filii continentur.
Dig. 50.16.195.4
Ulpianus 46 ad ed.
Item appellatur familia plurium personarum, quae ab eiusdem ultimi genitoris sanguine proficiscuntur ( sicuti dicimus familiam iuliam), quasi a fonte quodam memoriae.
Dig. 50.16.195.5
Ulpianus 46 ad ed.
Mulier autem familiae suae et caput et finis est.
Dig. 50.16.196pr.
Gaius 16 ad ed. provinc.
Familiae appellatione et ipse princeps familiae continetur.
Dig. 50.16.196.1
Gaius 16 ad ed. provinc.
Feminarum liberos in familia earum non esse palam est, quia qui nascuntur, patris familiam sequuntur.
Dig. 50.16.197
Ulpianus 50 ad ed.
"indicasse" est detulisse: "arguisse" accusasse et convicisse.
Dig. 50.16.198
Ulpianus 2 de omn. trib.
"urbana praedia" omnia aedificia accipimus, non solum ea quae sunt in oppidis, sed et si forte stabula sunt vel alia meritoria in villis et in vicis, vel si praetoria voluptati tantum deservientia: quia urbanum praedium non locus facit, sed materia. proinde hortos quoque, si qui sunt in aedificiis constituti, dicendum est urbanorum appellatione contineri. plane si plurimum horti in reditu sunt, vinearii forte vel etiam holitorii, magis haec non sunt urbana.
Dig. 50.16.199pr.
Ulpianus 8 de omn. trib.
"absentem" accipere debemus eum, qui non est eo loci, in quo loco petitur: non enim trans mare absentem desideramus: et si forte extra continentia urbis sit, abest. ceterum usque ad continentia non abesse videbitur, si non latitet.
Dig. 50.16.199.1
Ulpianus 8 de omn. trib.
Abesse non videtur, qui ab hostibus captus est, sed qui a latronibus detinetur.
Dig. 50.16.200
Iulianus 2 Dig.
Haec stipulatio "noxis solutum praestari" non existimatur ad eas noxas pertinere, quae publicam exercitionem et coercitionem capitalem habent.
Dig. 50.16.201
Iulianus 81 Dig.
Iusta interpretatione recipiendum est, ut appellatione "filii", sicuti filiam familias contineri saepe respondebimus, ita et nepos videatur comprehendi, et "patris" nomine avus quoque demonstrari intellegatur.
Dig. 50.16.202
Alfenus 2 Dig.
Cum in testamento scriptum esset, ut heres in funere aut in monumento "dumtaxat aureos centum" consumeret, non licet minus consumere: si amplius vellet, licet neque ob eam rem contra testamentum facere videtur.
Dig. 50.16.203
Alfenus 7 Dig.
In lege censoria portus siciliae ita scriptum erat: "servos, quos domum quis ducet suo usu, pro is portorium ne dato". quaerebatur, si quis a sicilia servos romam mitteret fundi instruendi causa, utrum pro his hominibus portorium dare deberet nec ne. respondit duas esse in hac scriptura quaestiones, primam quid esset "domum ducere", alteram, quid esset "suo usu ducere". igitur quaeri soleret, utrum, ubi quisque habitaret sive in provincia sive in italia, an dumtaxat in sua cuiusque patria domus esse recte dicetur. sed de ea re constitutum esse eam domum unicuique nostrum debere existimari, ubi quisque sedes et tabulas haberet suarumque rerum constitutionem fecisset. quid autem esset "usu suo", magnam habuisse dubitationem. et magis placet, quod victus sui causa paratum est, tantum contineri. itemque de servis eadem ratione quaeri, qui eorum usus sui causa parati essent? utrum dispensatores, insularii, vilici, atrienses, textores, operarii quoque rustici, qui agrorum colendorum causa haberentur, ex quibus agris pater familias fructus caperet, quibus se toleraret, omnes denique servos, quos quisque emisset, ut ipse haberet atque eis ad aliquam rem uteretur, neque ideo emisset, ut venderet? et sibi videri eos demum usus sui causa patrem familias habere, qui ad eius corpus tuendum atque ipsius cultum praepositi destinatique essent, quo in genere iunctores, cubicularii, coci, ministratores atque alii, qui ad eiusmodi usum parati essent, numerarentur.
Dig. 50.16.204
Paulus 2 epit. alf.
"pueri" appellatio tres significationes habet: unam, cum omnes servos pueros appellaremus: alteram, cum puerum contrario nomine puellae diceremus: tertiam, cum aetatem puerilem demonstraremus.
Dig. 50.16.205
Paulus 4 epit. alf.
Qui fundum vendidit, "pomum "recepit: nuces et ficos et uvas dumtaxat duracinas et purpureas et quae eius generis essent, quas non vini causa haberemus, quas graeci trwcimous appellarent, recepta videri.
Dig. 50.16.206
Iulianus 6 ex minic.
"vinaria" vasa proprie vasa torcularia esse placet: dolia autem et serias tamdiu in ea causa esse, quamdiu vinum haberent, cum sine vino esse desinerent, in eo numero non esse, quoniam ad alium usum transferri possent, veluti si frumentum in his addatur. eandem causam amphorarum esse, ut, cum vinum habeant, tum in vasis vinariis, cum inanes sint, tum extra numerum vinariorum sint, quia aliud in his addi possit.
Dig. 50.16.207
Africanus 3 quaest.
"mercis" appellatione homines non contineri mela ait: et ob eam rem mangones non mercatores sed venaliciarios appellari ait, et recte.
Dig. 50.16.208
Africanus 4 quaest.
"bonorum" appellatio, sicut hereditatis, universitatem quandam ac ius successionis et non singulas res demonstrat.
Dig. 50.16.209
Florus 10 inst.
"coram titio" aliquid facere iussus non videtur praesente eo fecisse, nisi is intellegat: itaque si furiosus aut infans sit aut dormiat, non videtur coram eo fecisse. scire autem, non etiam velle is debet: nam et invito eo recte fit quod iussum est.
Dig. 50.16.210
Marcianus 7 inst.
Is, qui natus est ex mancipiis urbanis et missus est in villam nutriendus, in urbanis servis constituetur.
Dig. 50.16.211
Florus 8 inst.
"fundi" appellatione omne aedificium et omnis ager continetur. sed in usu urbana aedificia "aedes", rustica "villae" dicuntur. locus vero sine aedificio in urbe "area", rure autem "ager" appellatur. idemque ager cum aedificio "fundus" dicitur.
Dig. 50.16.212
Ulpianus 1 de adult.
"praevaricatores" eos appellamus, qui causam adversariis suis donant et ex parte actoris in partem rei concedunt: a varicando enim praevaricatores dicti sunt.
Dig. 50.16.213pr.
Ulpianus 1 reg.
"cedere diem" significat incipere deberi pecuniam: "venire diem" significat eum diem venisse, quo pecunia peti possit. ubi pure quis stipulatus fuerit, et cessit et venit dies: ubi in diem, cessit dies, sed nondum venit: ubi sub condicione, neque cessit neque venit dies pendente adhuc condicione.
Dig. 50.16.213.1
Ulpianus 1 reg.
"aes alienum" est, quod nos aliis debemus: "aes suum" est, quod alii nobis debent.
Dig. 50.16.213.2
Ulpianus 1 reg.
"lata culpa" est nimia neglegentia, id est non intellegere quod omnes intellegunt.
Dig. 50.16.214
Marcianus 1 publ. iudic.
"munus" proprie est, quod necessarie obimus lege more imperiove eius, qui iubendi habet potestatem. "dona" autem proprie sunt, quae nulla necessitate iuris officiis et sponte praestantur: quae si non praestentur, nulla repraehensio est et, si praestentur, plerumque laus inest. sed in summa in hoc ventum est, ut non quodcumque munus, id et donum accipiatur, at quod donum fuerit, id munus recte dicatur.
Dig. 50.16.215
Paulus l.S. ad l. fuf. canin.
"potestatis" verbo plura significantur: in persona magistratuum imperium: in persona liberorum patria potestas: in persona servi dominium. at cum agimus de noxae deditione cum eo qui servum non defendit, praesentis corporis copiam facultatemque significamus. in lege atinia in potestatem domini rem furtivam venisse videri, et si eius vindicandae potestatem habuerit, sabinus et cassius aiunt.
Dig. 50.16.216
Ulpianus 1 ad l. ael. sent.
Verum est eum, qui in carcere clusus est, non videri neque "vinctum" neque "in vinculis" esse, nisi corpori eius vincula sint adhibita.
Dig. 50.16.217pr.
Iavolenus 1 ex post. lab.
Inter illam condicionem "cum fari potuerit" et "postquam fari potuerit" multum interest: nam posteriorem scripturam uberiorem esse constat, "cum fari potuerit" artiorem et id tantummodo tempus significari, quo primum fari possit.
Dig. 50.16.217.1
Iavolenus 1 ex post. lab.
Item ita data condicione "illud facito in diebus", si nihil praeterea fuisset adiectum, in biduo condicionem impleri oportet.
Dig. 50.16.218
Papinianus 27 quaest.
Verbum "facere" omnem omnino faciendi causam complectitur dandi, solvendi, numerandi, iudicandi, ambulandi.
Dig. 50.16.219
Papinianus 2 resp.
In conventionibus contrahentium voluntatem potius quam verba spectari placuit. cum igitur ea lege fundum vectigalem municipes locaverint, ut ad heredem eius qui suscepit pertineret, ius heredum ad legatarium quoque transferri potuit.
Dig. 50.16.220pr.
Callistratus 2 quaest.
"liberorum" appellatione nepotes et pronepotes ceterique qui ex his descendunt continentur: hos enim omnes suorum appellatione lex duodecim tabularum comprehendit. totiens enim leges necessariam ducunt cognationem singulorum nominibus uti ( veluti filii, nepotes, pronepotis ceterorumve qui ex his descendunt), quotiens non omnibus, qui post eos sunt, praestitum voluerint, sed solis his succurrent, quos nominatim enumerent. at ubi non personis certis, non quibusdam gradibus praestatur, sed omnibus, qui ex eodem genere orti sunt, liberorum appellatione comprehenduntur.
Dig. 50.16.220.1
Callistratus 2 quaest.
Sed et papirius fronto libro tertio responsorum ait praedio cum vilico et contubernali eius et filiis legato nepotes quoque ex filiis contineri, nisi voluntas testatoris aliter habeat: filii enim appellatione saepe et nepotes accipi multifariam placere.
Dig. 50.16.220.2
Callistratus 2 quaest.
Divus quoque marcus rescripsit non videri sine liberis defunctum, qui nepotem suum heredem reliquit.
Dig. 50.16.220.3
Callistratus 2 quaest.
Praeter haec omnia natura nos quoque docet parentes pios, qui liberorum procreandorum animo et voto uxores ducunt, filiorum appellatione omnes qui ex nobis descendunt continere: nec enim dulciore nomine possumus nepotes nostros quam filii appellare. etenim idcirco filios filiasve concipimus atque edimus, ut ex prole eorum earumve diuturnitatis nobis memoriam in aevum relinquamus.
Dig. 50.16.221
Paulus 10 resp.
Paulus respondit falsum tutorem eum vere dici, qui tutor non est, sive habenti tutor datus est sive non: sicut falsum testamentum, quod testamentum non est, et modius iniquus, qui modius non est.
Dig. 50.16.222
Hermogenianus 2 iuris epit.
"pecuniae" nomine non solum numerata pecunia, sed omnes res tam soli quam mobiles et tam corpora quam iura continentur.
Dig. 50.16.223pr.
Paulus 2 sent.
Latae culpae finis est non intellegere id quod omnes intellegunt.
Dig. 50.16.223.1
Paulus 2 sent.
"amicos "appellare debemus non levi notitia coniunctos, sed quibus fuerint in iura cum patre familias honestis familiaritatis quaesita rationibus.
Dig. 50.16.224
Venonius 7 stipul.
"vinculorum" appellatione vel privata vel publica vincula significant, "custodiae" vero tantum publicam custodiam.
Dig. 50.16.225
Tryphonus 1 disp.
"fugitivus" est non is, qui solum consilium fugiendi a domino suscepit, licet id se facturum iactaverit, sed qui ipso facto fugae initium mente deduxerit. nam et furem adulterum aleatorem quamquam aliqua significatione ex animi propositione cuiusque sola quis dicere posset, ut etiam is, qui numquam alienam rem invito domino subtraxerit, numquam alienam matrem familias corruperit, si modo eius mentis sit, ut occasione data id commissurus sit, tamen oportere eadem haec crimina adsumpto actu intellegi. et ideo fugitivum quoque et erronem non secundum propositionem solam, sed cum aliquo actu intellegi constat.
Dig. 50.16.226
Paulus 1 manual.
Magna neglegentia culpa est: magna culpa dolus est.
Dig. 50.16.227pr.
Paulus 2 manual.
Ex illa parte edicti "tum quem ei heredem esse oportet" heredis heredibus bonorum possessio non defertur.
Dig. 50.16.227.1
Paulus 2 manual.
Item in substitutione his verbis "quisquis mihi heres erit" proximus heres tantum significatur: immo non tantum proximus heres, sed etiam scriptus.
Dig. 50.16.228
Paulus l.S. de cogn.
"municipes" intellegendi sunt et qui in eodem municipio nati sunt.
Dig. 50.16.229
Paulus l.S. de tac. fideic.
"transacta finitave" intellegere debemus non solum quibus controversia fuit, sed etiam quae sine controversia sint possessa:
Dig. 50.16.230
Paulus l.S. ad sc orfit.
Ut sunt iudicio terminata, transactione composita, longioris temporis silentio finita.
Dig. 50.16.231
Paulus l.S. ad sc tert.
Quod dicimus eum, qui nasci speratur, pro superstite esse, tunc verum est, cum de ipsius iure quaeritur: aliis autem non prodest nisi natus.
Dig. 50.16.232
Gaius 1 de verb. oblig.
Haec enuntiatio "quae sunt pluris aureorum triginta" simul et quantitatis et aestimationis significativa est.
Dig. 50.16.233pr.
Gaius 1 ad l. xii tab.
"si calvitur": et moretur et frustretur. inde et calumniatores appellati sunt, quia per fraudem et frustrationem alios vexarent litibus: inde et cavillatio dicta est.
Dig. 50.16.233.1
Gaius 1 ad l. xii tab.
Post kalendas ianuarias die tertio pro salute principis vota suscipiuntur.
Dig. 50.16.233.2
Gaius 1 ad l. xii tab.
"telum" volgo quidem id appellatur, quod ab arcu mittitur: sed non minus omne significatur, quod mittitur manu: ita sequitur, ut et lapis et lignum et ferrum hoc nomine contineatur: dictumque ab eo, quod in longinquum mittitur, graeca voce figuratum apo tou tylou. et hanc significationem invenire possumus et in graeco nomine: nam quod nos telum appellamus, illi belos appellant: apo tou ballesvai. admonet nos xenophon, nam ita scribit: kai ta bely homose efereto, logxai toceumata sfendonai, pleistoi de kai livoi . et id, quod ab arcu mittitur, apud graecos quidem proprio nomine toceuma vocatur, apud nos autem communi nomine telum appellatur.
Dig. 50.16.234pr.
Gaius 2 ad l. xii tab.
Quos nos hostes appellamus, eos veteres "perduelles" appellabant, per eam adiectionem indicantes cum quibus bellum esset.
Dig. 50.16.234.1
Gaius 2 ad l. xii tab.
"locuples" est, qui satis idonee habet pro magnitudine rei, quam actor restituendam esse petit.
Dig. 50.16.234.2
Gaius 2 ad l. xii tab.
Verbum "vivere" quidam putant ad cibum pertinere: sed ofilius ad atticum ait his verbis et vestimenta et stramenta contineri, sine his enim vivere neminem posse.
Dig. 50.16.235pr.
Gaius 3 ad l. xii tab.
"ferri" proprie dicimus, quae quis suo corpore baiulat: "portari" ea, quae quis iumento secum ducit: "agi" ea, quae animalia sunt.
Dig. 50.16.235.1
Gaius 3 ad l. xii tab.
"fabros tignarios" dicimus non eos dumtaxat, qui tigna dolarent, sed omnes qui aedificarent.
Dig. 50.16.236pr.
Gaius 4 ad l. xii tab.
Qui "venenum" dicit, adicere debet, utrum malum an bonum: nam et medicamenta venena sunt, quia eo nomine omne continetur, quod adhibitum naturam eius, cui adhibitum esset, mutat. cum id quod nos venenum appellamus, graeci farmakon dicunt, apud illos quoque tam medicamenta quam quae nocent, hoc nomine continentur: unde adiectione alterius nomine distinctio fit. admonet nos summus apud eos poetarum homerus: nam sic ait: farmaka, polla men esvla memigmena, polla de lugra .
Dig. 50.16.236.1
Gaius 4 ad l. xii tab.
"glandis" appellatione omnis fructus continetur, ut iavolenus ait, exemplo graeci sermonis, apud quos omnes arborum species akrodrua appellantur.
Dig. 50.16.237
Gaius 5 ad l. xii tab.
Duobus negativis verbis quasi permittit lex magis quam prohibuit: idque etiam servius animadvertit.
Dig. 50.16.238pr.
Gaius 6 ad l. xii tab.
"plebs" est ceteri cives sine senatoribus.
Dig. 50.16.238.1
Gaius 6 ad l. xii tab.
"detestatum" est testatione denuntiatum.
Dig. 50.16.238.2
Gaius 6 ad l. xii tab.
"pignus" appellatum a pugno, quia res, quae pignori dantur, manu traduntur. unde etiam videri potest verum esse, quod quidam putant, pignus proprie rei mobilis constitui.
Dig. 50.16.238.3
Gaius 6 ad l. xii tab.
"noxiae" appellatione omne delictum continetur.
Dig. 50.16.239pr.
Pomponius l.S. enchir.
"pupillus" est, qui, cum impubes est, desiit in patris potestate esse aut morte aut emancipatione.
Dig. 50.16.239.1
Pomponius l.S. enchir.
"servorum" appellatio ex eo fluxit, quod imperatores nostri captivos vendere ac per hoc servare nec occidere solent.
Dig. 50.16.239.2
Pomponius l.S. enchir.
"incola" est, qui aliqua regione domicilium suum contulit: quem graeci paroikon appellant. nec tantum hi, qui in oppido morantur, incolae sunt, sed etiam qui alicuius oppidi finibus ita agrum habent, ut in eum se quasi in aliquam sedem recipiant.
Dig. 50.16.239.3
Pomponius l.S. enchir.
"munus publicum" est officium privati hominis, ex quo commodum ad singulos universosque cives remque eorum imperio magistratus extraordinarium pervenit.
Dig. 50.16.239.4
Pomponius l.S. enchir.
"advena" est, quem graeci apoikon appellant.
Dig. 50.16.239.5
Pomponius l.S. enchir.
"decuriones" quidam dictos aiunt ex eo, quod initio, cum coloniae deducerentur, decima pars eorum qui ducerentur consilii publici gratia conscribi solita sit.
Dig. 50.16.239.6
Pomponius l.S. enchir.
"urbs" ab urbo appellata est: urbare est aratro definire. et varus ait urbum appellari curvaturam aratri, quod in urbe condenda adhiberi solet.
Dig. 50.16.239.7
Pomponius l.S. enchir.
"oppidum" ab ope dicitur, quod eius rei causa moenia sint constituta.
Dig. 50.16.239.8
Pomponius l.S. enchir.
"territorium" est universitas agrorum intra fines cuiusque civitatis: quod ab eo dictum quidam aiunt, quod magistratus eius loci intra eos fines terrendi, id est summovendi ius habent.
Dig. 50.16.239.9
Pomponius l.S. enchir.
Verbum "suum" ambiguum est, utrum de toto an de parte significat. et ideo qui iuret suum non esse, adicere debet neque sibi communem esse.
Dig. 50.16.240
Paulus 1 imp. sent. i.C.P.
Cum quaerebatur, an verbum "soluto matrimonio dotem reddi" non tantum divortium, sed et mortem contineret, hoc est an de hoc quoque casu contrahentes sentirent, et multi putabant hoc sensisse, et quibusdam aliis contra videbatur: secundum: hoc motus imperator pronuntiavit id actum eo pacto, ut nullo casu remaneret dos apud maritum.
Dig. 50.16.241
Mucius l.S. horwn
In "rutis caesis" ea sunt, quae terra non tenentur quaeque opere structili tectoriove non continentur.
Dig. 50.16.242pr.
Iavolenus 2 ex post. lab.
Malum navis esse partem, artemonem autem non esse labeo ait, quia pleraeque naves sine malo inutiles essent, ideoque pars navis habetur: artemo autem magis adiectamento quam pars navis est.
Dig. 50.16.242.1
Iavolenus 2 ex post. lab.
Inter "proiectum" et "immissum" hoc interesse ait labeo, quod proiectum esset id quod ita proveheretur ut nusquam requiesceret, qualia maeniana et suggrundae essent: immissum autem, quod ita fieret, ut aliquo loco requiesceret, veluti tigna trabes quae immitteretur.
Dig. 50.16.242.2
Iavolenus 2 ex post. lab.
Plumbum, quod tegulis poneretur, aedificii esse ait labeo: sed id, quod hypaethri tegendi causa poneretur, contra esse.
Dig. 50.16.242.3
Iavolenus 2 ex post. lab.
"viduam" non solum eam, quae aliquando nupta fuisset, sed eam quoque mulierem, quae virum non habuisset, appellari ait labeo: quia vidua sic dicta est quasi vecors, vesanus, qui sine corde aut sanitate esset: similiter viduam dictam esse sine duitate.
Dig. 50.16.242.4
Iavolenus 2 ex post. lab.
Straturam loci alicuius ex tabulis factis, quae aestate tollerentur et hieme ponerentur, aedium esse ait labeo, quoniam perpetui usus paratae essent: neque ad rem pertinere, quod interim tollerentur.
Dig. 50.16.243
Scaevola 18 Dig.
Scaevola respondit: semper acceptum est, ut libertorum appellatione etiam hi contineri intellegantur, qui eodem testamento vel posteriore loco manumitterentur, nisi manifeste is, a quo peteretur, contra defuncti voluntatem doceret peti.
Dig. 50.16.244
Labeo 4 pith. a paulo epit.
Si qua poena est, multa est: si qua multa est, poena est. paulus: utrumque eorum falsum est. namque harum rerum dissimilitudo ex hoc quoque apparet, quod de poena provocatio non est: simul atque enim victus quis est eius maleficii, cuius poena est statuta, statim ea debetur. at multae provocatio est, nec ante debetur, quam aut non est provocatum aut provocator victus est: nec aliter quam si is dixit, cui dicere licet. ex hoc quoque earum rerum dissimilitudo apparere poterit, quia poenae certae singulorum peccatorum sunt, multae contra, quia eius iudicis potestas est, quantam dicat, nisi cum lege est constitutum quantam dicat.
Dig. 50.16.245pr.
Pomponius 10 epist.
Statuae adfixae basibus structilibus aut tabulae religatae catenis aut erga parietem adfixae aut si similiter cohaerent lychni, non sunt aedium: ornatus enim aedium causa parantur, non quo aedes perficiantur. idem labeo ait.
Dig. 50.16.245.1
Pomponius 10 epist.
Prothyrum, quod in aedibus iterum qui fieri solet, aedium est.
Dig. 50.16.246pr.
Pomponius 16 epist.
Apud labeonem pithanon ita scriptum est: exhibet, qui praestat eius de quo agitur praesentiam. nam etiam qui sistit, praestat eius de quo agitur praesentiam, nec tamen eum exhibet: et qui mutum aut furiosum aut infantem exhibet, non potest videri eius praestare praesentiam: nemo enim ex eo genere praesens satis apte appellari potest.
Dig. 50.16.246.1
Pomponius 16 epist.
Restituit non tantum, qui solum corpus, sed etiam qui omnem rem condicionemque reddita causa praestet: et tota restitutio iuris est interpretatio.
Dig. 50.17.0. De diversis regulis iuris antiqui.
Dig. 50.17.1
Paulus 16 ad plaut.
Regula est, quae rem quae est breviter enarrat. non ex regula ius sumatur, sed ex iure quod est regula fiat. per regulam igitur brevis rerum narratio traditur, et, ut ait sabinus, quasi causae coniectio est, quae simul cum in aliquo vitiata est, perdit officium suum.
Dig. 50.17.2pr.
Ulpianus 1 ad sab.
Feminae ab omnibus officiis civilibus vel publicis remotae sunt et ideo nec iudices esse possunt nec magistratum gerere nec postulare nec pro alio intervenire nec procuratores existere.
Dig. 50.17.2.1
Ulpianus 1 ad sab.
Item impubes omnibus officiis civilibus debet abstinere.
Dig. 50.17.3
Ulpianus 3 ad sab.
Eius est nolle, qui potest velle.
Dig. 50.17.4
Ulpianus 6 ad sab.
Velle non creditur, qui obsequitur imperio patris vel domini.
Dig. 50.17.5
Paulus 2 ad sab.
In negotiis contrahendis alia causa habita est furiosorum, alia eorum qui fari possunt, quamvis actum rei non intellegerent: nam furiosus nullum negotium contrahere potest, pupillus omnia tutore auctore agere potest.
Dig. 50.17.6
Ulpianus 7 ad sab.
Non vult heres esse, qui ad alium transferre voluit hereditatem.
Dig. 50.17.7
Pomponius 3 ad sab.
Ius nostrum non patitur eundem in paganis et testato et intestato decessisse: earumque rerum naturaliter inter se pugna est "testatus" et "intestatus".
Dig. 50.17.8
Pomponius 4 ad sab.
Iura sanguinis nullo iure civili dirimi possunt.
Dig. 50.17.9
Ulpianus 15 ad sab.
Semper in obscuris quod minimum est sequimur.
Dig. 50.17.10
Paulus 3 ad sab.
Secundum naturam est commoda cuiusque rei eum sequi, quem sequentur incommoda.
Dig. 50.17.11
Pomponius 5 ad sab.
Id quod nostrum est sine facto nostro ad alium transferri non potest.
Dig. 50.17.12
Paulus 3 ad sab.
In testamentis plenius voluntates testantium interpretamur.
Dig. 50.17.13
Ulpianus 19 ad sab.
Non videtur cepisse, qui per exceptionem a petitione removetur.
Dig. 50.17.14
Pomponius 5 ad sab.
In omnibus obligationibus, in quibus dies non ponitur, praesenti die debetur.
Dig. 50.17.15
Paulus 4 ad sab.
Is, qui actionem habet ad rem reciperandam, ipsam rem habere videtur.
Dig. 50.17.16
Ulpianus 21 ad sab.
Imaginaria venditio non est pretio accedente.
Dig. 50.17.17
Ulpianus 23 ad sab.
Cum tempus in testamento adicitur, credendum est pro herede adiectum, nisi alia mens fuerit testatoris: sicuti in stipulationibus promissoris gratia tempus adicitur.
Dig. 50.17.18
Pomponius 6 ad sab.
Quae legata mortuis nobis ad heredem nostrum transeunt, eorum commodum per nos his, quorum in potestate sumus, eodem casu adquirimus: aliter atque quod stipulati sumus. nam et sub condicione stipulantes omnimodo eis adquirimus, etiamsi liberatis nobis potestate domini condicio existat.
Dig. 50.17.19pr.
Ulpianus 24 ad sab.
Qui cum alio contrahit, vel est vel debet esse non ignarus condicionis eius: heredi autem hoc imputari non potest, cum non sponte cum legatariis contrahit.
Dig. 50.17.19.1
Ulpianus 24 ad sab.
Non solet exceptio doli nocere his, quibus voluntas testatoris non refragatur.
Dig. 50.17.20
Pomponius 7 ad sab.
Quotiens dubia interpretatio libertatis est, secundum libertatem respondendum erit.
Dig. 50.17.21
Ulpianus 27 ad sab.
Non debet, cui plus licet, quod minus est non licere.
Dig. 50.17.22pr.
Ulpianus 28 ad sab.
In personam servilem nulla cadit obligatio.
Dig. 50.17.22.1
Ulpianus 28 ad sab.
Generaliter probandum est, ubicumque in bonae fidei iudiciis confertur in arbitrium domini vel procuratoris eius condicio, pro boni viri arbitrio hoc habendum esse.
Dig. 50.17.23
Ulpianus 29 ad sab.
Contractus quidam dolum malum dumtaxat recipiunt, quidam et dolum et culpam. dolum tantum: depositum et precarium. dolum et culpam mandatum, commodatum, venditum, pignori acceptum, locatum, item dotis datio, tutelae, negotia gesta: in his quidem et diligentiam. societas et rerum communio et dolum et culpam recipit. sed haec ita, nisi si quid nominatim convenit ( vel plus vel minus) in singulis contractibus: nam hoc servabitur, quod initio convenit ( legem enim contractus dedit), excepto eo, quod celsus putat non valere, si convenerit, ne dolus praestetur: hoc enim bonae fidei iudicio contrarium est: et ita utimur. animalium vero casus mortesque, quae sine culpa accidunt, fugae servorum qui custodiri non solent, rapinae, tumultus, incendia, aquarum magnitudines, impetus praedonum a nullo praestantur.
Dig. 50.17.24
Paulus 5 ad sab.
Quatenus cuius intersit, in facto, non in iure consistit.
Dig. 50.17.25
Pomponius 11 ad sab.
Plus cautionis in re est quam in persona.
Dig. 50.17.26
Ulpianus 30 ad sab.
Qui potest invitis alienare, multo magis et ignorantibus et absentibus potest.
Dig. 50.17.27
Pomponius 16 ad sab.
Nec ex praetorio nec ex sollemni iure privatorum conventione quicquam immutandum est, quamvis obligationum causae pactione possint immutari et ipso iure et per pacti conventi exceptionem: quia actionum modus vel lege vel per praetorem introductus privatorum pactionibus non infirmatur, nisi tunc, cum inchoatur actio, inter eos convenit.
Dig. 50.17.28
Ulpianus 36 ad sab.
Divus pius rescripsit eos, qui ex liberalitate conveniuntur, in id quod facere possunt condemnandos.
Dig. 50.17.29
Paulus 8 ad sab.
Quod initio vitiosum est, non potest tractu temporis convalescere.
Dig. 50.17.30
Ulpianus 36 ad sab.
Nuptias non concubitus, sed consensus facit.
Dig. 50.17.31
Ulpianus 42 ad sab.
Verum est neque pacta neque stipulationes factum posse tollere: quod enim impossibile est, neque pacto neque stipulatione potest comprehendi, ut utilem actionem aut factum efficere possit.
Dig. 50.17.32
Ulpianus 43 ad sab.
Quod attinet ad ius civile, servi pro nullis habentur: non tamen et iure naturali, quia, quod ad ius naturale attinet, omnes homines aequales sunt.
Dig. 50.17.33
Pomponius 22 ad sab.
In eo, quod vel is qui petit vel is a quo petitur lucri facturus est, durior causa est petitoris.
Dig. 50.17.34
Ulpianus 45 ad sab.
Semper in stipulationibus et in ceteris contractibus id sequimur, quod actum est: aut, si non pareat quid actum est, erit consequens, ut id sequamur, quod in regione in qua actum est frequentatur. quid ergo, si neque regionis mos appareat, quia varius fuit? ad id, quod minimum est, redigenda summa est.
Dig. 50.17.35
Ulpianus 48 ad sab.
Nihil tam naturale est quam eo genere quidque dissolvere, quo colligatum est. ideo verborum obligatio verbis tollitur: nudi consensus obligatio contrario consensu dissolvitur.
Dig. 50.17.36
Pomponius 27 ad sab.
Culpa est immiscere se rei ad se non pertinenti.
Dig. 50.17.37
Ulpianus 51 ad sab.
Nemo, qui condemnare potest, absolvere non potest.
Dig. 50.17.38
Pomponius 29 ad sab.
Sicuti poena ex delicto defuncti heres teneri non debeat, ita nec lucrum facere, si quid ex ea re ad eum pervenisset.
Dig. 50.17.39
Pomponius 32 ad sab.
In omnibus causis pro facto accipitur id, in quo per alium morae sit, quo minus fiat.
Dig. 50.17.40
Pomponius 34 ad sab.
Furiosi vel eius, cui bonis interdictum sit, nulla voluntas est.
Dig. 50.17.41pr.
Ulpianus 26 ad ed.
Non debet actori licere, quod reo non permittitur.
Dig. 50.17.41.1
Ulpianus 26 ad ed.
In re obscura melius est favere repetitioni quam adventicio lucro.
Dig. 50.17.42
Gaius 9 ad ed. provinc.
Qui in alterius locum succedunt, iustam habent causam ignorantiae, an id quod peteretur deberetur. fideiussores quoque non minus quam heredes iustam ignorantiam possunt allegare. haec ita de herede dicta sunt, si cum eo agetur, non etiam si agat: nam plane qui agit, certus esse debet, cum sit in potestate eius, quando velit experiri, et ante debet rem diligenter explorare et tunc ad agendum procedere.
Dig. 50.17.43pr.
Ulpianus 28 ad ed.
Nemo ex his, qui negant se debere, prohibetur etiam alia defensione uti, nisi lex impedit.
Dig. 50.17.43.1
Ulpianus 28 ad ed.
Quotiens concurrunt plures actiones eiusdem rei nomine, una quis experiri debet.
Dig. 50.17.44
Ulpianus 29 ad ed.
Totiens in heredem damus de eo quod ad eum pervenit, quotiens ex dolo defuncti convenitur, non quotiens ex suo.
Dig. 50.17.45pr.
Ulpianus 30 ad ed.
Neque pignus neque depositum neque precarium neque emptio neque locatio rei suae consistere potest.
Dig. 50.17.45.1
Ulpianus 30 ad ed.
Privatorum conventio iuri publico non derogat.
Dig. 50.17.46
Gaius 10 ad ed. provinc.
Quod a quoquo poenae nomine exactum est, id eidem restituere nemo cogitur.
Dig. 50.17.47pr.
Ulpianus 30 ad ed.
Consilii non fraudulenti nulla obligatio est: ceterum si dolus et calliditas intercessit, de dolo actio competit.
Dig. 50.17.47.1
Ulpianus 30 ad ed.
Socii mei socius meus socius non est.
Dig. 50.17.48
Paulus 35 ad ed.
Quidquid in calore iracundiae vel fit vel dicitur, non prius ratum est, quam si perseverantia apparuit iudicium animi fuisse. ideoque brevi reversa uxor nec divortisse videtur.
Dig. 50.17.49
Ulpianus 35 ad ed.
Alterius circumventio alii non praebet actionem.
Dig. 50.17.50
Paulus 39 ad ed.
Culpa caret qui scit, sed prohibere non potest.
Dig. 50.17.51
Gaius 15 ad ed. provinc.
Non videtur quisquam id capere, quod ei necesse est alii restituere.
Dig. 50.17.52
Ulpianus 44 ad ed.
Non defendere videtur non tantum qui latitat, sed et is qui praesens negat se defendere aut non vult suscipere actionem.
Dig. 50.17.53
Paulus 42 ad ed.
Cuius per errorem dati repetitio est, eius consulto dati donatio est.
Dig. 50.17.54
Ulpianus 46 ad ed.
Nemo plus iuris ad alium transferre potest, quam ipse haberet.
Dig. 50.17.55
Gaius 2 de testam. ad ed. urb.
Nullus videtur dolo facere, qui suo iure utitur.
Dig. 50.17.56
Gaius 3 de legatis ad ed. urb.
Semper in dubiis benigniora praeferenda sunt.
Dig. 50.17.57
Gaius 18 ad ed. provinc.
Bona fides non patitur, ut bis idem exigatur.
Dig. 50.17.58
Ulpianus 2 disp.
Ex poenalibus causis non solet in patrem de peculio actio dari.
Dig. 50.17.59
Ulpianus 3 disp.
Heredem eiusdem potestatis iurisque esse, cuius fuit defunctus, constat.
Dig. 50.17.60
Ulpianus 10 disp.
Semper qui non prohibet pro se intervenire, mandare creditur. sed et si quis ratum habuerit quod gestum est, obstringitur mandati actione.
Dig. 50.17.61
Ulpianus 3 opin.
Domum suam reficere unicuique licet, dum non officiat invito alteri, in quo ius non habet.
Dig. 50.17.62
Iulianus 6 Dig.
Hereditas nihil aliud est, quam successio in universum ius quod defunctus habuerit.
Dig. 50.17.63
Iulianus 17 Dig.
Qui sine dolo malo ad iudicium provocat, non videtur moram facere.
Dig. 50.17.64
Iulianus 29 Dig.
Ea, quae raro accidunt, non temere in agendis negotiis computantur.
Dig. 50.17.65
Iulianus 54 Dig.
Ea est natura cavillationis, quam graeci swrityn appellant, ut ab evidenter veris per brevissimas mutationes disputatio ad ea, quae evidenter falsa sunt, perducatur.
Dig. 50.17.66
Iulianus 60 Dig.
Marcellus. desinit debitor esse is, qui nanctus est exceptionem iustam nec ab aequitate naturali abhorrentem.
Dig. 50.17.67
Iulianus 87 Dig.
Quotiens idem sermo duas sententias exprimit, ea potissimum excipiatur, quae rei gerendae aptior est.
Dig. 50.17.68
Paulus l.S. de dotis repetit.
In omnibus causis id observatur, ut, ubi personae condicio locum facit beneficio, ibi deficiente ea beneficium quoque deficiat, ubi vero genus actionis id desiderat, ibi ad quemvis persecutio eius devenerit, non deficiat ratio auxilii.
Dig. 50.17.69
Paulus l.S. de adsign. libert.
Invito beneficium non datur.
Dig. 50.17.70
Ulpianus 1 de off. procons.
Nemo potest gladii potestatem sibi datam vel cuius alterius coercitionis ad alium transferre.
Dig. 50.17.71
Ulpianus 2 de off. procons.
Omnia, quaecumque causae cognitionem desiderant, per libellum expediri non possunt.
Dig. 50.17.72
Iavolenus 3 ex post. lab.
Fructus rei est vel pignori dare licere.
Dig. 50.17.73pr.
Mucius l.S. horwn
Quo tutela redit, eo et hereditas pervenit, nisi cum feminae heredes intercedunt.
Dig. 50.17.73.1
Mucius l.S. horwn
Nemo potest tutorem dare cuiquam nisi ei, quem in suis heredibus cum moritur habuit habiturusve esset, si vixisset.
Dig. 50.17.73.2
Mucius l.S. horwn
Vi factum id videtur esse, qua de re quis cum prohibetur, fecit: clam, quod quisque, cum controversiam haberet habiturumve se putaret, fecit.
Dig. 50.17.73.3
Mucius l.S. horwn
Quae in testamento ita sunt scripta, ut intellegi non possint, perinde sunt, ac si scripta non essent.
Dig. 50.17.73.4
Mucius l.S. horwn
Nec paciscendo nec legem dicendo nec stipulando quisquam alteri cavere potest.
Dig. 50.17.74
Papinianus 1 quaest.
Non debet alteri per alterum iniqua condicio inferri.
Dig. 50.17.75
Papinianus 3 quaest.
Nemo potest mutare consilium suum in alterius iniuriam.
Dig. 50.17.76
Papinianus 24 quaest.
In totum omnia, quae animi destinatione agenda sunt, non nisi vera et certa scientia perfici possunt.
Dig. 50.17.77
Papinianus 28 quaest.
Mi, qui non recipiunt diem vel condicionem, veluti emancipatio, acceptilatio, hereditatis aditio, servi optio, datio tutoris, in totum vitiantur per temporis vel condicionis adiectionem. nonnumquam tamen actus supra scripti tacite recipiunt, quae aperte comprehensa vitium adferunt. nam si acceptum feratur ei, qui sub condicione promisit, ita demum egisse aliquid acceptilatio intellegitur, si obligationis condicio exstiterit: quae si verbis nominatim acceptilationis comprehendatur, nullius momenti faciet actum.
Dig. 50.17.78
Papinianus 31 quaest.
Generaliter cum de fraude disputatur, non quid non habeat actor, sed quid per adversarium habere non potuerit, considerandum est.
Dig. 50.17.79
Papinianus 32 quaest.
Fraudis interpretatio semper in iure civili non ex eventu dumtaxat, sed ex consilio quoque desideratur.
Dig. 50.17.80
Papinianus 33 quaest.
In toto iure generi per speciem derogatur et illud potissimum habetur, quod ad speciem derectum est.
Dig. 50.17.81
Papinianus 3 resp.
Quae dubitationis tollendae causa contractibus inseruntur, ius commune non laedunt.
Dig. 50.17.82
Papinianus 9 resp.
Donari videtur, quod nullo iure cogente conceditur.
Dig. 50.17.83
Papinianus 2 def.
Non videntur rem amittere, quibus propria non fuit.
Dig. 50.17.84pr.
Paulus 3 quaest.
Cum amplius solutum est quam debebatur, cuius pars non invenitur quae repeti possit, totum esse indebitum intellegitur manente pristina obligatione.
Dig. 50.17.84.1
Paulus 3 quaest.
Is natura debet, quem iure gentium dare oportet, cuius fidem secuti sumus.
Dig. 50.17.85pr.
Paulus 6 quaest.
In ambiguis pro dotibus respondere melius est.
Dig. 50.17.85.1
Paulus 6 quaest.
Non est novum, ut quae semel utiliter constituta sunt, durent, licet ille casus exstiterit, a quo initium capere non potuerunt.
Dig. 50.17.85.2
Paulus 6 quaest.
Quotiens aequitatem desiderii naturalis ratio aut dubitatio iuris moratur, iustis decretis res temperanda est.
Dig. 50.17.86
Paulus 7 quaest.
Non solet deterior condicio fieri eorum, qui litem contestati sunt, quam si non essent, sed plerumque melior:
Dig. 50.17.87
Paulus 13 quaest.
Nemo enim in persequendo deteriorem causam, sed meliorem facit. denique post litem contestatam heredi quoque prospiceretur et heres tenetur ex omnibus causis.
Dig. 50.17.88
Scaevola 5 quaest.
Nulla intellegitur mora ibi fieri, ubi nulla petitio est.
Dig. 50.17.89
Paulus 10 quaest.
Quamdiu possit valere testamentum, tamdiu legitimus non admittitur.
Dig. 50.17.90
Paulus 15 quaest.
In omnibus quidem, maxime tamen in iure aequitas spectanda est.
Dig. 50.17.91
Paulus 17 quaest.
Quotiens duplici iure defertur alicui successio, repudiato novo iure quod ante defertur, supererit vetus.
Dig. 50.17.92
Scaevola 5 resp.
Si librarius in transscribendis stipulationis verbis errasset, nihil nocere, quo minus et reus et fideiussor teneretur.
Dig. 50.17.93
Maecenatus 1 fideic.
Filius familias neque retinere neque reciperare neque apisci possessionem rei peculiaris videtur.
Dig. 50.17.94
Ulpianus 2 fideic.
Non solent quae abundant vitiare scripturas.
Dig. 50.17.95
Ulpianus 6 fideic.
Nemo dubitat solvendo videri eum qui defenditur.
Dig. 50.17.96
Maecenatus 12 fideic.
In ambiguis orationibus maxime sententia spectanda est eius, qui eas protulisset.
Dig. 50.17.97
Hermogenianus 3 iuris epit.
Ea sola deportationis sententia aufert, quae ad fiscum perveniunt.
Dig. 50.17.98
Hermogenianus 4 iuris epit.
Quotiens utriusque causa lucri ratio vertitur, is praeferendus est, cuius in lucrum causa tempore praecedit.
Dig. 50.17.99
Venonius 12 stipul.
Non potest improbus videri, qui ignorat quantum solvere debeat.
Dig. 50.17.100
Gaius 1 reg.
Omnia, quae iure contrahuntur, contrario iure pereunt.
Dig. 50.17.101
Paulus l.S. de cogn.
Ubi lex duorum mensum fecit mentionem, et qui sexagensimo et primo die venerit, audiendus est: ita enim et imperator antoninus cum divo patre suo rescripsit.
Dig. 50.17.102pr.
Ulpianus 1 ad ed.
Qui vetante praetore fecit, hic adversus edictum fecisse proprie dicitur.
Dig. 50.17.102.1
Ulpianus 1 ad ed.
Eius est actionem denegare, qui possit et dare.
Dig. 50.17.103
Paulus 1 ad ed.
Nemo de domo sua extrahi debet.
Dig. 50.17.104
Ulpianus 2 ad ed.
Si in duabus actionibus alibi summa maior, alibi infamia est, praeponenda est causa existimationis. ubi autem aequiperant, famosa iudicia, etsi summam inparem habent, pro paribus accipienda sunt.
Dig. 50.17.105
Paulus 1 ad ed.
Ubicumque causae cognitio est, ibi praetor desideratur.
Dig. 50.17.106
Paulus 2 ad ed.
Libertas inaestimabilis res est.
Dig. 50.17.107
Gaius 1 ad ed. provinc.
Cum servo nulla actio est.
Dig. 50.17.108
Paulus 4 ad ed.
Fere in omnibus poenalibus iudiciis et aetati et imprudentiae succurritur.
Dig. 50.17.109
Paulus 5 ad ed.
Nullum crimen patitur is, qui non prohibet, cum prohibere potest.
Dig. 50.17.110pr.
Paulus 6 ad ed.
In eo, quod plus sit, semper inest et minus.
Dig. 50.17.110.1
Paulus 6 ad ed.
Nemo alienae rei expromissor idoneus videtur, nisi si cum satisdatione.
Dig. 50.17.110.2
Paulus 6 ad ed.
Pupillus pati posse non intellegitur.
Dig. 50.17.110.3
Paulus 6 ad ed.
Ubi verba coniuncta non sunt, sufficit alterutrum esse factum.
Dig. 50.17.110.4
Paulus 6 ad ed.
Mulieribus tunc succurrendum est, cum defendantur, non ut facilius calumnientur.
Dig. 50.17.111pr.
Gaius 2 ad ed. provinc.
Pupillum, qui proximus pubertati sit, capacem esse et furandi et iniuriae faciendae.
Dig. 50.17.111.1
Gaius 2 ad ed. provinc.
In heredem non solent actiones transire, quae poenales sunt ex maleficio, veluti furti, damni iniuriae, vi bonorum raptorum, iniuriarum.
Dig. 50.17.112
Paulus 8 ad ed.
Nihil interest, ipso iure quis actionem non habeat an per exceptionem infirmetur.
Dig. 50.17.113
Gaius 3 ad ed. provinc.
In toto et pars continetur.
Dig. 50.17.114
Paulus 9 ad ed.
In obscuris inspici solere, quod verisimilius est aut quod plerumque fieri solet.
Dig. 50.17.115pr.
Paulus 10 ad ed.
Si quis obligatione liberatus sit, potest videri cepisse.
Dig. 50.17.115.1
Paulus 10 ad ed.
Non potest videri accepisse, qui stipulatus potest exceptione summoveri.
Dig. 50.17.116pr.
Ulpianus 11 ad ed.
Nihil consensui tam contrarium est, qui ac bonae fidei iudicia sustinet, quam vis atque metus: quem comprobare contra bonos mores est.
Dig. 50.17.116.1
Ulpianus 11 ad ed.
Non capitur, qui ius publicum sequitur.
Dig. 50.17.116.2
Ulpianus 11 ad ed.
Non videntur qui errant consentire.
Dig. 50.17.117
Paulus 11 ad ed.
Praetor bonorum possessorem heredis loco in omni causa habet.
Dig. 50.17.118
Ulpianus 11 ad ed.
Qui in servitute est, usucapere non potest: nam cum possideatur, possidere non videtur.
Dig. 50.17.119
Ulpianus 13 ad ed.
Non alienat, qui dumtaxat omittit possessionem.
Dig. 50.17.120
Paulus 12 ad ed.
Nemo plus commodi heredi suo relinquit, quam ipse habuit.
Dig. 50.17.121
Paulus 13 ad ed.
Qui non facit quod facere debet, videtur facere adversus ea, quia non facit: et qui facit quod facere non debet, non videtur facere id quod facere iussus est.
Dig. 50.17.122
Gaius 5 ad ed. provinc.
Libertas omnibus rebus favorabilior est.
Dig. 50.17.123pr.
Ulpianus 14 ad ed.
Nemo alieno nomine lege agere potest.
Dig. 50.17.123.1
Ulpianus 14 ad ed.
Temporaria permutatio ius provinciae non innovat.
Dig. 50.17.124pr.
Paulus 16 ad ed.
Ubi non voce, sed praesentia opus est, mutus, si intellectum habet, potest videri respondere. idem in surdo: hic quidem et respondere potest.
Dig. 50.17.124.1
Paulus 16 ad ed.
Furiosus absentis loco est et ita pomponius libro primo epistularum scribit.
Dig. 50.17.125
Gaius 5 ad ed. provinc.
Favorabiliores rei potius quam actores habentur.
Dig. 50.17.126pr.
Ulpianus 15 ad ed.
Nemo praedo est, qui pretium numeravit.
Dig. 50.17.126.1
Ulpianus 15 ad ed.
Locupletior non est factus, qui libertum adquisierit.
Dig. 50.17.126.2
Ulpianus 15 ad ed.
Cum de lucro duorum quaeratur, melior est causa possidentis.
Dig. 50.17.127
Paulus 20 ad ed.
Cum praetor in heredem dat actionem, quatenus ad eum pervenit, sufficit, si vel momento ad eum pervenit ex dolo defuncti.
Dig. 50.17.128pr.
Paulus 19 ad ed.
In pari causa possessor potior haberi debet.
Dig. 50.17.128.1
Paulus 19 ad ed.
Hi, qui in universum ius succedunt, heredis loco habentur.
Dig. 50.17.129pr.
Paulus 21 ad ed.
Nihil dolo creditor facit, qui suum recipit.
Dig. 50.17.129.1
Paulus 21 ad ed.
Cum principalis causa non consistit, ne ea quidem quae sequuntur locum habent.
Dig. 50.17.130
Ulpianus 18 ad ed.
Numquam actiones, praesertim poenales, de eadem re concurrentes alia aliam consumit.
Dig. 50.17.131
Paulus 22 ad ed.
Qui dolo desierit possidere, pro possidente damnatur, quia pro possessione dolus est.
Dig. 50.17.132
Gaius 7 ad ed. provinc.
Imperitia culpae adnumeratur.
Dig. 50.17.133
Gaius 8 ad ed. provinc.
Melior condicio nostra per servos fieri potest, deterior fieri non potest.
Dig. 50.17.134pr.
Ulpianus 21 ad ed.
Non fraudantur creditores, cum quid non adquiritur a debitore, sed cum quid de bonis deminuitur.
Dig. 50.17.134.1
Ulpianus 21 ad ed.
Nemo ex suo delicto meliorem suam condicionem facere potest.
Dig. 50.17.135
Ulpianus 23 ad ed.
Ea, quae dari impossibilia sunt vel quae in rerum natura non sunt, pro non adiectis habentur.
Dig. 50.17.136
Paulus 18 ad ed.
Bona fides tantundem possidenti praestat, quantum veritas, quotiens lex impedimento non est.
Dig. 50.17.137
Ulpianus 25 ad ed.
Qui auctore iudice comparavit, bonae fidei possessor est.
Dig. 50.17.138pr.
Paulus 27 ad ed.
Omnis hereditas, quamvis postea adeatur, tamen cum tempore mortis continuatur.
Dig. 50.17.138.1
Paulus 27 ad ed.
Numquam crescit ex post facto praeteriti delicti aestimatio.
Dig. 50.17.139pr.
Gaius ad ed. pu.
Omnes actiones, quae morte aut tempore pereunt, semel inclusae iudicio salvae permanent.
Dig. 50.17.139.1
Gaius ad ed. pu.
Non videtur perfecte cuiusque id esse, quod ex casu auferri potest.
Dig. 50.17.140
Ulpianus 56 ad ed.
Absentia eius, qui rei publicae causa abest, neque ei neque alii damnosa esse debet.
Dig. 50.17.141pr.
Paulus 54 ad ed.
Quod contra rationem iuris receptum est, non est producendum ad consequentia.
Dig. 50.17.141.1
Paulus 54 ad ed.
Uni duo pro solido heredes esse non possunt.
Dig. 50.17.142
Paulus 56 ad ed.
Qui tacet, non utique fatetur: sed tamen verum est eum non negare.
Dig. 50.17.143
Ulpianus 62 ad ed.
Quod ipsis qui contraxerunt obstat, et successoribus eorum obstabit.
Dig. 50.17.144pr.
Paulus 62 ad ed.
Non omne quod licet honestum est.
Dig. 50.17.144.1
Paulus 62 ad ed.
In stipulationibus id tempus spectatur, quo contrahimus.
Dig. 50.17.145
Ulpianus 66 ad ed.
Nemo videtur fraudare eos, qui sciunt et consentiunt.
Dig. 50.17.146
Paulus 62 ad ed.
Quod quis dum servus est egit, proficere libero facto non potest.
Dig. 50.17.147
Gaius 24 ad ed. provinc.
Semper specialia generalibus insunt.
Dig. 50.17.148
Paulus 16 brev. edicti.
Cuius effectus omnibus prodest, eius et partes ad omnes pertinent.
Dig. 50.17.149
Ulpianus 67 ad ed.
Ex qua persona quis lucrum capit, eius factum praestare debet.
Dig. 50.17.150
Ulpianus 68 ad ed.
Parem esse condicionem oportet eius, qui quid possideat vel habeat, atque eius, cuius dolo malo factum sit, quo minus possideret vel haberet.
Dig. 50.17.151
Paulus 64 ad ed.
Nemo damnum facit, nisi qui id fecit, quod facere ius non habet.
Dig. 50.17.152pr.
Ulpianus 69 ad ed.
Hoc iure utimur, ut quidquid omnino per vim fiat, aut in vis publicae aut in vis privatae crimen incidat.
Dig. 50.17.152.1
Ulpianus 69 ad ed.
Deicit et qui mandat.
Dig. 50.17.152.2
Ulpianus 69 ad ed.
In maleficio ratihabitio mandato comparatur.
Dig. 50.17.152.3
Ulpianus 69 ad ed.
In contractibus, quibus doli praestatio vel bona fides inest, heres in solidum tenetur.
Dig. 50.17.153
Paulus 65 ad ed.
Fere quibuscumque modis obligamur, isdem in contrarium actis liberamur, cum quibus modis adquirimus, isdem in contrarium actis amittimus. ut igitur nulla possessio adquiri nisi animo et corpore potest, ita nulla amittitur, nisi in qua utrumque in contrarium actum est.
Dig. 50.17.154
Ulpianus 70 ad ed.
Cum par delictum est duorum, semper oneratur petitor et melior habetur possessoris causa. sicut fit, cum de dolo excipitur petitoris: neque enim datur talis replicatio petitori "aut si rei quoque in ea re dolo actum sit". illi debet permitti poenam petere, qui in ipsam non incidit.
Dig. 50.17.155pr.
Paulus 65 ad ed.
Factum cuique suum, non adversario nocere debet.
Dig. 50.17.155.1
Paulus 65 ad ed.
Non videtur vim facere, qui iure suo utitur et ordinaria actione experitur.
Dig. 50.17.155.2
Paulus 65 ad ed.
In poenalibus causis benignius interpretandum est.
Dig. 50.17.156pr.
Ulpianus 70 ad ed.
Invitus nemo rem cogitur defendere.
Dig. 50.17.156.1
Ulpianus 70 ad ed.
Cui damus actiones, eidem et exceptionem competere multo magis quis dixerit.
Dig. 50.17.156.2
Ulpianus 70 ad ed.
Cum quis in alii locum successerit, non est aequum ei nocere hoc, quod adversus eum non nocuit, in cuius locum successit.
Dig. 50.17.156.3
Ulpianus 70 ad ed.
Plerumque emptoris eadem causa esse debet circa petendum ac defendendum, quae fuit auctoris.
Dig. 50.17.156.4
Ulpianus 70 ad ed.
Quod cuique pro eo praestatur, invito non tribuitur.
Dig. 50.17.157pr.
Ulpianus 71 ad ed.
Ad ea, quae non habent atrocitatem facinoris vel sceleris, ignoscitur servis, si vel dominis vel his, qui vice dominorum sunt, veluti tutoribus et curatoribus obtemperaverint.
Dig. 50.17.157.1
Ulpianus 71 ad ed.
Semper qui dolo fecit, quo minus haberet, pro eo habendus est, ac si haberet.
Dig. 50.17.157.2
Ulpianus 71 ad ed.
In contractibus successores ex dolo eorum, quibus successerunt, non tantum in id quod pervenit, verum etiam in solidum tenentur, hoc est unusquisque pro ea parte qua heres est.
Dig. 50.17.158
Gaius 26 ad ed. provinc.
Creditor, qui permittit rem venire, pignus dimittit.
Dig. 50.17.159
Paulus 70 ad ed.
Non ut ex pluribus causis deberi nobis idem potest, ita ex pluribus causis idem possit nostrum esse.
Dig. 50.17.160pr.
Ulpianus 76 ad ed.
Aliud est vendere, aliud vendenti consentire.
Dig. 50.17.160.1
Ulpianus 76 ad ed.
Refertur ad universos, quod publice fit per maiorem partem.
Dig. 50.17.160.2
Ulpianus 76 ad ed.
Absurdum est plus iuris habere eum, cui legatus sit fundus, quam heredem aut ipsum testatorem, si viveret.
Dig. 50.17.161
Ulpianus 77 ad ed.
In iure civili receptum est, quotiens per eum, cuius interest condicionem non impleri, fiat quo minus impleatur, perinde haberi, ac si impleta condicio fuisset. quod ad libertatem et legata et ad heredum institutiones perducitur. quibus exemplis stipulationes quoque committuntur, cum per promissorem factum esset, quo minus stipulator condicioni pareret.
Dig. 50.17.162
Paulus 70 ad ed.
Quae propter necessitatem recepta sunt, non debent in argumentum trahi.
Dig. 50.17.163
Ulpianus 55 ad ed.
Cui ius est donandi, eidem et vendendi et concedendi ius est.
Dig. 50.17.164
Paulus 51 ad ed.
Poenalia iudicia semel accepta in heredes transmitti possunt.
Dig. 50.17.165
Ulpianus 53 ad ed.
Cum quis possit alienare, poterit et consentire alienationi. cui autem donare non conceditur, probandum erit nec, si donationis causa consenserit, ratam eius voluntatem habendam.
Dig. 50.17.166
Paulus 48 ad ed.
Qui rem alienam defendit, numquam locuples habetur.
Dig. 50.17.167pr.
Paulus 49 ad ed.
Non videntur data, quae eo tempore quo dentur accipientis non fiunt.
Dig. 50.17.167.1
Paulus 49 ad ed.
Qui iussu iudicis aliquid facit, non videtur dolo malo facere, qui parere necesse habet.
Dig. 50.17.168pr.
Paulus 1 ad plaut.
Rapienda occasio est, quae praebet benignius responsum.
Dig. 50.17.168.1
Paulus 1 ad plaut.
Quod factum est cum in obscuro sit, ex affectione cuiusque capit interpretationem.
Dig. 50.17.169pr.
Paulus 2 ad plaut.
Is damnum dat, qui iubet dare: eius vero nulla culpa est, cui parere necesse sit.
Dig. 50.17.169.1
Paulus 2 ad plaut.
Quod pendet, non est pro eo, quasi sit.
Dig. 50.17.170
Paulus 3 ad plaut.
Factum a iudice, quod ad officium eius non pertinet, ratum non est.
Dig. 50.17.171
Paulus 4 ad plaut.
Nemi ideo obligatur, quia recepturus est ab alio quod praestiterit.
Dig. 50.17.172pr.
Paulus 5 ad plaut.
In contrahenda venditione ambiguum pactum contra venditorem interpretandum est.
Dig. 50.17.172.1
Paulus 5 ad plaut.
Ambigua autem intentio ita accipienda est, ut res salva actori sit.
Dig. 50.17.173pr.
Paulus 6 ad plaut.
In condemnatione personarum, quae in id quod facere possunt damnantur, non totum quod habent extorquendum est, sed et ipsarum ratio habenda est, ne egeant.
Dig. 50.17.173.1
Paulus 6 ad plaut.
Cum verbum "restituas" lege invenitur, etsi non specialiter de fructibus additum est, tamen etiam fructus sunt restitendi.
Dig. 50.17.173.2
Paulus 6 ad plaut.
Unicuique sua mora nocet. quod et in duobus reis promittendi observatur.
Dig. 50.17.173.3
Paulus 6 ad plaut.
Dolo facit, qui petit quod redditurus est.
Dig. 50.17.174pr.
Paulus 8 ad plaut.
Qui potest facere, ut possit condicioni parere, iam posse videtur.
Dig. 50.17.174.1
Paulus 8 ad plaut.
Quod quis si velit habere non potest, id repudiare non potest.
Dig. 50.17.175pr.
Paulus 11 ad plaut.
In his, quae officium per liberas fieri personas leges desiderant, servus intervenire non potest.
Dig. 50.17.175.1
Paulus 11 ad plaut.
Non debeo melioris condicionis esse, quam auctor meus, a quo ius in me transit.
Dig. 50.17.176pr.
Paulus 13 ad plaut.
Non est singulis concedendum, quod per magistratum publice possit fieri, ne occasio sit maioris tumultus faciendi.
Dig. 50.17.176.1
Paulus 13 ad plaut.
Infinita aestimatio est libertatis et necessitudinis.
Dig. 50.17.177pr.
Paulus 14 ad plaut.
Qui in ius dominiumve alterius succedit, iure eius uti debet.
Dig. 50.17.177.1
Paulus 14 ad plaut.
Nemo videtur dolo exsequi, qui ignorat causam, cur non debeat petere.
Dig. 50.17.178
Paulus 15 ad plaut.
Cum principalis causa non consistat, plerumque ne ea quidem, quae sequuntur, locum habent.
Dig. 50.17.179
Paulus 16 ad plaut.
In obscura voluntate manumittentis favendum est libertati.
Dig. 50.17.180
Paulus 17 ad plaut.
Quod iussu alterius solvitur, pro eo est, quasi ipsi solutum esset.
Dig. 50.17.181
Paulus 1 ad vitell.
Si nemo subiit hereditatem, omnis vis testamenti solvitur.
Dig. 50.17.182
Paulus 3 ad vitell.
Quod nullius esse potest, id ut alicuius fieret, nulla obligatio valet efficere.
Dig. 50.17.183
Marcellus 3 Dig.
Etsi nihil facile mutandum est ex sollemnibus, tamen ubi aequitas evidens poscit, subveniendum est.
Dig. 50.17.184
Celsus 7 Dig.
Vani timoris iusta excusatio non est.
Dig. 50.17.185
Celsus 8 Dig.
Inpossibilium nulla obligatio est.
Dig. 50.17.186
Celsus 12 Dig.
Nihil peti potest ante id tempus, quo per rerum naturam persolvi possit: et cum solvendi tempus obligationi additur, nisi eo praeterito peti non potest.
Dig. 50.17.187
Celsus 16 Dig.
Si quis praegnatem uxorem reliquit, non videtur sine liberis decessisse.
Dig. 50.17.188pr.
Celsus 17 Dig.
Ubi pugnantia inter se in testamento iuberentur, neutrum ratum est.
Dig. 50.17.188.1
Celsus 17 Dig.
Quae rerum natura prohibentur, nulla lege confirmata sunt.
Dig. 50.17.189
Celsus 13 Dig.
Pupillus nec velle nec nolle in ea aetate nisi adposita tutoris auctoritate creditur: nam quod animi iudicio fit, in eo tutoris auctoritas necessaria est.
Dig. 50.17.190
Celsus 24 Dig.
Quod evincitur, in bonis non est.
Dig. 50.17.191
Celsus 33 Dig.
Neratius consultus, an quod beneficium dare se quasi viventi caesar rescripserat, iam defuncto dedisse existimaretur, respondit non videri sibi principem, quod ei, quem vivere existimabat, concessisset, defuncto concessisse: quem tamen modum esse beneficii sui vellet, ipsius aestimationem esse.
Dig. 50.17.192pr.
Marcellus 29 Dig.
Ea, quae in partes dividi non possunt, solida a singulis heredibus debentur.
Dig. 50.17.192.1
Marcellus 29 Dig.
In re dubia benigniorem interpretationem sequi non minus iustius est quam tutius.
Dig. 50.17.193
Celsus 38 Dig.
Omnia fere iura heredum perinde habentur, ac si continuo sub tempus mortis heredes exstitissent.
Dig. 50.17.194
Modestinus 6 diff.
Qui per successionem quamvis longissimam defuncto heredes constiterunt, non minus heredes intelleguntur, quam qui principaliter heredes existunt.
Dig. 50.17.195
Modestinus 7 diff.
Expressa nocent, non expressa non nocent.
Dig. 50.17.196
Modestinus 8 reg.
Privilegia quaedam causae sunt, quaedam personae. et ideo quaedam ad heredem transmittuntur, quae causae sunt: quae personae sunt, ad heredem non transeunt.
Dig. 50.17.197
Modestinus l.S. de ritu nupt.
Semper in coniunctionibus non solum quid liceat considerandum est, sed et quid honestum sit.
Dig. 50.17.198
Iavolenus 13 ex cass.
Neque in interdicto neque in ceteris causis pupillo nocere oportet dolum tutoris, sive solvendo est sive non est.
Dig. 50.17.199
Iavolenus 6 epist.
Non potest dolo carere, qui imperio magistratus non paruit.
Dig. 50.17.200
Iavolenus 7 epist.
Quotiens nihil sine captione investigari potest, eligendum est quod minimum habeat iniquitatis.
Dig. 50.17.201
Iavolenus 10 epist.
Omnia, quae ex testamento proficiscuntur, ita statum eventus capiunt, si initium quoque sine vitio ceperint.
Dig. 50.17.202
Iavolenus 11 epist.
Omnis definitio in iure civili periculosa est: parum est enim, ut non subverti posset.
Dig. 50.17.203
Pomponius 8 ad q. muc.
Quod quis ex culpa sua damnum sentit, non intellegitur damnum sentire.
Dig. 50.17.204
Pomponius 28 ad q. muc.
Minus est actionem habere quam rem.
Dig. 50.17.205
Pomponius 39 ad q. muc.
Plerumque fit, ut etiam ea, quae nobis abire possint, proinde in eo statu sint, atque si non essent eius condicionis, ut abire possent. et ideo quod fisco obligamus, et vindicare interdum et alienare et servitutem in praedio imponere possumus.
Dig. 50.17.206
Pomponius 9 ex var. lect.
Iure naturae aequum est neminem cum alterius detrimento et iniuria fieri locupletiorem.
Dig. 50.17.207
Ulpianus 1 ad l. iul. et pap.
Res iudicata pro veritate accipitur.
Dig. 50.17.208
Paulus 3 ad l. iul. et pap.
Non potest videri desisse habere, qui numquam habuit.
Dig. 50.17.209
Ulpianus 4 ad l. iul. et pap.
Servitutem mortalitati fere comparamus.
Dig. 50.17.210
Licinius 2 reg.
Quae ab initio inutilis fuit institutio, ex postfacto convalescere non potest.
Dig. 50.17.211
Paulus 69 ad ed.
Servus rei publicae causa abesse non potest.
| Ius Romanum | Justinian | The Latin Library | The Classics Page |