NEMESIANUS
ECLOGA IV
LYCIDAS MOPSVS
Populea Lycidas nec non et Mopsus in umbra
pastores, calamis et versu doctus uterque
nec triviale sonans, proprios cantabat amores.
Nam Mopso Meroe, Lycidae crinitus Iollas
ignis erat, parilisque furor de dispare sexu
cogebat trepidos totis discurrere silvis.
Hos puer ac meroe multum lusere furentes,
dum modo condictas vitant in vallibus ulmos,
nunc fagos placitas fugiunt promissaque fallunt
antra nec est animus solitos ad ludere fontes.
Cum tandem fessi, quos durus adederat ignis
sic sua desertis nudarunt vulnera silvis
inque vicem dulces cantu dixere querelas:
"Immitis Meroe rapidisque fugacior euris,
cur nostros calamos, cur pastoralia vitas
carmina? Quemve fugis? Quae me tibi gloria victo?
Quid vultu mentem premis ac spem fronte serenas?
Tandem, dura, nega: possum non velle negantem.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmine curas.
LYCIDAS
Respice me tandem, puer o crudelis Iolla.
Non hoc semper eris: perdunt et gramina flores,
perdit spina rosas, nec semper lilia candent,
nec longum tenet uva comas, nec populus umbras.
Donum forma breve est nec se quod commodet annis.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
MOPSVS
Cerva marem sequitur, taurum formosa iuvenca
et Venerem sensere lupae, sensere leaenae
et genus aerium volucres et squamea turba
et montes silvaeque: suos habet arbor amores.
Tu tamen una fugis miserum, tu prodis amantem.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
LYCIDAS
Omnia tempus alit, tempus rapit: usus in arto est.
Ver erat et vitulos vidi sub matribus istos
qui nunc pro nivea coiere in cornua vacca.
Et tibi iam tumidae nares et fortia colla,
iam tibi bis denis numerantur messibus anni.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
MOPSVS
Huc, Meroe formosa, veni: vocat aestus in umbram.
Iam pecudes subiere nemus, iam nulla canoro
gutture cantat avis, torto non squamea tractu
signat humum serpens. Solus cano: me sonat omnis
silva nec aestivis cantu concedo cicadis.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
LYCIDAS
Tu quoque, saeve puer, niveum ne perde colorem
sole sub hoc: solet hic lucentes urere malas.
Hic age pampinea mecum requiesce sub umbra;
hic tibi lene virens fons murmurat, hic et ab ulmis
purpureae fetis dependent vitibus uvae.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
MOPSVS
Qui tulerit Meroes fastidia lenta superbae,
Sithonias feret ille nives Libyaeque calorem,
Nerinas potabit aquas taxique nocentis
non metuet sucos, Sardorum gramina vincet
et iuga Marmaricos coget sua ferre leones.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
LYCIDAS
Quisquis amat pueros ferro praecordia duret
nil properet discatque diu patienter amare
prudentesque animos teneris non spernat in annis,
perferat et fastus. Sic olim gaudia sumet,
si modo sollicitos aliquis deus audit amantes
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
MOPSVS
Quid prodest quod me pagani mater Amyntae
ter vittis, ter fronde sacra, ter ture vaporo,
incendens vivo crepitantes sulphure lauros
lustravit cineresque aversa effudit in amnem,
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas.
cum sic in Meroen totis miser ignibus urar?
LYCIDAS
Haec eadem nobis quoque versicoloria fila
et mille ignotas Mycale circumtulit herbas;
cantavit quo luna tumet, quo rumpitur anguis,
quo currunt scopuli, migrant sata, vellitur arbos.
Plus tamen ecce meus, plus est formosus Iollas.
Cantet amat quod quisque: levant et carmina curas".
| Nemesianus | The Latin Library | The Classics Page |